Δύο οργανώσεις ανέλαβαν την ευθύνη για τέσσερις εμπρηστικές επιθέσεις στην Θεσσαλονίκη, με ανακοινώσεις τους που αναρτήθηκαν σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Η Σύμπραξη Επαναστατικών Πυρήνων αναλαμβάνει την ευθύνη για την τοποθέτηση εμπρηστικών μηχανισμών σε υποκαταστήματα της ΕΥΑΘ στις περιοχές Ντεπώ και Ιπποκράτειο, στον αύλειο χώρο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας – Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας και στο τμήμα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού του δήμου Θεσσαλονίκης.
Ο Σχηματισμός Αναρχικής Επίθεσης αναλαμβάνει την ευθύνη για την τοποθέτηση εμπρηστικού μηχανισμού, στο πάρκινγκ του ΟΤΕ, στην οδό Κ. Καραμανλή.
Αναλυτικά:
«Το τεχνοβιομηχανικό σύστημα σε όποιο χρονικό πλαίσιο και να εξεταστεί, απ’ την εκμηχάνιση της παραγωγής και τη διαμόρφωση της βιομηχανικής και μαζικής κοινωνίας, μέχρι το σύγχρονο ψηφιακό καθεστώς, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τους θεσμούς της κυριαρχίας, διαμορφώνοντας τις δομές της και αποτελώντας ένα ακόμη μέσο που διατηρεί και αναπαράγει τις κοινωνικές σχέσεις προς όφελος του κυρίαρχου συστήματος. Η εξέλιξη του τεχνολογικού-βιομηχανικού οικοδομήματος και του αστικού πολιτισμού συνολικότερα, ανέκαθεν στηριζόταν στην επιβολή του ανθρώπου στη φύση, με το φυσικό περιβάλλον να νοείται μόνο ως πόρος προς εκμετάλλευση για τη συνεχιζόμενη διεύρυνση της αγοράς και της κατανάλωσης.
Τα ορυκτά καύσιμα, ως ο κινητήριος μοχλός των βιομηχανικών και των τεχνο-επιστημονικών λόμπι, είναι ο μονόδρομος της εξουσίας για την ανάπτυξη και την κερδοφορία. Οι μηχανές και οι ανακαλύψεις της τεχνολογίας άνοιξαν νέους ορίζοντες για την εξάπλωση των σύγχρονων αυτοκρατοριών, οι οποίες με τις τεράστιες στρατιωτικές και πολιτικές δυνάμεις μπόρεσαν να κατακτήσουν κάθε γωνιά αυτού του κόσμου εγκαθιστώντας το σύγχρονο ολοκληρωτισμό.Στα μάτια της εξουσίας, άλλωστε, είμαστε όλοι το ίδιο. Ένας πόρος προς εκμετάλλευση, ένα προϊόν στο ράφι του σουπερ-μάρκετ, μία πηγή κέρδους και εξασφάλισης της πολύτιμης ευημερίας.
Ενώ, όμως, η λεηλασία της φύσης και η καθυπόταξη κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας στο κέρδος, προκύπτουν ως αποτέλεσμα ενός συνόλου κοινωνικών διεργασιών και σχέσεων εκμετάλλευσης, η συνθήκη αυτή στον πολιτισμένο κόσμο νοείται ως “φυσικό επακόλουθο” της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και εσωτερικεύεται στις συνειδήσεις των υπηκόων. Η ορθολογικοποίηση του ανθρωποκεντρισμού, της λογικής που θέτει τον άνθρωπο κυρίαρχο, ανώτερο όλων των άλλων έμβιων όντων και που σύμφωνα με αυτήν οτιδήποτε μη ανθρώπινο αποκτά αξία μόνο όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς όφελός του, αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα ιδεολογικά εργαλεία νομιμοποίησης του αστικού πολιτισμού και της σύγχρονης καπιταλιστικής του έκφρασης, τα ιδεολογήματα της “ανάπτυξης” και της “προόδου”. Έτσι, η καθημερινή επιβολή του ανθρώπου στη φύση, όχι μόνο δικαιολογείται απ’ την κυριαρχία με μία ορθολογική διατύπωση, αλλά αποτελεί και το ζητούμενο στο όνομα της ανάπτυξης με κάθε μέσο και αφομοιώνεται απ’ τους υπηκόους που συναινούν στην ίδια τους την εκμετάλλευση και αλλοτρίωση. Και κάπως έτσι, η ακόρεστη δίψα του ανθρώπου για πρόοδο και υπερσυσσώρευση οδήγησε στην καθυπόταξη της βιολογικής σφαίρας στην οικονομική και έφερε μαζί με την καταστροφή εκατοντάδων οικοσυστημάτων, την εδραίωση μιας καθημερινότητας μονοτονίας, ελέγχου και αποξένωσης.
