Είναι γεγονός πως η Ελλάδα πλήττεται από την προσφυγική κρίση και οι παράπλευρες απώλειες είναι αναρίθμητες. Παρακάτω ακολουθεί η αποκαλυπτική τοποθέτηση της Αγλαΐας Κυρίτση στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Β. Αιγαίο για το Προσφυγικό:
“Θα αρχίσω την τοποθέτησή μου, από τα πιο πρόσφατα στοιχεία που υπέπεσαν στην αντίληψή μου για το προσφυγικό και τα οποία ανακοινώθηκαν και αναπτύχθηκαν μόλις προχθές, εδώ στην Μυτιλήνη, σε ειδική εκδήλωση από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστήμιου Αιγαίου και στην οποία αποτυπώθηκε η προσφορά των δημόσιων υπηρεσιών της Λέσβου σε ζητήματα υποδοχής, καταγραφής, φιλοξενίας, περίθαλψης και διαδικασίας ασύλου μεταναστών και προσφύγων.
Δεν θα αναφερθώ στα όσα ενδιαφέροντα ακούστηκαν, θα αρκεστώ στην επισήμανση, καταγγελία θα έλεγα εγώ, για τη συμμετοχή και προσφορά της Περιφέρειας όλο αυτό το διάστημα στο έκρυθμο αυτό θέμα.
«Καμία» ήταν η απάντηση των επιστημόνων. Θα αρκεστώ στα ερωτήματα που έμειναν αναπάντητα για το πού διοχετεύτηκαν και πώς έγινε η διαχείριση των περίπου 7 εκατ. ευρώ που εισέρευσαν στα ταμεία της Περιφέρειας, για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε γνώστες. Από κανέναν δεν δόθηκε απάντηση, ενώ όλο το ζήτημα καλύφθηκε από πέπλο μυστηρίου…
Στο σημείο αυτό υπογραμμίζω, λοιπόν, ότι είναι σημαντικό που, επιτέλους, αποφασίσατε να συζητήσουμε το θέμα του Προσφυγικού. Κι αυτή τη φορά η παρελκυστική σας τακτική υπήρξε παροιμιώδης, για ένα θέμα που κυριολεκτικά καίει από κάθε άποψη την περιφέρειά μας.
Ειλικρινά, μετά από σχεδόν τρία χρόνια από την εκλογή σας, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά αν για την εκκωφαντική αυτή αδράνειά σας φταίει η ανεπάρκεια, ή η διεκπεραιωτική-υπαλληλική αντίληψη για την οποία σας έχουμε κατηγορήσει πολλές φορές, ή πρόκειται για μια τακτική που λέει ότι «πρέπει να τα ’χουμε με όλους καλά».
Όποιο από τα τρία κι αν ισχύει, ή και τα τρία μαζί, το σίγουρο είναι ότι με την ανυπαρξία ή την βοούσα αδράνειά σας βλάπτονται τα νησιά μας, βλάπτεται η περιφέρεια.
Και η ανυπαρξία ή η αδράνεια, στη ζώσα πραγματικότητα του Βορείου Αιγαίου, πάει βέβαια χέρι-χέρι με την πλήρη απαξίωση του ΠΣ, την οποία δεν θα κουραστούμε να επισημαίνουμε και να καταγγέλλουμε.
Ειδικά οι τελευταίες συνεδριάσεις–παρωδία, απ’ την εκλογή του προεδρείου ώς τη συζήτηση για τα ταξί και το πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής ώς τις τραγελαφικές επαναλαμβανόμενες συνεδριάσεις για την εκλογή αντιπροέδρου του ΠΣ, αναδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ανικανότητά σας ως πλειοψηφία να οργανώσετε ακόμα και τα στοιχειώδη. Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση και πρέπει να τη γνωρίζουν οι νησιώτες μας.
Σε ό,τι αφορά το προσφυγικό, θέλω να σημειώσω ότι από την έναρξή του, ζητάμε επιμόνως, αλλά ματαίως απ’ ό,τι αποδεικνύεται, ουσιαστική παρέμβαση της περιφέρειας σε όλα τα επίπεδα.
Έχουμε αναδείξει τις πρωτίστως πολιτικές του διαστάσεις, έχουμε επισημάνει πολλές φορές το επικίνδυνο μείγμα που συσσωρεύεται στα νησιά μας, έχουμε καταγγείλει την παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ, έχουμε υπογραμμίσει τις ευθύνες της κυβέρνησης και της ΕΕ γενικότερα, έχουμε καταγγείλει, επίσης, την κατάπτυστη συμφωνία με την Τουρκία και σας έχουμε καλέσει να δράσετε. Σας έχουμε θέσει πολλάκις προ των ευθυνών σας.
