Ο θάνατος του Τζον ΜακΚέιν έκανε ολόκληρη την Αμερική να λυγίσει. Κατ΄ επέκταση, ο πλανήτης δάκρυσε από την τραγική είδηση και συνειδητοποίησε με τον θάνατό του, πόσο “περιθωριοποιημένος” μπορεί να είναι κάποιος, ακόμα και αν έχει δώσει και την ψυχή του για την πατρίδα του.
Η περιθοριοποίηση ωστόσο μονάχα στην σκέψη μπορεί να “ιδωθεί”, μιας και η γαλήνια μορφή του Τζον ΜακΚέιν ποτέ δεν πέρασε στο περιθώριο. Οι συμπατριώτες του είχαν πλήρη επίγνωση για το ποιόν του ανθρώπου που εξέλεξαν στη Γερουσία την οποία υπηρέτησε για περισσότερο από μια 30ετία, έχοντας ήδη διανύσει μία τετραετία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Η πολύτιμη σημασία της υστεροφημίας
Ο Τζον ΜακΚέιν όμως ποτέ δεν “φώναζε” από μακριά για το ποιος είναι. Το ήξερε ο ίδιος πολύ καλά. Αλλά έτσι δεν γίνεται πάντοτε σε αυτή τη ζωή; Όσοι έχουν παλέψει για να επιβιώσουν, όσοι αξίζουν τα μέγιστα, δεν αυτοπροβάλλονται διαρκώς, παρά αφήνουν τους άλλους να τους κρίνουν δίχως να επιδιώκουν την συνεχή επιβράβευση.
Αυτό έπραξε και ο ίδιος, γι΄ αυτό και η παρακαταθήκη που άφησε είναι ανεκτίμητης αξίας, διδάσκοντας με τον θάνατό του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, την πολύτιμη σημασία της υστεροφημίας. Ακόμη και αν η ζωή δεν έμελλε να του πραγματοποιήσει όλους τους στόχους, όπως την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα της χώρας.
Το “λιοντάρι” της αμερικανικής πολιτικής όμως, ήταν πάντα εκεί. Δίνοντας το παρών σε κάθε “μάχη” και μη διστάζοντας να αντιπαρατεθεί ακόμα και με το ίδιο του το κόμμα. Όπως έπραξε πολύ πρόσφατα καταψηφίζοντας την κατάργηση του Obamacare, του νόμου που εισήγαγε ο άνθρωπος που του κόστισε την Προεδρία. Ακριβώς γιατί το ήθος του δεν του επέτρεψε να δώσει “ψήφο εμπιστοσύνης” στον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο και “αφόρησε” από την κηδεία του.
Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται επίσης από έναν άνθρωπο για να συγγράψει το αποχαιρετιστήριο μήνυμα προς τους συμπατριώτες του ώστε να εκφωνηθεί την επαύριο του θανάτου του;
Ο Τζον ΜακΚέιν φαίνεται πως είχε συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου που πλησίαζε, και η απάντηση ήταν πολύ καλά κρυμμένη στον επικήδειο λόγο της κόρης του. Της πολυαγαπημένης κόρης που απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του Σίντι.
Ο συγκλονιστικός επικήδειος της κόρης του
Η Μέγκαν ΜακΚέιν προσπάθησε πολύ να κρύψει τον πόνο της, αλλά δεν τα κατάφερε. Η φωνή της αντηχούσε τρεμάμενη στον Εθνικό Καθεδρικό Ναό της Ουάσινγκτον, έχοντας ενώπιόν της τη σωρό του πατέρα της τυλιγμένη με την αμερικανική σημαία. Ο λόγος της διακοπτόταν από τους λυγμούς της που λίγο έμελλε να μετατραπούν σε κλάματα.
Πώς να δεχτεί άλλωστε ένα παιδί τον θάνατο των γονιών του; H Mέγκαν ωστόσο βρήκε τη δύναμη να εκφωνήσει έναν συγκλονιστικό επικήδειο λόγο διάρκειας 17 λεπτών. Μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα μίλησε για τον ναυτικό, τον αεροπόρο, τον σύζυγο, τον πολεμιστή, τον φυλακισμένο, τον ήρωα, τον γερουσιαστή, τον βουλευτή, τον υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές.