Κάθε τεχνολογικό επίτευγμα αντανακλά την κοινωνία που το παράγει και συνδέεται με το κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο στο οποίο συντελείται η παραγωγή του. Γι’ αυτό και σε μία εποχή όπου η κυριαρχία στοχεύει στην μηχανοποίηση της ζωής για να υπάρχει μαζική παραγωγή και στην πειθάρχηση και τον έλεγχο της μαζικής κοινωνίας, τα τεχνολογικά επιτεύγματα (από τα φράγματα, τις γεωργικές και κτηνοτροφικές υπερμονάδες, το ηλεκτρικό δίκτυο, τους υπερσύγχρονους αυτοκινητόδρομους και σιδηρόδρομους, μέχρι τις νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες) προσαρμόζονται σε αυτή την κατεύθυνση και αντανακλούν τις μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης, διαιωνίζοντας τις σχέσεις εξουσίας μέσα στον κοινωνικό ιστό. Βιοτικές ανάγκες, όπως η τροφή και το νερό, βιομηχανοποιούνται και εμπορευματοποιούνται, άλλες όπως η μετακίνηση και η επικοινωνία καθίστανται όσο πιο γρήγορες τόσο και πιο ελέγξιμες, ενώ νέες εφευρίσκονται για να καλύψουν την κενότητα της πολιτισμένης ανθρώπινης ύπαρξης.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, μάλιστα, οι ταχύτατοι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσεται η τεχνολογία επιβάλλουν αντίστοιχα την παραγωγή όλο και περισσότερων ψεύτικων αναγκών και επιθυμιών. Η “αξία”, λοιπόν, των αναπτυξιακών έργων και επιτευγμάτων, πέρα από τα αμύθητα κέρδη των μεγαλοεταιρειών και τις μεγαλύτερες ή μικρότερες απολαβές αυτών που τις στελεχώνουν σε όλες τους τις βαθμίδες, πέρα από τη σμίκρυνση του χρόνου που απαιτείται απ’ τους υπηκόους για να κινούνται και να λειτουργούν εντός του τεχνοβιομηχανικού συστήματος και τον περαιτέρω έλεγχό τους, έγκειται και στη “διευκόλυνση” της άτονης ζωής-υπηρεσίας των υπηκόων στις επιταγές της κυριαρχίας και στις ενέσεις ψευδο-ευτυχίας που μπορεί και τους προσφέρει.
Τα εκτρώματα αυτά της προόδου και της ανάπτυξης αντιπροσωπεύουν την αποξένωση των ανθρώπων τόσο μεταξύ τους, όσο και από τη φύση, τις τυποποιημένες και επιφανειακές σχέσεις τους, τις αλλοτριωμένες επιθυμίες τους, τις μονότονες διαδρομές τους, τους καθημερινούς συμβιβασμούς τους, τις αυτοματοποιημένες συνήθειές τους και τη μοντελοποίηση των κοινωνικών τους συμπεριφορών. Είναι η υλική έκφραση της μετάβασης σε έναν κόσμο άψυχο και υλιστικό, όπου κάθε δημιουργία, κάθε ευχαρίστηση, κάθε συναίσθημα προορίζεται για το καλάθι των εμπορευμάτων, όπου κάθε φαντασία και δημιουργικότητα πρέπει να μεταφραστεί σε παραγωγικές μονάδες ή να αφανιστεί, όπου κάθε όν κρίνεται με βάση το ποσοστό συμμετοχής του στον κύκλο παραγωγής-κατανάλωσης. Συμβολίζουν το ξεπούλημα μιας ελεύθερης και αυτόνομης ζωής για μια ανιαρή ύπαρξη που πνίγει τα άγχη της, τις καταθλίψεις και τη μιζέρια της σε φρενήρεις καταναλώσεις άχρηστων προϊόντων, άχρηστων υπηρεσιών, άχρηστων διασκεδάσεων, άχρηστων σχέσεων.