Αντ’ αυτού, τι έχουμε δει;
Παρακολουθείτε τα γεγονότα να «τρέχουν», κάνετε υγιεινούς περιπάτους με τους υπεύθυνους τις δραματικής κατάστασης, Αβραμόπουλο, Μουζάλα κ.λπ., φωτογραφίζεστε και στέλνετε τις φωτογραφίες με δελτία Τύπου, συμμετέχετε σε συνεδριάσεις και επαφές, αλλά… έτερον ουδέν που έλεγε κι ο Μούτσης.
Αυτό δεν είναι παραγωγή και προώθηση πολιτικής κύριοι και κυρίες της συμπολίτευσης .
Δεν είναι έγνοια για τα νησιά μας. Δεν είναι έγνοια για τους κατοίκους τους, δεν είναι έγνοια για τους πρόσφυγες.
Αυτό που κάνετε δεν είναι πολιτική, είναι ακολουθητισμός, είναι δημόσιες σχέσεις και φωτογραφήσεις. Και το Προσφυγικό μόνο αυτό δεν χρειάζεται.
Από την αρχή σας έχουμε πει ότι είναι σαφέστατη επιλογή των δανειστών μας και κυρίως του ευρωιερατείου, με τη συμφωνία βέβαια της μνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να μετατραπούν τα νησιά μας σε αποθήκες απελπισμένων και εγκλωβισμένων ανθρώπων.
Από την αρχή σας έχουμε πει, ότι στην μεταμοντέρνα αποικία Ελλάδα, εξελίσσεται ένα πείραμα, στο οποίο εντάσσεται και η διαχείριση του Προσφυγικού.
Από την αρχή σας είπαμε ότι η κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας πρέπει να καταγγελθεί με κάθε τρόπο, αφού μετατρέπει τη χώρα, σε ιδιότυπο τείχος συγκράτησης των προσφυγικών ροών που οι ίδιοι, οι εμπνευστές της συμφωνίας, προκαλούν με τους ιμπεριαλιστικούς τους πολέμους.
Από την αρχή σας είπαμε, ότι οι τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις απελπισμένων και εγκλωβισμένων ανθρώπων σε ρημαγμένες από την κρίση κοινωνίες, όπως η δική μας, είναι ένα πολύ εύφλεκτο και επικίνδυνο μείγμα.
Τι κάνατε κύριοι και κυρίες, εκτός από φωτογραφήσεις ή αλλεπάλληλες συναντήσεις μηδενικού αποτελέσματος; Τίποτα.
Ποια ήταν και είναι η παρέμβαση της περιφερειακής Αρχής και για τους κατοίκους, αλλά και για τους πρόσφυγες; Και μη μου πείτε για τα κονδύλια που «καταφέρατε» να αποσπάσετε από την ΕΕ, γιατί γι αυτά επαίρεται και η κυβέρνηση, ωστόσο τα επίσημα στοιχεία που η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία, η ίδια η ΕΕ δίνουν, λένε ότι η χώρα μας είναι η μόνη που καθυστερεί και θα χάσει στο τέλος περισσότερα από 500 εκατ. που της αναλογούν για το προσφυγικό και μιλώ για τις δημόσιες υπηρεσίες, γιατί αλλού γίνεται κανονικό πάρτι…
Στη Μόρια, το χειμώνα πέθανε στην παγωνιά η ανθρωπιά μας και ο πολιτισμός μας. Το ίδιο και στα προχτεσινά επεισόδια στη Χίο.
Η φωτογραφία που δημοσίευσε πριν περίπου 10 μέρες το Vice, με μωρά παιδιά με τις μανάδες τους κλεισμένα στο μεταλλικό κλουβί της ΒΙΑΛ, απογύμνωσε την υποκρισία και τον αμοραλισμό των κυβερνόντων, οι οποίοι τάχα κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και προσέξτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ώρα που χιλιάδες απελπισμένοι άνθρωποι ζουν σε άθλιες συνθήκες, την ώρα που μωρά περιμένουν κυριολεκτικά μέσα σε κλουβιά, την ίδια ώρα τα εκατομμύρια ευρώ πέφτουν… βροχή.
Με το κράτος να απέχει ουσιαστικά από τη διαχείριση της Προσφυγικής κρίσης, οι Βρυξέλλες μοιράζουν μέσω ΜΚΟ εκατομμύρια ευρώ.
Και πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Πάνω στο Προσφυγικό, πάνω στους νεκρούς από την παγωνιά πρόσφυγες, έχει με τις ευλογίες των Βρυξελλών στηθεί, μέσω των ΜΚΟ, κυριολεκτικά ένα οικονομικό πάρτι.
Εκατομμύρια ευρώ διατίθενται, τα οποία μόνο στους πρόσφυγες δεν φτάνουν. Οι συνθήκες διαβίωσήςτους, είναι δεδομένες.
