της Αγγελικής Σπανού
Μια νεαρή φοιτήτρια από την επαρχία βρήκε φρικτό θάνατο στη Ρόδο, στο νησί που πήγε να σπουδάσει, στο σπίτι ενός πλούσιου νεαρού στη Λίνδο, όπου βρέθηκε μαζί με έναν νεαρό αλβανικής καταγωγής με τον οποίο, υποστηρίζεται από την πλευρά του, πως είχε συνδεθεί ερωτικά λίγες μέρες πριν. Εκεί βιάστηκε, κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε επειδή, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αντέδρασε και επειδή τους είπε ότι θα τους καταγγείλει στην αστυνομία. Για να απαλλαγούν την πέταξαν ζωντανή στη θάλασσα.
Δεν είναι απλώς ένα έγκλημα φρικτής αγριότητας. Υπάρχει πολλή περισσότερη φρίκη και αγριότητα πέρα από το έγκλημα.
Η Ελένη Τοπαλούδη, σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, είχε καταγγείλει άλλον βιασμό της χωρίς να βρει ανταπόκριση από τις αστυνομικές αρχές. Θεωρήθηκε ότι άργησε και αφέθηκε αβοήθητη, στην τύχη της, που αποδείχθηκε κακή.
Η Εισαγγελέας υποστηρίζει ότι ο πατέρας και η γιαγιά του Ροδίτη κατηγορούμενου βοήθησαν στην συγκάλυψη του εγκλήματος. Υποστηρίζει επίσης ότι έχει ψευδομαρτυρήσει και η αδελφή του δεύτερου κατηγορούμενου για να τον στηρίξει.
Από όσα ακούγονται στη δίκη προκύπτει ότι ο αλβανικής καταγωγής κατηγορούμενος πήγαινε συστηματικά κορίτσια στον πλούσιο νεαρό, ότι το έκανε δηλαδή σαν “δουλειά”. Επομένως, σ αυτό το σπίτι της Λίνδου είχαν συμβεί πολλά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας γιατί, -μέχρι να φτάσει εκεί η Ελένη Τοπαλούδη-, δεν είχε υπάρξει δολοφονία.
Από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον των κατηγορουμένων, που εκ των υστέρων ο ένας τα ρίχνει στον άλλο, δεν υπήρξε ποτέ έμπρακτη εκδήλωση ανησυχίας ότι η συμπεριφορά τους είναι αντικοινωνική ή παραβατική, ότι μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι. Είναι προφανές ότι αρκετοί άνθρωποι γνώριζαν τι συμβαίνει τις νύχτες στο σπίτι της Λίνδου και πώς αντιμετωπίζουν τις γυναίκες οι δύο ματσό άντρες.
Στη Ρόδο δεν φαίνεται να άνοιξε μια δημόσια και σε βάθος συζήτηση για βιασμούς και κακοποιήσεις γυναικών που, όπως εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς, συμβαίνουν συχνότερα απ όσο καταγγέλλεται.
Μπορεί όλη η ιστορία να φαίνεται σε κάποιους ακραία, σεξ και βία, αλλά δεν είναι. Μπορεί να συμβεί στην κόρη μας, στην αδελφή και στη φίλη μας. Θα μπορούσε να συμβεί και σ εμάς κάποια χρόνια νωρίτερα. Αρκεί να μην προστατευθεί μια κοπέλα και να μην αντιμετωπίσει σαν εξ ορισμού ύποπτο κάποιον που δεν ξέρει καλά. Μπορεί να της τύχει. Και να βρεθεί στην κόλαση αναζητώντας τον παράδεισο.
Η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη μας αφορά άμεσα και προσωπικά, όχι μόνο επειδή δολοφονήθηκε με έναν αδιανόητης σκληρότητας τρόπο, αλλά γιατί στην άκρη αυτής της τραγωδίας υπάρχει ένα μακρύ πέπλο σιωπής. Οι αρχές, η οικογένεια, μέλη της τοπικής κοινωνίας. Αλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο κάτι δεν είπε για κάτι που γνώριζε ή που υποψιαζόταν. Κάτι έκρυψε ή για κάτι αδιαφόρησε. Και όταν έπεσαν από τα σύννεφα, το κορίτσι είχε ήδη χαθεί.