Και ένας κόσμος γενικευμένης αχρηστείας δεν αυτοδιαχειρίζεται. Αυτός ο σκουπιδότοπος μες στον οποίο θάβεται η ζωή, δεν καθαρίζει και σίγουρα δεν θα τον πάρουμε στα χέρια μας. Αν θέλουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, δεν προσδοκούμε τίποτα λιγότερο από την ολική καταστροφή του.
***
Τα νοητά καλούπια στα οποία ήθελε η κυριαρχία να μας χωρέσει έπρεπε να αποκτήσουν και υλική υπόσταση και ακριβώς αυτό τον χώρο έδωσαν οι πόλεις. Οι τελευταίες αποτέλεσαν την μήτρα μες στην οποία γεννήθηκε ο πολιτισμός της μαζικής κοινωνίας και η οποία φιλοξενεί έκτοτε και θρέφει την πρόοδο της τεχνολογίας.
Στο σύγχρονο αστικό τοπίο, σύμβολο της επικράτησης του τεχνητού πάνω στον φυσικό κόσμο, στεγάζονται οι πανομοιότυπες ζωές των κατοίκων που τρώνε τα ίδια γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, ντύνονται με τα ίδια μοδάτα ρούχα, κατοικούνε στα ίδια διαμερίσματα-κλουβιά, συμπεριφέρονται με τους ίδιους καθωσπρέπει τρόπους, κατακερματίζουν τη ζωή τους στους ίδιους προκαθορισμένους κοινωνικούς ρόλους.
Η κυριαρχία και το εξουσιαστικό σύστημα αποτυπώνονται με ακρίβεια στον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνεται το αστικό τοπίο, με τους θεμελιώδεις τομείς της πολεοδομίας και της αρχιτεκτονικής να έχουν διαμορφωθεί κατά τα πρότυπα επιβολής.
Σε ένα πρώτο βαθμό, η μεταβιομηχανική οικονομία έχει επιτύχει να αναβιώσει το αποθανών συγκεντρωτικό εργοστάσιο, αυτή τη φορά με τη μορφή ολόκληρων μητροπόλεων. Με την ανάδυση του τριτογενή τομέα παραγωγής, η παραγωγική διαδικασία ενσωματώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην καταναλωτική με αποτέλεσμα την κεφαλαιοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος της καθημερινότητας. Οι βόλτες στους εμπορικούς δρόμους, η κατανάλωση θεάματος, ακόμη και ο ύπνος στα διαμερίσματα-κλουβιά παράγουν κέρδος. Οι αναγκαίες για την παραγωγή μετακινήσεις ανθρώπινου δυναμικού και οι μεταφορές των απαιτούμενων για την ίδια διαδικασία υλικών, γίνονται ευκαιρίες κερδοφορίας για την κυριαρχία.
Ταυτόχρονα, ο τρόπος δόμησης της πόλης αποτυπώνει τόσο τους ταξικούς διαχωρισμούς όσο και τον κατακερματισμό της ζωής, που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την διαιώνιση του εξουσιαστικού συστήματος. Έτσι, αφ’ ενός διαμορφώνονται κατά κανόνα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των συνοικιών που διαμένει το εργατικό δυναμικό, των συνοικιών που διαμένουν στελέχη εταιριών και “υπάλληλοι γραφείου” και αυτών που προορίζονται για την κυρίαρχη ελίτ. Αφ’ ετέρου, ο κατακερματισμός της ζωής αποτυπώνεται στη διαμόρφωση ζωνών μες στο αστικό τοπίο, οι οποίες προορίζονται για τις επιμέρους διαδικασίες που καθορίζουν την κοινωνική κίνηση σήμερα: Ζώνες βιομηχανικής παραγωγής, Ζώνες κατανάλωσης, Ζώνες τριτογενούς παραγωγής, Ζώνες διαμονής, Ζώνες ανάπτυξης και καινοτομίας κ.ο.κ.
