Από το ξέσπασμα της κρίσης και την επιβολή των πολιτικών λιτότητας, που επέφεραν εκτόξευση της ανεργίας και υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, νέοι σε παραγωγική ηλικία, μορφωμένοι και ταλαντούχοι μεταναστεύουν κατά κύματα, αναζητώντας δουλειά και αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης. Χάνουμε διαρκώς το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, αλλά, όπως φαίνεται, η αιμορραγία ανθρώπινων πόρων δεν σταματά εκεί.
Υπό διωγμόν οι συνταξιούχοι
Μετά το brain drain και την δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων από το πετσόκομμα των μισθών και την φορολογική αφαίμαξη, οι συνταξιούχοι με την πενιχρή, μετά από απανωτές περικοπές, σύνταξή τους στήριζαν στο μέτρο του δυνατού τα ελληνικά νοικοκυριά. Όμως κι αυτό αρχίζει να χάνεται, καθώς, όπως φαίνεται, ακόμη και αυτοί εγκαταλείπουν τη χώρα, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στη γειτονική Βουλγαρία, την οποία στο πολύ πρόσφατο παρελθόν μας θωρούσαμε τριτοκοσμικού τύπου χώρα.
Οι συνταξιούχοι εξουθενωμένοι όχι μόνο από τον χρόνο αλλά και από τις πολλές μειώσεις των συντάξεών του αδυνατώντας να καλύψουν τις βασικές ανάγκες για την επιβίωσή τους και με το φόβο ότι δε θα αποφύγουν και τις ψηφισμένες από την κυβέρνηση περικοπές μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες και κυρίως στη Βουλγαρία για να επιβιώσουν.
Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ η διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισιού, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, Ήρα Έμκε Πουλοπούλου, «Πριν την κρίση κι εφόσον την οικογενειακή εστία δεν είχε χτυπήσει η ανεργία, ένας ηλικιωμένος που αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα υγείας ή κινητικότητας, είχε τη δυνατότητα με τη σύνταξή του ή και με βοήθεια από τα παιδιά του, να πληρώνει κάποιον για φροντίδα στο σπίτι ή τα τροφεία κάποιου γηροκομείου. Δυστυχώς, αυτό σήμερα, είναι πολυτέλεια…
Το “eldres drain” και ο ρόλος των οικιακών βοηθών
Στην απόφαση αυτή οι Έλληνες συνταξιούχοι καταφεύγουν, μετά από πρόσκληση γυναικών από τη Βουλγαρία που εργάζονταν στην Ελλάδα ως οικιακοί βοηθοί αλλά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα μας, αφού λόγω της κρίσης δεν είχαν πλέον εργασία. Οι γυναίκες αυτές, αφού επιστρέψουν στην πατρίδα τους ενημερώνουν τους συνταξιούχους στην Ελλάδα ότι μπορούν να τους φιλοξενήσουν στο σπίτι τους, με αντίτιμο πολύ μικρότερο από αυτό που απαιτείται για να καλύψουν τις ανάγκες τους στην Ελλάδα, σε κάποιο ίδρυμα ή με τη φροντίδα μιας εσωτερικής βοηθού.
Στη μεγάλη δημογραφική έρευνά της με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν», η κ. Έμκε Πουλοπούλου αναφέρει: «συνταξιούχοι μας εγκαταλείπουν τη χώρα σε μια προσπάθεια να ζήσουν αξιοπρεπώς, μακριά από τη φτώχεια και τη δυστυχία. Το έναυσμα για τη μετανάστευσή τους δίνει η γνωριμία τους με αλλοδαπές που ήρθαν στην Ελλάδα και συνήθως εργάζονται σε σπίτια ως οικιακές βοηθοί. Με την έναρξη της κρίσης, η αγορά εργασίας για τις γυναίκες αυτές συρρικνώθηκε. Επιστρέφοντας, λοιπόν, στην πατρίδα τους πληροφορούν τους συνταξιούχους Έλληνες ότι προτίθενται να τους φιλοξενήσουν στο σπίτι τους, στην αλλοδαπή, με κάποιο αντίτιμο, πολύ μικρότερο από εκείνο που απαιτείται για τη ζωή τους στην Ελλάδα σε έναν οίκο ευγηρίας, μία ιδιωτική κλινική ή με τη φροντίδα μιας γυναίκας εσωτερικής».
«Ας μη μας ξαφνιάζει», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Έμκε Πουλοπούλου, «κάνοντας οι άνθρωποι αυτή την επιλογή, μπορούν ακόμη και να αποταμιεύουν κάποια χρήματα από τη σύνταξή τους, καθώς σε κάθε άλλη βαλκανική χώρα η ζωή είναι μάλλον οικονομικότερη από εκείνη της Ελλάδας. Αν με ρωτάτε τώρα… είναι σωστό; Ίσως δεν είναι τιμητικό για τη χώρα μας. Σωστό, όμως, για τον κάθε άνθρωπο είναι ό,τι εκείνος επιλέγει με βάση τη διαβίωσή του. Από τη στοιχειώδη έως την άνετη. Πόσω μάλλον όταν αισθάνεται υπό διωγμόν».