Οι πεποιθήσεις της σφυρηλατήθηκαν μέσα στο αίμα. Ήταν 8 ετών το 1979, όταν άνδρες του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) πυροβόλησαν στο κεφάλι τον πατέρα της. Στα 16 της, γλίτωσε από μια επίθεση εναντίον του σχολικού λεωφορείου της, που πραγματοποιήθηκε από τον IRA και είχε στόχο τον οδηγό του λεωφορείου που ήταν μέλος των ενόπλων δυνάμεων.
Η 49χρονη Αρλίν Φόστερ, που υπερασπίζεται επίμονα την ένωση της Βόρειας Ιρλανδίας με το Ηνωμένο Βασίλειο, μεγάλωσε μέσα στο αίμα.
Μπορεί Λονδίνο και Βρυξέλλες να ανακοίνωσαν πως κατέληξαν σε μια νέα συμφωνία για το Brexit, δύο εβδομάδες πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία του διαζυγίου ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο. Όμως το κείμενο πρέπει να εγκριθεί και από το βρετανικό κοινοβούλιο όπου το κόμμα της Φόστερ, με τους 10 βουλευτές του, είναι ο απαραίτητος σύμμαχος των Συντηρητικών του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, οι πιο ευρωφοβικοί βουλευτές του οποίου θα ευθυγραμμισθούν με τη θέση του DUP. Όμως το DUP εξέφρασε ξεκάθαρα τις επιφυλάξεις του για τη συμφωνία που συνήφθη, καθιστώντας έτσι απίθανη την υιοθέτησή του από το κοινοβούλιο.
Υποστηρίζει τις υπερσυντηρητικές ιδέες του κόμματός της σε ζητήματα ηθών, τάσσεται εναντίον των αμβλώσεων και του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων, που άλλωστε απαγορεύονται στην επαρχία.
«Διαμορφώθηκε» από τις επιθέσεις
Η Αρλίν Φόστερ εξήγησε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Belfast Telegraph πως οι επιθέσεις των οποίων υπήρξε μάρτυρας κατά την παιδική της ηλικία διαμόρφωσαν τον τρόπο που βλέπει τη ζώη. «Αυτό αποτελεί μέρος αυτού που είμαι, δεν μπορούν να μου το πάρουν. Διαμόρφωσε την εφηβεία μου, τις πολιτικές επιλογές μου, όμως ταυτόχρονα δεν πιστεύω πως πρέπει να αφήνουμε το παρελθόν να αποφασίζει για το μέλλον».
Σπούδασε νομικά στο Queen’s University του Μπέλφαστ πριν ενταχθεί στην Ένωση Νέων Ενωτικών, την οργάνωση νεολαίας του Ενωτικού Κόμματος του Όλστερ (UUP), του κύριου προτεσταντικού σχηματισμού που κυβέρνησε σχεδόν χωρίς αντίπαλο τη Βόρεια Ιρλανδία από τη δημιουργία της επαρχίας το 1922, όταν η Ιρλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της.
Εξελέγη στη νέα βορειοϊρλανδική συνέλευση το 2003 και την επόμενη χρονιά αποχώρησε από το UUP για να ενταχθεί στο DUP, επειδή διαφώνησε με τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας για τη Βόρεια Ιρλανδία η οποία έβαλε το 1998 τέλος σε τρεις δεκαετίας βίας και την οποία είχε διαπραγματευθεί το UUP.
Η άνοδός της στην ιεραρχία του DUP ήταν ταχεία, μέχρι που τον Ιανουάριο 2016 έγινε πρωθυπουργός της Βόρειας Ιρλανδίας. Είχε μια δύσκολη σχέση με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής της, τον Μάρτιν Μακγκίνες, έναν ηγέτη του κόμματος Σιν Φέιν που τάσσεται υπέρ της εθνικής αυτοδιάθεσης. Ο Μακγκίνες ασθένησε και παραιτήθηκε τον Ιανουάριο 2017, ενώ απεβίωσε μερικές εβδομάδες αργότερα. Τα δύο κόμματα είναι υποχρεωμένα να κυβερνούν μαζί βάσει της ειρηνευτικής συμφωνίας του 1998.
Έκτοτε όμως η Φόστερ και το Σιν Φέιν δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν και το Λονδίνο είναι αυτό που διαχειρίζεται τις τρέχουσες υποθέσεις της επαρχίας.