H ανταρσία του Γεβγκένι Πριγκόζιν -ή η «πορεία για την ελευθερία», όπως την περιγράφει το Politico- δεν δείχνει ότι θα μετατραπεί σε «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο».
Είναι εμφανές ότι η ανταρσία – πραξικόπημα φαίνεται πως έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το αποτυχημένο πραξικόπημα που είχε σημειωθεί το 1991 και είχε ως στόχο την ανατροπή του τελευταίου σοβιετικού ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Τουλάχιστον οι σκληροπυρηνικοί της KGB και των κομμουνιστών που προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Γκορμπατσόφ είχαν την ευθυκρισία να ξεκινήσουν την εκστρατεία τους από τη Μόσχα, κατανοώντας ότι όποιος ελέγχει την πρωτεύουσα, ελέγχει και τη Ρωσία.
Αντίθετα, οι δυνάμεις της Wagner βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Δυστυχώς, για τον Πριγκόζιν, κάποιοι βασικοί σύμμαχοι και φίλοι έχουν απομακρυνθεί, συμπεριλαμβανομένου του στρατηγού Sergei Surovikin (ο διαβόητος στη Δύση για την καταστροφή της συριακής πόλης Χαλέπι).
Ο Σουροβίκιν, πρώην διοικητής των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία, είναι γνωστός για τη δημοφιλία τουστους υπερεθνικιστές της χώρας και ο υποβιβασμός του πέρυσι τους απογοήτευσε. Μάλιστα ο «χασάπης» του Χαλεπιού την Παρασκευή κάλεσε τους μισθοφόρους της Wagner να μην εναντιωθούν στη στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας και να επιστρέψουν στους στρατώνες.
«Σας προτρέπω να σταματήσετε», είπε σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του. «Ο εχθρός απλώς περιμένει να επιδεινωθεί η εσωτερική πολιτική κατάσταση στη χώρα μας», συμπλήρωσε.
Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, με έδρα την Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι η ανταρσία του αρχηγού της Wagner «είναι απίθανο να πετύχει», δεδομένου ότι ο Σεργκέι Σουροβίκιν είχε καταγγείλει το κάλεσμά του για εξέγερση. Παράλληλα και κάποιοι άλλοι βασικοί «παίκτες» και υπηρεσίες ασφαλείας έχουν πάρει ταχθεί ξεκάθαρα με το μέρος του Κρεμλίνου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται η υπηρεσία πληροφοριών FSB, η οποία κάλεσε τους μαχητές της Wagner «να μην εκτελούν τις εγκληματικές και προδοτικές εντολές του Prigozhin» και να λάβουν μέτρα για να τον συλλάβουν οι ίδιοι.
Ωστόσο, ορισμένοι βασικοί παράγοντες και στρατιωτικές δυνάμεις φαίνεται να παραμένουν παθητικοί – όπως έκαναν οι συνάδελφοί τους το 1991 – θέλοντας να μην βρεθούν στη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Ορισμένοι εξέχοντες Ρώσοι πολιτικοί είναι, επίσης, βουβοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανταρσία του Πριγκόζιν ισοδυναμεί με τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση που έχει αντιμετωπίσει ο Πούτιν ως ηγέτης της Ρωσίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η πτώση του Πριγκόζιν θα θέσει τις βάσεις για την ενδεχόμενη «αποκαθήλωση» του Ρώσου προέδρου.