Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Εγώ weekly και στην Μαρία Κολλιάτσα, η Κατερίνα Στικούδη αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο αγαπημένο της κεφάλαιο μουσική.
«Προσπαθώ να στηρίζω αυτό που κάνω, πάνω από όλα για μένα, γιατί είμαι τελειομανής και δε μου αρέσει να κάνω λάθη, οπότε όπως καταλαβαίνεις είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Σίγουρα βέβαια θέλω και οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί μου να χαίρονται όπως κι εγώ και να με εκτιμούν. Πραγματικά δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να αισθάνεται ότι οι συνεργάτες σου σε σέβονται και εκτιμούν την άποψή σου. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις πάντα δίκιο, αλλά το σημαντικό είναι ακριβώς αυτό, να μπορείς δηλαδή να ανταλλάσσεις απόψεις χωρίς να νιώθεις άβολα ή αμήχανα», παραδέχτηκε.
«Ποια είναι η γνώμη σου για τις “αρπαχτές”;», ρώτησε η δημοσιογράφος και η ίδια αποκρίθηκε: «Θέλω να βγάλεις από την ερώτησή σου τη λέξη “αρπαχτές”, γιατί αυτή η λέξη με εξοργίζει. Δεν αρπάζεις τίποτα από κανέναν. Πας κάπου, δουλεύεις δυο ώρες, ιδρώνεις, χορεύεις, τραγουδάς, δίνεις την ψυχή σου. Θα χρησιμοποιούσαμε ποτέ τον όρο “αρπαχτή” για να χαρακτηρίσουμε αντίστοιχα shows που κάνουν καλλιτέχνες στην Ευρώπη; Όχι βέβαια! Απλά εκεί κάνουν μόνο συναυλίες ή lives γιατί δεν υπάρχουν μπουζούκια. Εγώ, ας πούμε, δεν συμμετέχω πάντα σε κάποιο σχήμα. Είτε γιατί δε θέλω είτε γιατί το είδος της μουσικής που τραγουδάω δεν ταιριάζει εύκολα σε κάποιο σχήμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αρπάζω; Είναι λάθος η λέξη γιατί υπονοεί ότι κλέβεις κάτι από κάποιον που είναι τελείως λάθος ως αντίληψη. Δουλεύεις, τραγουδάς, καταρχήν αυτή είναι η δουλειά μου. Τώρα αν είναι στην Αθήνα, καλώς, αν όχι, πάλι καλώς. Η έννοια της λέξης “αρπαχτή” δεν υπάρχει ούτε στη ζωή μου ούτε στο λεξιλόγιό μου».