Κι επειδή μου αρέσει να μιλώ με στοιχεία, θα γίνω συγκεκριμένη:
Με επίσημο έγγραφο του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, που κατατέθηκε στη Βουλή στις 15 Φεβρουαρίου 2017 προκύπτει ότι:
Στη Λέσβο δραστηριοποιούνται 8 ΜΚΟ με (κρατηθείτε) 705 εργαζόμενους
Στη Χίο δραστηριοποιούνται 7 ΜΚΟ με 194 εργαζόμενους
Στη Σάμο δραστηριοποιούνται 2 ΜΚΟ με 51 εργαζόμενους.
Ας πάμε τώρα στους αριθμούς των προσφύγων σε κάθε νησί.
Σύμφωνα με τα χτεσινά επίσημα στοιχεία του Συντονιστικού Οργάνου για την Προσφυγική κρίση έχουμε τα εξής. Επαναλαμβάνω, τα στοιχεία είναι επίσημα και χτεσινά:
Στη Λέσβο φιλοξενούνται συνολικά 4.735 πρόσφυγες, εκ των οποίων 3.348 σε δομές, Μόρια δηλαδή, και 1.387 σε χώρους.
Στη Χίο φιλοξενούνται συνολικά 3.548 πρόσφυγες, εκ των οποίων 1.086 σε δομές, και 2.462 σε χώρους.
Στη Σάμο φιλοξενούνται συνολικά 2.038 πρόσφυγες, εκ των οποίων 1.786 σε δομές και 252 σε χώρους.
Για να κάνουμε έναν απλό υπολογισμό. Αν διαιρέσουμε τον αριθμό των προσφύγων ανά νησί, με τον αριθμό των εργαζομένων σε ΜΚΟ ανά νησί, θα βγάλουμε εξαιρετικά συμπεράσματα.
Ακούστε τις αναλογίες:
Στη Λέσβο, ακούστε το αυτό, η αναλογία είναι 1 προς 7. Ακούτε; 1 προς 7. Δηλαδή, σε κάθε έναν εργαζόμενο σε ΜΚΟ, αντιστοιχούν 7 πρόσφυγες.
Αντίστοιχα στη Χίο, σε κάθε έναν εργαζόμενο σε ΜΚΟ, αντιστοιχούν 18 πρόσφυγες, ενώ στη Σάμο -που είναι «ριγμένη»- αντιστοιχούν 51 πρόσφυγες.
Οι αναλογίες που σας είπα, συγκρινόμενες με τις συνθήκες διαβίωσης των Προσφύγων, είναι πραγματικά τρομακτικές.
Και μιλάμε επαναλαμβάνω μόνο για εργαζόμενους σε ΜΚΟ. Δεν υπολογίζουμε τους εργαζόμενους στην υπηρεσία Ασύλου ή τους 8μηνίτες εργαζόμενους, μέσω των δήμων από το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ.
Και φυσικά, δεν μιλάμε για τον απλό κόσμο, τους πραγματικούς εθελοντές των νησιών που σήκωσαν και σηκώνουν στην πλάτη τους το προσφυγικό και με περίσσευμα καρδιάς, προσφέρουν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο το χέρι τους στους κατατρεγμένους.
Μιλάμε για τους επαγγελματίες του ανθρωπισμού και του εθελοντισμού. Και θέλω να κάνω μια ακόμα επισήμανση. Ότι και οι ταχύτητες μεταξύ των εργαζομένων στις ΜΚΟ, είναι πολλές. Άλλο τα στελέχη, άλλο οι χαμηλά αμειβόμενοι που τραβάνε και το κουπί. Ψάξτε στον Τύπο, συνεντεύξεις πρώην εργαζομένων σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται και στα νησιά μας και θα καταλάβετε σε τι αναφέρομαι.
Καταλάβατε, λοιπόν, για τι μπίζνες πάνω στο προσφυγικό μιλάμε; Τα στοιχεία είναι συντριπτικά.
Ο Guardian σε άρθρο του στις 9 Μαρτίου, ανέδειξε ακριβώς το έλλειμμα, ψάχνοντας πόσα, σε ποιους και πού πάνε τα λεφτά για το προσφυγικό.
Το είδατε; σας προβλημάτισε;
Έλεγε λοιπόν ότι η διαδικτυακή πλατφόρμα ενημέρωσης Refugees Deeply έχει υπολογίσει ότι από το 2015 έως σήμερα, έχουν διοχετευτεί στην Ελλάδα 803 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που περιλαμβάνει όλα τα κεφάλαια που έχουν εκχωρηθεί ή δαπανηθεί, καθώς και τις ιδιωτικές δωρεές.
