Η Διεθνής Αμνηστία, προτείνει τη δυνατότητα αίτησης παροχής ασύλου σε βορειοαφρικανικές πόλεις, ενώ παράλληλα τάσσεται υπέρ της αναθεώρησης του κανονισμού “Δουβλίνο ΙΙ”, που θεσπίστηκε το 2003.
Πιο συγκεκριμένα ο Γενικός Διευθυντής της ιταλικής Διεθνούς Αμνηστίας Τζιάνι Ρουφίνι σε συνέντευξή του στον γερμανικό ραδιοσταθμό Deutschlandfunk μιλά για πρωτοφανή αριθμό προσφύγων. “Τις τελευταίες μέρες πέρασαν τη Μεσόγειο 8.000 άνθρωποι, οι οποίοι διασώθηκαν από την ακτοφυλακή και μεταφέρθηκαν σε διάφορα υπερπλήρη κέντρα υποδοχής στη Σικελία.
Ο μεγάλος αριθμός προσφύγων το τελευταίο διάστημα οφείλεται στην έξαρση των ένοπλων διενέξεων στην Συρία, το Ιράκ, τη Μέση Ανατολή και τη Λιβύη. Στο μεταξύ, παραστρατιωτικές και εγκληματικές οργανώσεις βρίσκονται πίσω από τον έλεγχο της μεταναστευτικής ροής στη Μεσόγειο, ενώ ωθούν συχνά ακόμη και με τη βία ανθρώπους να ανέβουν στα πλοία“, τονίζει ο κ.Ρουφίνι.
Ο Τζιάνι Ρουφίνι επισημαίνει ότι υπάρχουν τρόποι για να περιοριστεί το μαζικό προσφυγικό ρεύμα προς την Ευρώπη, υπενθυμίζοντας ότι το 70% των προσφύγων που διασώθηκαν το 2014 στην Μεσόγειο κατέθεσαν τελικά αίτηση παροχής ασύλου.
“Όσοι ζητούν άσυλο ή θέλουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους ασφαλείς διόδους. Για παράδειγμα θα έπρεπε να υπάρχει δυνατότητα αίτησης παροχής ασύλου στις βορειοαφρικανικές πόλεις, στις οποίες συρρέουν κατά κανόνα οι περισσότεροι πρόσφυγες, πριν καν επιβιβαστούν στα πλοία για να διασχίσουν τη θάλασσα. Σχεδόν όλοι οι μετανάστες ή πρόσφυγες προέρχονται από χώρες με δικτατορικά ή αυταρχικά καθεστώτα, όπου παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο έτσι μπορεί να περιοριστεί σημαντικά η εμπορία ανθρώπων“, τονίζει ο Γενικός Διευθυντής.
Καταλήγοντας ο κ.Ρουφίνι, επικρίνει την ευρωπαϊκή συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ», ζητώντας την άμεση αναθεώρησή της, δηλώνοντας πως ελπίζει ότι “η Γαλλία, η Γερμανία και η Βρετανία θα αποδεχθούν μια αναθεώρηση του Κανονισμού έτσι ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση. Το γεγονός ότι χώρες όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία επωμίζονται όλο το βάρος της φροντίδας και περίθαλψης των προσφύγων δεν είναι μόνο άδικο απέναντι στις χώρες αυτές, αλλά και άδικο έναντι των προσφύγων που επιζητούν, συχνά, μόνο την οικογενειακή επανένωση“.
Δουβλίνο ΙΙ:
Ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ (ή Κανονισμός 343/2003) είναι νομικό κείμενο που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει τη χώρα η οποία θα είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα πρόσφυγα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, ο μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει, σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα.
Λόγω της κακής κατάστασης της εφαρμογής του ασύλου στην Ελλάδα ο κανονισμός αυτό το 2010-2011 βρισκόταν άτυπα σε επανεξέταση και προτάθηκε προσωρινή αναστολή για περίοδο έξι μηνών όταν κάποιο ενδιαφερόμενο μέλος “αντιμετωπίζει ιδιαίτερα επείγουσες καταστάσεις, οι οποίες επιβαρύνουν στο έπακρο τις ικανότητες υποδοχής”.
Τον Απρίλιο 2011, μετά από έκθεση της Γαλλίδας Σοσιαλίστριας Ευρωβουλευτού Σιλβί Γκιγιόμ, ψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οδηγία η οποία συνιστά στα κράτη μέλη να μην εφαρμόζουν την αρχή της επαναπροώθησης των αιτούντων άσυλο στην πρώτη χώρα εισόδου στην Ευρώπη.
Στην έκθεσή της η Σιλβί Γκιγιόμ συγκεκριμένα ανέφερε: “η ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία για το άσυλο δεν προστατεύει αφενός τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη ενώ προκαλεί, αφετέρου, πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών σ’ ό,τι αφορά την μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων”.
Στις 21 Δεκεμβρίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι κινδυνεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών που επιστρέφουν στην Ελλάδα μέσω του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Η απόφαση του δικαστηρίου χαρακτηρίστηκε ότι ανατρέπει τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.