της Αγγελικής Σπανού
Το συζητάνε πλέον και στο Νταβός: Οι ανισότητες σκοτώνουν την κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Είναι κάτι σαν κοινό μυστικό. Ολοι αναγννωρίζουν το πρόβλημα αλλά αυτοί που μπορούν να το αντιμετωπίσουν συνεχίζουν να παράγουν τις αιτίες που το δημιουργούν. Γιατί καλή είναι η άμβλυνση των ανισοτήτων για να ησυχάσουν οι ελίτ από την πίεση των “κάτω”, αλλά καλύτερο είναι το κέρδος – όλο και μεγαλύτερο κέρδος.
Το οχυρό του νεοφιλελευθερισμού, το ΔΝΤ, όχι ο Τομά Πικετί, προειδοποίησε για τον κίνδυνο επανάληψης της «Μεγάλης Ύφεσης» λόγω της ανισότητας και της χρηματοπιστωτικής αστάθειας.
Μιλώντας πρόσφατα σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Peterson, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, επιχείρησε να κάνει έναν παραλληλισμό της σημερινής συγκυρίας με το παγκόσμιο κραχ του 1929, αποκαλύπτοντας ότι έρευνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διαπιστώνει τάσεις στη διεθνή οικονομία ανάλογες με το 1920, γεγονός το οποίο οφείλεται κυρίως στην εισοδηματική και οικονομική ανισότητα.
Αναφέρθηκε μάλιστα στο παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου το πλουσιότερο 10% ελέγχει το 50% του εθνικού πλούτου. Αυτή η αναλογία αποτυπώνεται στην πλειονότητα των χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), όπου η εισοδηματική και οικονομική ανισότητα έχει φθάσει, ή πλησιάζει, σε επίπεδα ρεκόρ, όπως η ίδια τόνισε.
Το ξέρουν όλοι, λοιπόν: Οι ανισότητες -πέρα από όλα τα άλλα- εμποδίζουν την ανάπτυξη. Δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή δημιουργούν συνθήκες πολιτικής αστάθειας, ενθαρρύνουν τον εξτρεμισμό και την πόλωση προς τα άκρα.
Παρόλα αυτά, οι πρωταγωνιστές του παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού παιχνιδιού συνεχίζουν να προωθούν σκληρά μοτίβα απασχόλησης και άδικα συστήματα φορολόγησης που συνδυάζονται με τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτου γεννώντας νέους Joker και πρωταγωνιστές των ταινιών του Κεν Λόουτς.
Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η τετραήμερη εργασία και το εξάωρο βελτιώνουν την παραγωγικότητα και ότι όσο πιο ευτυχής είναι ένας εργαζόμενος τόσο περισσότερο αποδίδει. Το λένε, εκτός από την κοινή λογική, οι ίδιοι οι αριθμοί αλλά αυτό δεν ακυρώνει, ούτε καν περιορίζει, τη μανία του κυρίαρχου συστήματος να αναπαράγει την καταστροφική δυναμική του.
Ο πλανήτης καταστρέφεται λόγω της υπερκαπιταλιστικής απληστίας, λαϊκές εξεγέρσεις πυροδοτούνται από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη λόγω της κοινωνικής αδικίας και της ανέχειας, οι διχοτομήσεις ανάμεσα στους “πάνω” και στους “κάτω” γίνονται όλο και πιο άγριες, αλλά το μοντέλο δεν αλλάζει. Θα μείνει ίδιο, ελλείψει άλλου ικανού να το ανατρέψει, μέχρι το 1% να μην μπορεί πια να χαρεί τη ζωή του λόγω φόβου. Να μην το σώζουν ούτε οι σωματοφύλακες, ούτε τα τείχη, τα ιδιωτικά αεροσκάφη, τα πολυτελή πλεούμενα. Να πρέπει κάτι να δώσει στους πολλούς για να αγοράσει την ησυχία του.
Πηγή: economico.gr