Τι άλλο εντυπωσιακό λέει ο Guardian; Ότι ανώτερος αξιωματούχος στον τομέα της βοήθειας, υπολογίζει: ότι για κάθε 100 δολάρια που δαπανώνται για την Ελλάδα, έως και 70 δολάρια χάνονται κάπου στο δρόμο!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σπατάλης των ευρωπαϊκών κονδυλίων, κατά τον Guardian, αποτελεί το κέντρο υποδοχής «Απάνεμο» στην Λέσβο, μια εγκατάσταση αξίας 1 εκατ. δολαρίων που σχεδιάστηκε με την προοπτική να υποδέχεται 2.000 πρόσφυγες τη μέρα, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Τα διαβάσατε; Ακούσατε για τι ποσά μιλάμε; Ο οποιοσδήποτε που ακούει το ποσό και σκέφτεται τη Μόρια ή το κλουβί της ΒΙΑΛ, θα ‘πρεπε να μένει με το στόμα ανοιχτό.
Και για να μην μου πείτε ότι μιλώ με δημοσιεύματα: Τις καταγγελίες του παραιτηθέντος γγ Πρώτης Υποδοχής τις διαβάσατε; Σας είπαν κάτι;
Να πάμε παρακάτω; Μόλις χτες ο επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων της ΕΕ, Χρήστος Στυλιανίδης, απαντώντας στον πρόεδρο της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, Κώστα Αγοραστό, στην Ολομέλεια της Επιτροπής των Περιφερειών, στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Ένωσης, είπε ότι «έχουν διατεθεί γύρω στα 300-350 εκατ. ευρώ μέχρι τώρα και υπάρχουν ακόμη γύρω στα 512 εκατ. ευρώ αδιάθετα, που σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα, ως τοπικές αρχές, να συνεργαστείτε με τις κυβερνητικές υπηρεσίες για να μπορέσετε να απορροφήσετε αυτά τα λεφτά, για να εξυπηρετηθούν οι πρόσφυγες και μετανάστες που είναι στην Ελλάδα».
Και τι άλλο είπε ο κ. Στυλιανίδης; Ότι άλλα 200 εκατ. ευρώ θα διατεθούν φέτος στην Ελλάδα ως ανθρωπιστική βοήθεια, μέσω των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Οι ΜΚΟ που λέγαμε.
Κι επειδή του τέθηκε ζήτημα ΜΚΟ, τι άλλο αποκαλυπτικό είπε;
Ότι «τα χρήματα της ανθρωπιστικής βοήθειας της ΕΕ, λόγω του Πλαισίου Αρχών Ανθρωπιστικής Βοήθειας, δεν μπορούν να διατεθούν μέσω κρατικών καναλιών.
Διατίθενται μέσω των εταίρων μας, των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων», ανέφερε και εξήγησε: «Συνεργαζόμαστε κάτω από πολύ αυστηρούς όρους διαφάνειας και λογοδοσίας, με πολύ λίγους, όχι όπως λέγεται στην Ελλάδα με πολλές ΜΚΟ, που πολλές απ’ αυτές δεν ξέρει κανείς από πού έρχονται. Έχουν διατεθεί μέχρι τώρα 200 εκατ. για τον προηγούμενο χρόνο, θα διατεθούν άλλα 200 εκατ. φέτος».
Δηλαδή 400 εκατ. το 2016 και 2017 σε ΜΚΟ.
Αν υπολογίσουμε όσα κατά καιρούς λέει ο κ. Αβραμόπουλος, ξεπερνάμε το 1 δισ. από την αρχή της κρίσης. Πού πάνε όλα αυτά τα λεφτά σας απασχολεί; Σας ενοχλεί;
Το ότι αλωνίζουν οι ΜΚΟ, ότι το κράτος απουσιάζει, ότι στήνονται νέες μπίζνες πάνω στους Πρόσφυγες, τα νησιά και τη χώρα το αναδείξατε; Το κάνατε σημαία; Το αποκαλύψατε; Το καταγγείλατε; Κινητοποιήσατε τον κόσμο; Προφανώς και όχι και πολύ φοβάμαι ότι ούτε που το ‘χετε πάρει καν είδηση.
Δεν θα αναφερθώ καθόλου στις πολλαπλές απειλές Ερντογάν. Φαντάζομαι ότι κάτι έχετε ακούσει, αν και είμαι σίγουρη ότι αδυνατείτε να τις αξιολογήσετε.
Κλείνω λέγοντας ότι το προσφυγικό είναι μείζονος σημασίας πολιτικό ζήτημα. Η Ελλάδα έχει επιλεγεί από τους πολεμοκάπηλους εταίρους και δανειστές της, για να διαλυθεί με πολλούς τρόπους.
Η εξευτελιστική επιτροπεία, τα μνημόνια, η φτώχεια και η εξαθλίωση έρχεται και δένει με τη μετατροπή των νησιών μας σε αποθήκες απελπισμένων.
Επιτέλους αντιληφθείτε τη σημασία του ζητήματος και ταυτόχρονα αντιληφθείτε και το ρόλο σας.”