Η τελευταία επαφή ήταν μεσα από ένα sms στα αραβικά: «μας πήγαν στην Τουρκία…» Έξι χρόνια μετά η τύχη δύο ιεραρχών της Συρίας, αγνοείται. Κανείς επισήμως δεν έχει αναλάβει την δολοφονία τους, ούτε έχουν ζητηθεί λύτρα.
Πρόκειται για ένα από τα ανεξιχνίαστα μυστήρια της εμπόλεμης Μέσης Ανατολής και του απηνούς διωγμού του χριστιανικού στοιχείου στη Συρία και στο Ιράκ
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Σταύρου Τζήμα στην Καθημερινή . ήταν 22 Απριλίου του 2013 όταν στις 15.37 στο κινητό τηλέφωνο του Σύρου (πρώην) καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, Χαμπίμπ Λαουέν, έφτασε ένα μήνυμα που έγραφε στην αραβική γλώσσα: «Μας απήγαγαν οι ισλαμιστές, μας πάνε για την Τουρκία…».
Ακολούθησε, ένα λεπτό μετά, ένα δεύτερο μήνυμα, από τον ίδιο αποστολέα, που ήταν ο επιστήθιος φίλος του, ελληνορθόδοξος μητροπολίτης Χαλεπίου, Βέροιας και Αλεξανδρέττας, Παύλος Γιατζιτζής, και ενημέρωνε ότι «μας πήγαν στην Τουρκία…». Μετά σιωπή.
Οταν στις 20.19 το βράδυ ο Λαουέν είδε τα μηνύματα και απάντησε ότι «έλαβα το μήνυμα» χωρίς το αραβικό τηλέφωνο να «δώσει» συνέχεια στην επικοινωνία, τον έζωσαν τα φίδια.
Οι φόβοι του ότι κάτι κακό μπορεί να του συμβεί στη διαδρομή, τους οποίους τους είχε εκμυστηρευθεί ανοιχτά στον ιεράρχη την προηγούμενη μέρα στην Αθήνα, συνιστώντας του να αποφύγει αυτό το ταξίδι, είχαν, δυστυχώς, επιβεβαιωθεί.
Κανείς δεν έχει δει έκτοτε τον επίσκοπο Παύλο, και τον συρορθόδοξο ομόβαθμό του Γιοχάνα Ιμπραΐμ, που απήχθησαν έχοντας μόλις περάσει με το αυτοκίνητό τους από τη μεθόριο της Τουρκίας στη Συρία, με τελικό προορισμό το Χαλέπι, όπου δεν έφτασαν ποτέ.
Κινητοποίηση χωρίς αποτέλεσμα
Για τη διαλεύκανσή του οι χριστιανοί κινητοποίησαν τους «πάσης φύσεως» ηγέτες, από τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο έως τον Πούτιν και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, ενώ ενεπλάκησαν οι μυστικές υπηρεσίες σχεδόν όλου του πλανήτη, πρωτίστως των μουσουλμανικών αραβικών χωρών που διαθέτουν ισχυρές προσβάσεις στους εμπόλεμους ισλαμιστές και μη. Χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Αναπάντητα ερωτήματα
Οσο περνάει ο καιρός, η αίσθηση ότι οι δύο ιεράρχες δολοφονήθηκαν από τους απαγωγείς, που στη συνέχεια τους εξαφάνισαν, τείνει να καταστεί πεποίθηση. Ποιο ήταν όμως το κίνητρο και γιατί δεν δημοσιοποίησαν, όπως έκαναν σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις, αξιώνοντας λύτρα ή ανταλλαγή με κρατουμένους ισλαμιστές, τα αιτήματά τους; Αν πάλι τους δολοφόνησαν εν ψυχρώ, για ποιο λόγο δεν το επικοινώνησαν μέσω βίντεο ή ανακοινώσεων, αφού μια τέτοια πρακτική, όπως φάνηκε και από τους δημόσιους αποκεφαλισμούς «απίστων» στους οποίους επιδίδονταν οι τζιχαντιστές του ISIS αποσκοπούσε στο να εκπέμψει μηνύματα και συμβολισμούς;
«Κανείς δεν έχει καμιά πληροφόρηση για την τύχη τους, το βέβαιο είναι ότι απήχθησαν καθώς επέστρεφαν από την Αττάλεια. Τους απήγαγαν προκειμένου να σπείρουν τον φόβο στους χριστιανούς για να φύγουν από τη Συρία, ήταν μια πολιτική πράξη», υποστήριξε ερωτηθείς από την «Καθημερινή» ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου του Λιβάνου Ιλαϊ Φερζλί.
