Με άρθρο του, το Spiegel χαρακτηρίζει ως “σκόπιμη ανθρωποκτονία από την πλευρά της ΕΕ και όχι απλώς “δυστυχήματα” τους θανάτους μεταναστών χωρίς τέλος, στην προσπάθεια να περάσουν τα σύνορα των 28″, επισημαίνοντας πως “οι ιστορικοί των επόμενων δεκαετιών θα ασχολούνται με τη σημερινή «σκοτεινή εποχή» και «εμείς οι πολίτες του σήμερα θα πρέπει να απαντήσουμε τι κάναμε εναντίον αυτής της βαρβαρότητας που τελείται εξ ονόματός μας“.
Σε άρθρο υπό τον τίτλο «η Ευρώπη πρέπει να προστατεύσει τους ανθρώπους, όχι μόνο τα σύνορα», το περιοδικό αναφέρει ότι “από το Δεκέμβριο του 2013, η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός προστασίας των συνόρων με έδρα την Βαρσοβία, έχει ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αναπτύσσοντας drones και δορυφόρους για να εποπτεύει τα σύνορα.
Η ΕΕ, γράφει, δεν κοιτάζει αλλού όταν οι πρόσφυγες πεθαίνουν. Τους παρακολουθεί πολύ στενά. Και αυτό που συμβαίνει εδώ δεν είναι αμελής συμπεριφορά. Είναι σκόπιμη δολοφονία των προσφύγων.
Αλλά φαίνεται ότι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη εξακολουθεί να μην έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τις διαστάσεις αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής. Έχουμε γίνει συνένοχοι σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ευρωπαϊκή μεταπολεμική ιστορία“, τονίζει.
Και συνεχίζει, σημειώνοντας πως “ο Ευρωπαϊκός Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων υπόσχεται προστασία για τους ανθρώπους που αναζητούν άσυλο από τον πόλεμο ή τις πολιτικές διώξεις, υποστηρίζοντας όμως πως τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν εδώ και καιρό υπονομεύσει αυτό το δικαίωμα.
Όσοι επιθυμούν να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη πρέπει πρώτα να φτάσουν στο ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά η πολιτική της Ευρώπης για την θωράκισή της από τους πρόσφυγες καθιστά κάτι τέτοιο σχεδόν αδύνατο. Η ΕΕ έχει σηκώσει φράχτες στην περιφέρειά της, στρατιώτες περιπολούν στα σύνορα και πολεμικά πλοία αποστέλλονται για να κρατήσουν τους πρόσφυγες μακριά από την Ευρώπη“.
Για όσους αναζητούν προστασία, ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από τη Συρία ή από την Ερυθραία, δεν υπάρχει νόμιμος και ασφαλής τρόπος για να φτάσουν στην Ευρώπη. Οι πρόσφυγες, συνεχίζει, “είναι αναγκασμένοι να ταξιδεύουν στην ΕΕ ως “λαθρομετανάστες”, σε επικίνδυνες και συχνά θανατηφόρες διαδρομές, όπως αυτές της Μεσογείου. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θρηνούν για το δράμα των προσφύγων. Μετά, όμως. συνεχίζουν να σφραγίζουν τα σύνορα – μια πράξη που είναι η προϋπόθεση για την καταστροφή”.
Το περιοδικό στο άρθρο του υποστηρίζει πως η ΕΕ πρέπει να κινηθεί άμεσα για να δημιουργήσει νόμιμους τρόπους για να φτάνουν οι πρόσφυγες στην Ευρώπη. Η επιχείρηση Mare Nostrum του ιταλικού ναυτικού, μια αποστολή διάσωσης, που προστάτευε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από πνιγμό, θα πρέπει να επαναληφθεί χωρίς καθυστέρηση. Η ιταλική κυβέρνηση ανέστειλε το πρόγραμμα λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Το άρθρο καλεί επίσης την ΕΕ “να δημιουργήσει διαδικασίες ασύλου στις πρεσβείες των κρατών μελών της, με τον ίδιο τρόπο που το έχει κάνει η Ελβετία. Αυτό θα σήμαινε ότι στο μέλλον, οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να ζητήσουν άσυλο στις πρεσβείες των κρατών μελών της ΕΕ εκτός της Ευρώπης. Αυτό θα τους έσωζε από μια δυνητικά θανατηφόρα διαδρομή κατά μήκος των συνόρων.
Η ΕΕ θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να συμμετέχει σοβαρά στο πρόγραμμα επανεγκατάστασης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Εδώ και χρόνια, ο ΟΗΕ έχει βοηθήσει πρόσφυγες να μεταφερθούν από περιοχές κρίσης σε ασφαλή κράτη για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς να υποβάλλονται σε γραφειοκρατικές διαδικασίες ασύλου.
Η Ύπατη Αρμοστεία αναζητεί σήμερα χώρες υποδοχής για αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, οι οποίοι θα πρέπει να επανεγκατασταθούν. Το 2013, η Βόρεια Αμερική δέχθηκε περισσότερους από 9.000 πρόσφυγες – η Γερμανία μόνο 300“.
Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση πως “η υποχρέωση για βίζα ανθρώπων από χώρες που βρίσκονται σε κρίση όπως η Συρία και η Ερυθραία πρέπει επίσης να αρθεί προσωρινά. Οι κανονισμοί του Δουβλίνου της ΕΕ, οι οποίοι επιτρέπουν σε πρόσφυγες να ζητήσουν άσυλο μόνο στη χώρα άφιξής τους, πρέπει επίσης να εξαλειφθούν. Αντ΄αυτού, οι αιτούντες άσυλο θα πρέπει να κατανέμεται μεταξύ των χωρών της ΕΕ, μέσω ενός συστήματος ποσοστώσεων“.