Σε παράταξη μάχης για τις προκριματικές εκλογές, άρχισαν πλέον να στοιχίζονται τα κόμματα στη Γαλλία καθώς προοιωνίζεται ένα καυτό πολιτικό φθινόπωρο, εννέα μήνες πριν από τις προεδρικές του 2017.
Τρία μεγάλα κόμματα : το κόμμα των συντηρητικών του Σαρκοζί «Οι Ρεπουμπλικάνοι», το σοσιαλιστικό κόμμα «PS» και οι Οικολόγοι- Πράσινοι «EELV», υιοθέτησαν το σύστημα των προκριματικών για την ανάδειξη αυτού που θα τα εκπροσωπήσει στις προεδρικές. Στη Γαλλία, δεν υπήρχε παράδοση προκριματικών εκλογών, τα κόμματα όριζαν συνήθως τους υποψηφίους τους εσωτερικά, μέσω διαδικασιών στις οποίες μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη συμμετείχαν.
Ήταν οι σοσιαλιστές που ξεκίνησαν πρώτοι το 2011, τις λεγόμενες «ανοιχτές προκριματικές» στους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους και «συμπαθούντες» του κόμματος.
Οι πρώτες αυτές προκριματικές των σοσιαλιστών, διεξάχθηκαν χωρίς δυσκολίες ή παρατράγουδα και στέφθηκαν με επιτυχία, με τη συμμετοχή 2,8 εκατ. ατόμων στο δεύτερο γύρο, που όρισε σαν υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές του 2012, τον Φρανσουά Ολάντ.
Η επιτυχής αυτή, πρώτη εμπειρία, των σοσιαλιστών έπεισε πολλά στελέχη της συντηρητικής παράταξης των Ρεπουμπλικάνων, να πιέσουν για τη διεξαγωγή προκριματικών και στο κόμμα τους.
Επιπλέον, η επιλογή μιας «ανοιχτής» προκριματικής αναμέτρησης έμοιαζε πλέον αναγκαία, με δεδομένο ότι ο Νικολά Σαρκοζί είχε χάσει έδαφος και είχε χαμηλά ποσοστά στις σφυγμομετρήσεις, αλλά και εσωτερικά του κόμματος, όπου είχε παύσει να είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός. Ενδεικτικό είναι ότι παρά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Σαρκοζί, συνωστίζονται ήδη στα “στάρτινγκ μπλογκ” για τις υποψηφιότητες, 12 επιπλέον πιθανοί υποψήφιοι.
Οι δύο βασικοί αντίπαλοι του Σαρκοζί, ο Αλέν Ζιπέ (πρώην πρωθυπουργός του Σιράκ) και ο Φρανσουά Φιγιόν (πρώην πρωθυπουργός του Σαρκοζί) ήταν αυτοί που άσκησαν τις μεγαλύτερες πιέσεις για ανοιχτές προκριματικές, τις οποίες αναγκάστηκε τελικά να αποδεχθεί και ο Σαρκοζί.
Το κόμμα των Οικολόγων «EELV» παρότι συμμετείχε στην κυβερνητική πλειοψηφία, έχουν πλέον διαχωρίσει τη θέση τους με τους σοσιαλιστές, ενώ αντιμετώπισαν παράλληλα σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες με διαρροές. Μη έχοντας πετύχει τη δημιουργία κοινού μετώπου με άλλα κόμματα της αριστεράς, κατέληξαν στο να οργανώσουν τις δικές τους προκριματικές για να ορίσουν τον (την) υποψήφιό τους.