Τη μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρωζώνη την προκειμένη στιγμή αποτελεί η ελληνική οικονομία και όχι η ιταλική παρά τις ραγδαίες εξελίξεις που διαδραματίζονται στη χώρα, σύμφωνα με άρθρο που δημοσίευσε η Wall Street Journal.
Ο γνωστός σχολιογράφος Σάιμον Νίξον, ασχολήθηκε με τις εξελίξεις στο πολιτικό τοπίο της Ιταλίας μετά το «όχι» στο δημοψήφισμα και την παραίτηση του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι και επεσήμανε πως οι αγορές περίμεναν την ήττα και είχαν προετοιμαστεί καταλλήλως. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα τόνισε πως παραμένει μία μεγάλη δοκιμασία για τη ζώνη του ευρώ και αν δεν επιτευχθεί σύντομα η συμφωνία, η επόμενη ευκαιρία δεν δύναται να παρουσιαστεί νωρίτερα από το καλοκαίρι του 2017 με αποτέλεσμα να τίθεται πιθανόν αντιμέτωπη η Ελλάδα και πάλι με πιέσεις ρευστότητας, κάτι που θα υπονομεύσει το ελληνικό πρόγραμμα.
«Για μία ακόμη φορά φέτος, οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν. Το ιταλικό δημοψήφισμα κατέληξε σε ηχηρή ήττα του Ματέο Ρέντσι και την παραίτησή του. Αλλά ο ουρανός δεν έπεσε, το ευρώ έπεσε, αλλά μετά ανέκαμψε και τα ιταλικά ομόλογα και οι τραπεζικές μετοχές μετά βίας ”κουνήθηκαν”», ανέφερε το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας.
Στο άρθρο του ο κ. Νίξον έγραψε: «γιατί οι αγορές δεν αντέδρασαν όπως πολλοί φοβούνταν ή ήλπιζαν εκείνοι που ονειρεύονται την αποτυχία του ευρωπαϊκού πρότζεκτ; Η μία απάντηση είναι ότι οι αγορές ανέμεναν την ήττα του Ρέντσι. Η άλλη ότι το δημοψήφισμα, όπως η ψήφος υπέρ του Brexit και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, από μόνη της δεν αλλάζει τίποτα. Θα ακολουθήσουν πολιτικές συνέπειες, αλλά είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς ποιες θα είναι αυτές και οι αγορές θα περιμένουν για να τις αξιολογήσουν»..
Ο σχολιογράφος της αερικανικής εφημερίδας τόνισε πως τα προβλήματα της Ιταλίας θα περιοριστούν εντός της χώρας, σε αντίθεση με την Ελλάδα και υποστήριξε ότι «η πιο επείγουσα δοκιμασία για την ικανότητα της ευρωζώνης να λαμβάνει αποφάσεις δεν είναι η Ιταλία αλλά η Ελλάδα. Η Ιταλία θα γίνει πρόβλημα της ευρωζώνης μόνο αν αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από τη Νομισματική Ένωση. Κάτι που φαίνεται απίθανο όσο η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει τα ομόλογά της».
Παράλληλα προειδοποίησε πως «ο κίνδυνος για μία νέα ελληνική κρίση είναι ρεαλιστικός, εκτός και αν η ευρωζώνη μπορέσει να βρει έναν τρόπο να βγει από το μακροχρόνιο αδιέξοδο ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Γερμανία και το ΔΝΤ, για την επόμενη φάση του ελληνικού προγράμματος» και παρατήρησε ότι «η Γερμανία έχει πει ότι δεν θα εκταμιεύσει περαιτέρω χρήματα αν το ΔΝΤ δεν μπει στο πρόγραμμα. Το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα μέχρι η ευρωζώνη να συμφωνήσει να βάλει το ελληνικό χρέος σε βιώσιμη βάση. Αλλά η ευρωζώνη δεν θα ξέρει πόση ελάφρυνση χρέους χρειάζεται η Ελλάδα μέχρι η Αθήνα και οι δανειστές της συμφωνήσουν ποιοι θα πρέπει να είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι του προϋπολογισμού όπως και πώς θα επιτευχθούν».
Καταλήγοντας ο κ. Νίξον κατέστησε σαφές ότι «κανείς δεν θέλει άλλο ένα αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα. Τουλάχιστον όχι όταν η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας ενισχύεται. Παρόλα αυτά, κάποιοι αξιωματούχοι πασχίζουν να δουν πώς μπορεί να επιλυθεί η κατάσταση. Και αν η ευρωζώνη πασχίζει να επιλύσει της διαφορές της για την Ελλάδα, τι λέει αυτό για την ικανότητα της Ένωσης αν καταστεί αναγκαίο να βοηθήσει την Ιταλία;».