Και αν ζουν όπως επιμένουν κάποιες φήμες, κρατούμενοι κάπου στην Τουρκία, οι δύο μητροπολίτες γιατί δεν αφήνονται ελεύθεροι τόσα χρόνια μετά, από τη στιγμή μάλιστα που ο Ερντογάν πολεμάει, όπως ισχυρίζεται, το Ισλαμικό
Τι καλύτερο δώρο από μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να κάνει στον σύμμαχό του Πούτιν ο Τούρκος ηγέτης για να ενισχύσει ο Ρώσος πρόεδρος το προφίλ του στους ανά τον πλανήτη χριστιανούς;
Θεωρίες συνωμοσίας
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, και με πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων, ανυπόστατες φήμες και θεωρίες συνωμοσίας –ίδιον του αραβικού κόσμου εξάλλου–, κυκλοφόρησαν και εξακολουθούν να κυκλοφορούν πολλές με επίκεντρο τον Λίβανο όπου διακινείται όλη η πληροφόρηση για τη Μέση Ανατολή, ερεθίζοντας το ενδιαφέρον της (χριστιανικής) κοινής γνώμης και των ΜΜΕ και τροφοδοτώντας θρησκευτικά παιχνίδια και ίντριγκες των μυστικών υπηρεσιών.
Επισκεπτόμενος τη Μόσχα, μεσούσης της αιματοχυσίας στην πατρίδα του, ο μέγας μουφτής της Συρίας Αχμάντ Μπαντεντίν Χασού δήλωσε ότι με βάση ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες του οι δύο επίσκοποι είναι ζωντανοί και κρατούνται κάπου στην Τουρκία.
Τους ισχυρισμούς του έσπευσε να διαψεύσει αμέσως το τουρκικό ΥΠΕΞ, ενώ ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας στη Δαμασκό, μητροπολίτης Λουκάς, σε τηλεφωνική επικοινωνία του με την «Κ», ανέφερε ότι γνωρίζουν τη δήλωση του μουφτή, πλην όμως οι ίδιοι δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη πληροφορία για την τύχη τους.
«Ακούμε διάφορα, αλλά εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε να είναι καλά…», είπε
Νέες ελπίδες
Προτού κοπάσει ο θόρυβος από τις δηλώσεις του μουφτή και τις τουρκικές διαψεύσεις ήρθαν να αναπτερώσουν τις ελπίδες των χριστιανών οι δηλώσεις τόσο του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών του Λιβάνου, Αμπάς Ιμπραχίμ, ότι οι απαχθέντες ιερωμένοι όχι μόνο ζουν, αλλά ο ίδιος γνωρίζει και πού κρατούνται (!), όσο και των υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών της χώρας αυτής, Μαρουάν Σιαρπέλ και Αντναν Μασούρ, ότι οι επίσκοποι είναι ακόμα ζωντανοί.
Πολλά ΜΜΕ στη Μέση Ανατολή έκαναν λόγο για έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα με στόχο την απελευθέρωσή τους, με επίκεντρο το Κατάρ, χώρα που ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά ένοπλες εξτρεμιστικές ομάδες σουνιτών που πολεμούσαν για την ανατροπή του Ασαντ και εναντίον των οποίων στράφηκαν οι υποψίες για την απαγωγή.
Σε αυτό το πλαίσιο, το πρακτορείο ειδήσεων του Κατάρ μετέδωσε ότι βρέθηκαν στην Ντόχα πρωτεύουσα του μικρού πλην όμως πάμπλουτου κρατιδίου της αραβικής χερσονήσου, τόσο ο Ιμπραχίμ όσο και ο ειδικός απεσταλμένος του Αραβικού Συνδέσμου για το Συριακό, Λαχμά`ρ Μπραχίμι, ενώ ο Πατριάρχης των Μαρωνιτών Μπεσάρα Ράι επισκέφθηκε τον εμίρη του Κατάρ Σεΐχ Ταμίν Μπιν Χαμίντ Αλ Τανί, από τον οποίο φέρεται να έλαβε τη διαβεβαίωση ότι «θα βοηθήσει στην επίλυση του θέματος».
Ζωντανή η ελπίδα
Ουδέν απέφεραν όλα αυτά και πολλά άλλα, όπως το ενδιαφέρον του τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν κατόπιν σχετικής επιστολής της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδόξων, οι εκκλήσεις του Πάπα και του Οικουμενικού Πατριάρχη, η εμπλοκή των αμερικανικών, ρωσικών, τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα η μελαγχολική αυτή ιστορία κανονικά θα έπρεπε να οδεύει προς τη λήθη. Την κρατούν ωστόσο ζωντανή η ελπίδα, που ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία και φυσικά η χριστιανική παράδοση της οποίας τα θαύματα αποτελούν βασικό πυλώνα.