Τρεις ώρες πριν την προγραμματισμένη εκτέλεση του 52χρονου θανατοποινίτη Richard Glossip, το Εφετείο της πολιτείας της Οκλαχόμα εξέδωσε έκτακτη απόφαση που ανέστειλε την εκτέλεση για τις 30 Σεπτεμβρίου.
Ο λόγος;
Το δικαστήριο έδωσε περιθώριο δύο επιπλέον εβδομάδων για να εξεταστούν νέα στοιχεία που έφεραν στο φως οι συνήγοροι του Glossip, μεταξύ των οποίων ένορκες βεβαιώσεις ότι ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας παραδέχτηκε ότι η μαρτυρία του ήταν ψευδής.
Είναι όμως δύο εβδομάδες επαρκής χρόνος για να αποδειχθεί η αθωότητα του Glossip;
Θεωρείται απίθανο να προκύψουν νέα στοιχεία που να αποδεικνύουν με βεβαιότητα ότι δεν διέπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται, τη δολοφονία του ιδιοκτήτη μοτέλ Barry Van Treese το 1998. Mου φαίνεται όμως προσωπικά αδιανόητο να προχωρήσει η πολιτεία στην εκτέλεση, όταν η ενοχή του κατηγορούμενου σκιάζεται από τόση αβεβαιότητα.
Βάζοντας στην άκρη τα συνήθη επιχειρήματα όσων (όπως εγώ) υποστηρίζουν ότι το να αφαιρεί το κράτος μια ζωή ως ποινή για ένα έγκλημα, όσο αποτρόπαιο κι αν είναι αυτό, είναι κάτι ανεπίτρεπτο, από υποθέσεις σαν αυτή του Glossip προκύπτει ένα ακόμα θεμελιώδες πρόβλημα σχετικά με τη θανατική ποινή, αυτό που συνδέεται με την αμετάκλητη φύση της.
Πολλές φορές στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητα κάποιου προκύπτουν χρόνια μετά την καταδίκη. Άλλες λίγο πριν την ημερομηνία εκτέλεσής του ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και μετά από αυτήν. Ακόμη κι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της θανατικής ποινής δεν μπορεί παρά να αντιλαμβάνονται ότι η πιθανότητα λάθους, η αβεβαιότητα που περιβάλλει πολλά εγκλήματα, κάνει τη μη αναστρέψιμη αφαίρεση μιας ζωής εντελώς ασυγχώρητη.