της Αγγελικής Σπανού
Οι καλύτεροι επιστήμονες του κόσμου πασχίζουν να ανακαλύψουν ένα αποτελεσματικό εμβόλιο που θα δώσει τέλος στον εφιάλτη της πανδημίας Covid-19. Χρονοδιάγραμμα δεν υπάρχει και στο μεταξύ αναζητείται η καλύτερη δυνατή φαρμακευτική απάντηση.
Οι χώρες που χτυπήθηκαν από τον κορωνοϊό επιστρέφουν σταδιακά στην κανονικότητα και η οικονομική καταστροφή που έχει συντελεστεί είναι ανυπολόγιστη.
Για κάποιους τομείς, όπως πχ το θέατρο, η ανατροπή είναι βίαιη και το μέλλον άδηλο.
Ξέρουμε πως η ανεργία θα ανέβει, πως η τηλε-εργασία θα δώσει πρόσχημα για μείωση μισθών, πως η ιδέα της παγκοσμιοποίησης όπως την έχουμε εσωτερικεύσει, ως ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και προιόντων, ως κατάργηση των συνόρων μέσα από τη διακρατική επικοινωνία, επανακαθορίζεται με τρόπο που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να περιγραφεί με ακρίβεια.
Αυτό που δεν έχει συμβεί είναι μια γενναία ερμηνεία του σύγχρονου φαινομένου. Η αιτία είναι λίγο-πολύ γνωστή αλλά η σχετική συζήτηση από την παγκόσμια πολιτική ελίτ είναι δειλή και υποκριτική. Οι ακρότητες του Ντ. Τραμπ εναντίον της Κίνας προφανώς δεν βοηθούν την ανάλυση και ο αυταρχισμός του Πεκίνου δεν επιτρέπει την προσέγγιση στην αιτία του κακού.
Όλοι ξέρουμε πια ότι ο κορονοαιός μας ήρθε από ζώο που φαγώθηκε και, πιθανότατα, αγοράστηκε σε κάποια από τις φρικτές αγορές ζώων όπως εκείνη της Γουχάν. Δεν είναι μόνο η αποκρουστική συνήθεια κάποιων λαών να τρώνε όλων των ειδών τα πλάσματα, από γάτες μέχρι νυχτερίδες και από σκύλους μέχρι φίδια. Είναι, κυρίως, η διαταραχή του οικοσυστήματος που αναγκάζει την άγρια πανίδα να ζει πολύ κοντά στο αστικό περιβάλλον το οποίο διαρκώς επεκτείνεται.
Η διεύρυνση της φτώχειας καταστρέφει ακόμη περισσότερο την περιβαλλοντική ισορροπία. Τεράστιες παραγκουπόλεις απλώνονται όσο γίνεται, χωρίς υποδομές, χωρίς κανένα σεβασμό στη φύση, χωρίς όριο.
Η ανθρωπότητα απειλείται από ζωονόσους. Το θυμηθήκαμε ξανά με τον κοροναιό και παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία σκέψη για την πρόληψη μιας νέας πανδημίας. Κυβερνήσεις, οικονομικά συμφέροντα, διαπλεκόμενοι θεσμοί – το παγκόσμιο σύστημα προετοιμάζει με την αδράνειά του το έδαφος για την επόμενη υγειονομική καταστροφή.
Ο μετανεωτερικός άνθρωπος υπνοβατεί προς την αυτοκαταστροφή του οργανώνοντας (οι πάνω) ή αποδεχόμενος (οι κάτω) την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα του κέρδους. Πέφτουμε από τα σύννεφα με τον καύσωνα του Μαίου και θα ξαναπέσουμε του χρόνου ή του αντίχρονου όταν χτυπήσει 40άρι τον Απρίλιο.
Πηγή: Economico.gr