Όλοι αυτοί οι τίτλοι όμως δεν μπορούν να συγκριθούν, όπως ανέφερε, με τον ακόλουθο: o πατέρας της ήταν ένας σπουδαίος άνδρας. Ένας πραγματικά σπουδαίος άνδρας, που δε συμβιβάστηκε ποτέ με τη φθηνή ρητορική για ευκαιριακά οφέλη.
Η Αμερική του ΜακΚέιν και η Αμερική του Τραμπ
“H Aμερική του Τζον ΜακΚέιν δεν χρειάζεται να ξαναγίνει σπουδαία ξανά, γιατί ήταν πάντα σπουδαία” επεσήμανε σε εκείνο το σημείο η Μέγκαν. Ήταν και η στιγμή όπου καταχειροκροτήθηκε από τους παριστάμενους, καθώς μέσα από αυτή τη φράση της εξαπέλυσε ευθεία επίθεση προς την ρητορική του Τραμπ περί εκ νέου “σπουδαιοποίησης” της Αμερικής επί Προεδρίας του. Τί κι αν στην αίθουσα βρισκόταν η Ιβάνκα Τραμπ με τον σύζυγό της; Η Μέγκαν ήταν ανένδοτη, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι κανείς δεν είναι αλάνθαστος.
Ο σημαντικότερος ρόλος, εκείνου του πατέρα
Για την Μέγκαν όμως, ο σημαντικότερος τίτλος του εκλιπόντα δεν ήταν άλλος από εκείνον του πατέρα, με την ίδια να περιγράφει στιγμές της ζωής της στο πλευρό του, ως την πιο σημαντική παρακαταθήκη. Γι΄ αυτό και η τελευταία της φράση ήταν ένα τελευταίο “σ΄ αγαπώ” για τον άνθρωπο που της δίδαξε όλες τις αρετές της ζωής.
“Περικλέους Επιτάφιος”
Ανάμεσα στους λυγμούς της κόρης που αποχαιρετούσε τον πατέρα της, και στα γεμάτα αλήθειες λόγια της, ένα σημείο της ομιλίας της Μέγκαν ενδεχομένως πέρασε από πολλούς απαρατήρητο. Ήταν κάπου στο 13ο λεπτό, όταν η Μέγκαν ΜακΚέιν μιλησε για τα λόγια ενός αρχαίου Έλληνα ιστορικού που κάποτε μίλησε για τους “σπουδαίους άνδρες”. Για “την εικόνα των σπουδαίων ανδρών που ζει στην ψυχή του καθενός”. Για να προσθέσει στη συνέχεια, ότι έτσι και η εικόνα του πατέρα της θα ζει για πάντα στην ψυχή της. Θα ζει για πάντα στην ψυχή της μητέρας της, στα αδέρφια της και σε όλους εκείνους τους οποίους ο ίδιος υπεραμύνθηκε.
Ήταν τα λόγια του Περικλή κατά τον Επιτάφιο λόγιο που εκφώνησε το 430 π.Χ. για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου, που παρατίθενται στην «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου» του αρχαίου Αθηναίου ιστορικού Θουκυδίδη.
“Γιατί των µεγάλων αντρών τάφος είναι όλη η γη και σηµάδι της ύπαρξής τους δεν είναι µονάχα η επιγραφή µιας στήλης στην πατρίδα τους, αλλά και στις ξένες χώρες, µες στην ψυχή καθενός.” όπως μας πληροφορεί ο Περικλής μέσα από την πένα του Θουκυδίδη.
Λόγια ανεπηρέαστα από το πέρασμα των αιώνων, με την επικαιρότητά τους να μην μπορεί να παραγραφεί. Λόγια που “μίλησαν” και στην καρδιά της Μέγκαν, της κόρης που έχασε όχι μόνο τον πατέρα της, αλλά και τον ήρωά της. Αποκαλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο, αυτό το μυστικό που λέγαμε παραπάνω. Την απάντηση στο συμβιβασμό του ΜακΚέιν με την ιδέα του θανάτου.
Γιατί… «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» όπως μας διδάσκει ο “Περικλέους Επιτάφιος”…