Οι λύκοι είναι πιο ανεκτικά ζώα σε σύγκριση με τους σκύλους, σύμφωνα με νέα αυστριακή μελέτη που εξηγεί τους λόγους που ο πρόγονος του εξημερωμένου σκύλου λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά σε αγέλες.
Η μελέτη υποδηλώνει επίσης ότι οι σκύλοι διαμορφώνουν πιο αυστηρή ιεραρχία κυριαρχίας σε σύγκριση με τους λύκους.
Σύμφωνα με το econews, oι λύκοι συνεργάζονται περισσότερo από τα σκυλιά στην αναπαραγωγή, την προστασία περιοχών και το κυνήγι” αναφέρει στο Discovery News η πρώτη συγγραφέας της μελέτης Φριντερίκε Ράνγκε από το Κτηνιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης. “Οι σκύλοι είναι πτωματοφάγοι” προσθέτει.
Η καλή σχέση μεταξύ ανθρώπων και σκυλιών έχει διαμορφωθεί μέσα από την εξημέρωση, ενώ μπορεί να γίνει η υπόθεση πως διαχρονικά οι άνθρωποι προτιμούσαν πιο ανεκτικά ζώα για εκτροφή. Αυτό ευνόησε την ανάπτυξη πιο συνεργάσιμων και λιγότερο επιθετικών σκύλων, αλλά οι επιστήμονες προσπάθησαν να εξετάσουν αν αυτό ισχύει επίσης για τις σχέσεις μεταξύ σκύλων, και όχι μόνο μεταξύ σκύλων και ανθρώπων.
Τα πειράματα
Οι ερευνητές του διεξήγαγαν αρκετά τεστ συμπεριφοράς τόσο σε σκύλους όσο και σε λύκους. Η ερευνητική ομάδα εξέτασε σε πρώτη φάση εννέα λύκους και οκτώ ημίαιμα σκυλιά. Οι λύκοι προέρχονταν από τη Βόρειο Αμερική και γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, ενώ τα σκυλιά γεννήθηκαν σε καταφύγια στην Ουγγαρία.
Τα ζώα χωρίστηκαν σε ζευγάρια ενός ζώου υψηλής και ενός ζώου χαμηλής κοινωνικής θέσης, και στη συνέχεια τους χορηγήθηκε τροφή, είτε ωμό κρέας είτε ένα μεγάλο κόκκαλο.
Οι λύκοι χαμηλής κοινωνικής θέσης συχνά προφύλασσαν το φαγητό τους από το σύντροφο που ήταν πιο ψηλά στην ιεραρχία και έδειχναν επιθετικότητα το ίδιο συχνά με αυτούς, παρά τη διαφορά στην ιεραρχία. Αντίθετα οι σκύλοι χαμηλής κοινωνικής θέσης έκαναν πίσω και αποδέχονταν τις απειλές του κυρίαρχου σκύλου. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις οι απειλές δεν εξελίσσονταν σε ιδιαίτερη επιθετικότητα.
«Οι λύκοι εμφανίζονται πιο ανεκτικοί στα άτομα του ίδιου είδους, ενώ οι σκύλοι είναι πιο ευαίσθητοι στην ιεραρχία κυριαρχίας», εξηγεί η Ράνγκε. «Αυτό έγινε εμφανές από το γεγονός πως οι μη-κυρίαρχοι λύκοι μπορούν να προκαλούν τους κυρίαρχους λύκους και οι τελευταίοι να το ανέχονται, ενώ στους σκύλους η επιθετικότητα ήταν προνόμιο μόνο των ατόμων πιο ψηλά στην ιεραρχία», πρόσθεσε.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι κατά τη διαδικασία εξημέρωσης, οι άνθρωποι επέλεγαν πιθανότατα τα πιο υποτακτικά και πειθήνια ζώα που ήταν έτοιμα να προσαρμοστούν. Όσον αφορά τους λύκους, αυτή η ανεκτικότητα ευνοεί τη συνεργασία για το καλό της αγέλης.
Επίσης, στις αγέλες αδέσποτων τα σκυλιά συνήθως δεν έχουν καμία “συγγενική” σχέση μεταξύ τους. Αντίθετα, στις αγέλες των λύκων συνήθως υπάρχει ένα κυρίαρχο ζευγάρι αρσενικού και θηλυκού λύκου που ζουν με τους γόνους τους για δύο με τρία χρόνια, οπότε μοιάζουν περισσότερο με οικογένεια.
«Οι αλληλεπιδράσεις σκύλου-ανθρώπου σχετίζονται περισσότερο με τη συμβίωση χωρίς συγκρούσεις, όχι με την ισότητα. Η ικανότητά τους να σεβαστούν και να ακολουθήσουν είναι που έκανε τα σκυλιά ιδανικούς συντρόφους των ανθρώπων», πρόσθεσε η Ράνγκε.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B.