του Γιώργου Μιχαηλίδη
Αφορμή γι αυτές τις λέξεις είναι ο θάνατος της 7χρονης Αμάλ από την Υεμένη η οποία έγινε παγκόσμιο σύμβολο κατά του πολέμου από την φωτογραφία της την οποία και δημοσίευσαν οι New York Times. Κι όμως, αποτελεί μία ακόμα είδηση.
Θα πει κανείς: «Και τι μπορώ να κάνω;» και θα έχει το δίκιο του γιατί ο θάνατος είναι παντού, είναι γύρω μας, είναι μέρος της φύσης, αλλά ορισμένες φορές δεν μπορεί να είναι ανεκτός. Δεν γίνεται να περνάμε σαν μία απλή είδηση τον θάνατο μίας ψυχούλας που πρόλαβε να ζήσει στον πλανήτη μας μόλις 7 χρόνια και αυτά μέσα στην ταλαιπωρία.
Από τον επαίτη στην Ερμού με τα κομμένα πόδια, μέχρι την παιδική πορνεία στην Μόρια και τον εμφύλιο σπαραγμό στην Υεμένη, βλέπουμε έναν κοινό παρονομαστή. Την συνήθεια, που γίνεται αδιαφορία. Συνηθίζουμε σε άσχημες εικόνες και πλέον δεν ξεβολευόμαστε όχι για να κάνουμε κάτι, αλλά ακόμα και για να μιλήσουμε.
Δεν αρκει…
Πρέπει, ωστόσο, να κάνουμε μία παραδοχή. Ο Μπαράκ Ομπάμα, τον τελευταίο χρόνο της προεδρίας του πάσχιζε να μεταδώσει το μήνυμα πως ζούμε σε έναν όμορφο κόσμο που μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος και είναι αλήθεια. Ποτέ η φτώχεια δεν ήταν σε τόσο χαμηλά επίπεδα αναλογικά με τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ποτέ ο άνθρωπος δεν απολάμβανε τέτοια ιατρική περίθαλψη, ποτέ άλλοτε οι πόλεμοι δεν ήταν τόσο λίγοι και είχε δίκαιο. Δεν αρκεί, όμως, αυτό.
Όταν στην Ελλάδα πεθαίνουν άνθρωποι (δεν έχει σημασία εάν είναι Έλληνες ή όχι) γιατί δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο, όταν στην Αφρική σφάζονται καθημερινά ολόκληρα χωριά, όταν στην Βενεζουέλα τρώει μία ολόκληρη οικογένεια ένα αυγό και στην Υεμένη ένας ολόκληρος λαός είναι αντιμέτωπος με την εξαθλίωση και τους βομβαρδισμούς, δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε.
Να ενημερωνόμαστε…
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει γύρω μας. Το διαδίκτυο μάς προσφέρει αυτήν την δυνατότητα, όλη η παγκόσμια γνώση είναι διαθέσιμη στον καναπέ σου, κι όμως, εσύ, αρκείσαι μόνο στο πόσες θερμίδες έκαψες ή την γκρίνια της γυναίκας σου.
Δεν λέω και αυτά είναι στην ζωή, οφείλουμε, όμως, ως πολίτες να γνωρίζουμε να εκφράζουμε άποψη και να αρνούμαστε να συνηθίσουμε τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν γύρω μας.
*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής στο EleftherosTypos.gr