O πόλεμος και πορνεία σηνήθως πάνε μαζί. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην πρώτη γραμμή ήταν οι στρατιώτες για την υπεράσπιση της Γαλλίας. Ακολουθούσαν οι «στρατιώτες» της βιομηχανίας του σεξ.
« Μπορούσες να βρεις τα πάντα στους οίκους ανοχής στη γύρω περιοχή και στα στρατόπεδα. Ήταν μια ανακατεμένη, σκληρή, επικίνδυνη και αηδιαστική επιχείρηση. Κάθε μέρα οι πόρνες έβλεπαν 50, 60, ακόμη και 100 άνδρες κάθε χρώματος και φυλής υπό τον συνεχή φόβο των αεροπορικών επιδρομών και των βομβαρδισμών» λέει ο Dr Leon Bizard, στα απομνημονεύματά του για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πορνεία ανθεί με την έναρξη του πολέμου το 1914. Άνδρες που έχουν φύγει από τα σπίτια τους και δεν γνωρίζουν αν θα ξαναδούν ποτέ τις οικογένειές τους, επιζητούν τη συντροφιά των εταίρων. Οι στρατιώτες, δεν ενδιαφέρονταν μόνο για το σεξ. Η συντροφιά των κοριτσιών των οίκων ανοχής ήταν πολλές φορές πιο σημαντική.
«Για χρόνια, στρατιώτες και πόρνες είχαν κοινή ιστορία» , λέει ο αντισυνταγματάρχης Κριστιάν Μπενουά, στο France24.
Η εμφάνιση της σύφιλης άλλαξε τα δεδομένα.
Ο γαλλικός στρατός έλαβε μέτρα για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Το 30% των στρατιωτών είχε νοσήσει.
Οι ερωτήσεις για τις γυναίκες με τις οποίες οι ασθενείς είχαν συνευρεθεί, δεν οδηγούσαν πουθενά.
Το γαλλικό κράτος έλαβε δραστικά μέτρα. Ίδρυσε τους στρατιωτικούς οίκους ανοχής. Οι περισσότεροι βρίσκονταν στα μέτωπα.
Όποιος άνδρας επισκεπτόταν έναν από αυτούς, έπρεπε να το δηλώσει στις ιατρικές υπηρεσίες μέσα σε τρεις ώρες. Ο έλεγχος όμως δεν ήταν πάντα εύκολος. Οι αμερικανικές δυνάμεις πήγαιναν στους παράνομους οίκους ανοχής με αποτέλεσμα η σύφιλη να συνεχίσει να μεταδίδεται.
Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι «στρατιωτικές υπηρεσίες» περιορίστηκαν. Οι στρατιωτικοί οίκοι ανοχής ήταν στη διάθεση των Γάλλων και κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Βόρεια Αφρική και τη Γερμανία. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο τελευταίος που λειτούργησε ήταν στη γαλλική Γουιάνα και έκλεισε μόλις το 1995!