Σε μια από τις πλέον “καυτές” χρονικές περιόδους και περιοχές του πλανήτη, τη Μεσόγειο, ξεκινούν σήμερα τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ρωσίας – Κίνας, με την ονομασία “Ναυτική Συνεργασία 2015”.
Τα γυμνάσια, που θα ολοκληρωθούν στις 21 Μαΐου, με τη συμμετοχή δέκα πλοίων διαφόρων τύπων, έχουν στόχο, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας, να “δοκιμαστεί η ικανότητα της από κοινού αντιμετώπισης απειλών για την ασφάλεια στη θάλασσα”. Προσθέτει ότι τα γυμνάσια δεν προσανατολίζονται εναντίον κάποιας τρίτης χώρας “και δεν σχετίζονται με την πολιτική κατάσταση στην περιοχή”.
Πέρα από τη διπλωματική ρητορική είναι προφανές ότι κάθε στρατιωτική κινητικότητα στην περιοχή, πολύ περισσότερο όταν προέρχεται από ισχυρές συμμαχίες όπως αυτές της Ρωσίας και της Κίνας, έστω και με το χαρακτήρα άσκησης, δεν μπορεί παρά να ιδωθεί μέσα από το “πρίσμα” της ραγδαίας επιδείνωσης των σχέσεων της Ρωσίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ με αφορμή τόσο την κρίση και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία, όσο και την πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ σε παραδοσιακούς συμμάχους της Ρωσίας, όπως η Συρία και το Ιράν.
Σε αυτό το πολύπλοκο “παζλ” πρέπει να προστεθούν τα σχέδια της Ρωσίας για τον τουρκικό αγωγό που προβλέπεται να περάσει και από την Ελλάδα και η αντίδραση της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ σε αυτόν, οι επιθέσει της Σ. Αραβίας και άλλων αραβικών κρατών – με τη στήριξη των ΗΠΑ – στην Υεμένη, η συνεχιζόμενη αιματηρή αστάθεια σε Λιβύη και Παλαιστίνη.
Φυσικά, η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας την εμπλέκει αντικειμενικά σε κάθε εξέλιξη στην έκρυθμη “γειτονιά” της, με τρόπο βέβαια που θα εξαρτηθεί από το πώς θα αντιδράσει η ελληνική κυβέρνηση σε αυτές, στο “φόντο” της κρίσης και της αβεβαιότητας για το αν και τι είδους συμφωνία θα επιτευχθεί με τους δανειστές.