της Κέλλυς Κοντογεώργη
Τι θα γίνει. Τι κάνω. Τί θα βρω εκεί έξω; Έξω από το σπίτι. Έξω από την ασφάλεια μου. Έξω από τα σύνορα της ζωής που δημιούργησα -προσωρινά νομίζοντας- για να επιβιώσω;
Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες σε αυτό το «παγκόσμιο πείραμα», που όλοι έχουμε λάβει μέρος με την κωδική ονομασία «Η Γη σε Καραντίνα», ήδη από τις πρώτες 21 ημέρες ζωής με τον COVID-19, έγινε upgrade. Άρχισε η μεταμόρφωση.
Οι νευρικές συνάψεις του εγκέφαλου μας αρχίζουν να εδραιώνουν την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά που έχουμε μεταβάλει και προσαρμόσει στην νέα πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει πως χτίσαμε νέο status καθημερινότητας. Μάσκες, γάντια, social distance, κοινωνικό-πολιτική απομάκρυνση, φόβος και θλίψη. Με το δίλλημα να αιωρείται πάνω από κάθε οικογένεια. Ελευθερία ή θάνατος;
Οι μέρες με απομόνωση που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ
Μέρες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Μέρες που όλοι, λίγο πολύ, κάναμε αναγκαστικό προσωπικό, personal lockdown, επανα-προγραμματισμό ζωής, καθημερινότητας, λογικής, προσέγγισης, αντίληψης, αντιμετώπισης, αλλαγή στην οπτική των καταστάσεων που βρεθήκαμε να διαχειριστούμε.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω μάθει πλένω πάντα τα χέρια μου. Με σαπούνι, αυστηρά. Και ζεστό νερό, αν και βρίσκω το κρύο νερό πιο αναζωογονητικό. Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω συνηθίσει να μην χαιρετάω δια χειραψίας.
Όταν αυτό τελειώσει, δεν θα αρνηθώ προσκλήσεις φίλων για να βρεθώ σε ένα ακόμα πάρτι. Όταν τελειώσει αυτό όλα θα έχουν άλλη γεύση. Όχι ότι ανήκω στην κατηγορία των part-animal. Όταν αυτό τελειώσει θα γυρίσω στο φυσιολογικό. Στο νέο φυσιολογικό, υποθέτω.
Όταν αυτό τελειώσει, κάθε Σαββατοκύριακο θα είναι γιορτή
Όπως από παλιά. Όπως ήταν για τους γονείς μας. Γέλια, αγκαλιές, συζητήσεις ατέρμονες χωρίς προορισμό και κατάληξη. Αδέρφια, ξαδέρφια, θείοι, παππούδες, γιαγιάδες και εγγόνια μια γιορτή. Μουσική και τραγούδι. Όταν τελειώσει αυτό. Δεν θα είμαστε ίδιοι. Θα είμαστε άλλοι!
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω μάθει να εκτιμώ. Τον χρόνο, τον χώρο, τον τρόπο των ανθρώπων μου. Θα έχω μάθει να εκτιμώ την σκέψη τους για μένα. Την αγωνία για την ζωή τους. Την φροντίδα να μην λείψει τίποτα από κανέναν. Όταν τελειώσει αυτό, θα έχω δει την ελπίδα να ξυπνάει μέσα σε όλους μας. Θα έχω δει πως η εγκράτεια χορεύει στο μυαλό και σε συγκρατεί να μην κάνεις απερισκεψίες.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω μάθει πως η αγωνία για να ζήσεις εξαφανίζει την τοξικότητα που σε πεθαίνει καθημερινά. Θα έχω μάθει πως για λίγους μήνες της ζωής μας επικρατούσε μόνο του καλό μέσα μας και γύρω μας. Θα έχω μάθει ότι όλοι μπορούν να δίνουν, χωρίς να περιμένουν τίποτα.
Ζωή σε νέα διάσταση μετά την καραντίνα
Όταν αυτό τελειώσει, νομίζω ότι θα έχω ζήσει σε μια άλλη διάσταση με τα παιδιά μου. 24ωρες το 24ωρο μαζί. Τι Θείο δώρο. Ευλογία και καταιγίδα μαζί. Θα έχω ζήσει μέσα στο μάτι του κυκλώνα την πιο δική μας περίοδο στη ζωής μας. Σαν σε νησί οι τρεις μας μόνο, στο πιο περίεργο ναυάγιο αυτογνωσίας.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω θυμηθεί να μυρίζω τον αέρα κάθε πρωί. Να παρατηρώ τα σύννεφα που ταξιδεύουν γρήγορα, γελώντας με την δική μας αδράνεια. Αδράνεια επιβίωσης. Παύση ζωής.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω καταλάβει πόσο σημαντικές είναι οι παύσεις. Θα έχω μάθει την αξία της αδράνειας. Όλα να παγώνουν για λίγο και παρατηρείς σχολαστικά.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω αλλάξει αξίες. Προτεραιότητες. Στόχους.
Όταν αυτό τελειώσει, θα έχω καταλάβει τι και ποιους δεν χρειαζόμουν στη ζωή.
Όταν αυτό τελειώσει, θα αγκαλιάσω τους ανθρώπους που αγαπώ και δεν θα αφήσω να φύγουν μέχρι να μου φύγει η ανασφάλεια ότι μπορεί να φύγουν.
Όταν αυτό τελειώσει, θα εκτιμήσω τα πάντα. Λοιπόν, όχι τα μεγάλα και γιγαντιαία που μας έμαθαν να κυνηγάμε στα στερεότυπα μαθήματα της ζωής, αλλά τα μικρά πράγματα που κανείς δεν θέλει να σου δείξει γιατί εκεί κρύβεται όλο το νόημα.
Όταν τελειώσει αυτό, τίποτα δεν θα θυμίζει την παλιά μας ζωή.
Όταν αυτό τελειώσει, εύχομαι να έχουμε γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Πηγή: new-deal.gr