Η ιδανική για την εξουσία διαρρύθμιση της, απαιτούμενης για την ύπαρξή της, πολεοδομίας βασίζεται πρώτα πάνω στην υποχρεωτική αποξένωση των κατοίκων και στη διατήρηση των διαχωρισμών. Αυτό αποτυπώνεται κατά κανόνα στον τομέα της άμεσης επικοινωνίας, και των μεταφορών. Ποτέ άλλωστε κανένα λεωφορείο δεν συνέδεσε την Ν. Κρήνη με τον Εύοσμο, και καμία οδική αρτηρία δεν κατασκευάστηκε για να διευκολύνει το δρομολόγιο Πανόραμα-Μενεμένη.
Οι πόλεις, κατ’ αυτό τον τρόπο δασφαλίζουν την πιο ενδελεχώς μελετημένη μέθοδο επιτάχυνσης και αμείωτης έντασης κίνηση της παραγωγής και της κατανάλωσης. Βέβαια αυτή είναι και μία μέθοδος διασφάλισης της ακεραιότητας της μητρόπολης που αποτελεί το πιο σημαντικό κύτταρο επικράτησης του εξουσιαστικού τεχνοβιομηχανικού συμπλέγματος.
Η τάξη και η ασφάλεια, λοιπόν, δεν επιτυγχάνονται μόνο μέσα από το διάχυτο σύστημα ελέγχου (που ακόμη και αποκεντρωτικά έχει βρει ως φορείς τις μάζες των υπηκόων που θα εγκαταστήσουν ΑΠΟ ΘΕΛΗΣΗ κάμερες στις πολυκατοικίες-προσωπικά τους φρούρια) αλλά επιτυγχάνεται τόσο μέσα από τους αποκλεισμούς, όσο και από την πολεοδομική αποτύπωση βαλβίδων αποσυμπίεσης. Κανένας οπαδός-χούλιγκαν δεν μπαχάλεψε ποτέ το Πανόραμα, και καμία πιάτσα ναρκωτικών δεν εγκαθιδρύθηκε στην Εκάλη.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο ο εγκλωβισμός της φύσης σε πάρκα, πλατείες και ζωολογικούς κήπους, που διασφαλίζει τις κοινωνικές ισορροπίες μέσω του περιορισμού της ανθρώπινης φύσης σε ελεγχόμενους γεωγραφικά τόπους. Δεν είναι μόνο οι στρατηγικά επιλεγμένες θέσεις τοποθέτησης των αστυνομικών τμημάτων και των διμοιριών, αλλά είναι και η διαμόρφωση άτυπων ζωνών (που παραείναι πραγματικές) οι οποίες θα αγκαλιάσουν την πρώιμη αντιδραστική παραβατικότητα (πχ γήπεδα) και θα επιβάλλουν την κάθε είδους καταστολή (πχ πρεζεμπόριο).
Ας μη γελιόμαστε, οι σχεδιασμοί της κυριαρχίας κατ’ αυτό τον τρόπο έχουν επιτύχει, ή τουλάχιστον προσπαθούν να πετύχουν την (ως ένα βαθμό) διαμόρφωση του ελέγχου και της διαχείρισης και προς τον κόσμο της άρνησης και της αντιπαράθεσης μαζί της. Ο περιορισμός των συγκρούσεων στα πανεπιστήμια ή στα εξάρχεια, η υπερμεγέθης αστυνομοκρατία κατά τη διάρκεια πορειών στο κέντρο της πόλη, είναι κάποιες μόνο από τις μεθόδους που επιχειρεί να επιβάλλει η εξουσία προκειμένου να διασφαλίσει τον διαμεσολαβητικό της χαρακτήρα (μέσω των media) στοχεύοντας στη διάθλαση της αναρχικής δράσης πριν αυτή προλάβει να προσκρούσει στους εχθρούς της, πριν προλάβει να συναντήσει τους συμμάχους της.
ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΙΑΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΧΡΟΝΟ ΑΓΡΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ας το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, η Επανάσταση οφείλει να είναι ΔΙΑΧΥΤΗ, αλλιώς θα παραμένει όντως “εικόνα στις ειδήσεις”. Δεν αρκεί να το διατυμπανίζουμε, οφείλουμε και να το πραγματώνουμε. Το αντάρτικο πόλης για μας είναι η μέθοδος που θα προωθήσει την αναρχική δράση σε κάθε πτυχή του κοινωνικού εργοστασίου.Τα γκαζάκια στο σπίτι του μπάτσου-γείτονα θα επιφέρουν μία πρώϊμη κοινωνική πόλωση, το ίδιο και οι καμένες τράπεζες σε κάποια γειτονιά. Οι βόμβες στα σπίτια εξουσιαστών θα επιβάλλουν τον φόβο σε αυτούς που τους αρμόζει.
Ως μεθοδολογία το αντάρτικο πόλης μπορεί να βάλει μπροστά κάθε στρατηγικό σχεδιασμό που ξεπερνά τον τακτικισμό του εχθρού ο οποίος μπορεί να χει ετοιμοπόλεμες διμοιρίες σε “κομβικά σημεία”.
Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα. Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ με αφίσσες, τρικάκια, πορείες, Η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ με επιθέσεις, σαμποτάζ και συγκρούσεις, είναι ουσιαστικοί άξονες που οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψιν μας όταν σχεδιάζουμε την κατάλυση ενός κατά τ’ άλλα προνοητικού, και στοιβαρά δομημένου κοινωνικού εξουσιαστικού συστήματος.
ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΛΟΓΙΩΝ ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ Η ΜΙΖΕΡΗ ΖΩΗ ΠΡΟΧΩΡΑ
Το τεχνολογικό σύστημα και η πρόοδος, λοιπόν, είναι συνώνυμα του μαζικού θανάτου, όχι μόνο του ανθρώπινου γένους, αλλά ολόκληρου του πλανήτη, αφού πάτησαν σε καθολικές αποψιλώσεις δασών, σε μαζικές δολοφονίες ζώων, στην μαζική δηλητηρίαση λιμνών, ωκεανών και θαλασσών. Και σε εγκλωβισμούς και καθημερινούς αργούς θανάτους σε εργασιακά κάτεργα.
Ούτε η τεχνολογία, ούτε τα εμπορικά κέντρα, ούτε τα ΜΜΜ, ούτε οι ίδιες οι πόλεις δεν έχουν να μας προσφέρουν παρά αποτυπώσεις των αξιών της κυριαρχίας.
Η έννοια της ελευθερίας δεν μπορεί να στριμωχτεί στα στενά όρια του αστικού περιβάλλοντος, στην εντατικοποίηση της σύγχρονης ζωής. Η απελευθερωτική προοπτική δεν μπορεί να βρεθεί μέσα στα εργοστάσια, στη μαζική παραγωγή, στο θέαμα, στην άθλια μιζέρια που μας παρέχει καθημερινά αυτός ο κόσμος.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Σύντροφοι στη Λατινική Αμερική βρέθηκαν, συντονίστηκαν, συνωμότησαν και προχώρησαν στην απεύθυνση ενός διεθνούς καλέσματος ενάντια στο σχέδιο I.I.R.S.A. και στον εμπλουτισμό του με επιθετικές ενέργειες. Το πλάνο αυτό αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σχεδιασμούς της κυριαρχίας για την βιομηχανική και κατά συνέπεια οικονομική ανάπτυξη της Λατινικής Αμερικής, μιας ηπείρου στην οποία οι απαραίτητοι πόροι για τις μηχανές του πολιτισμού υπαρχουν σε πληθώρα. Το δάσος του αμαζονίου, το οποίο συντηρεί χιλιάδες οικοσυστήματα και στο οποίο ζουν εκατοντάδες αυτόχθονες φυλές, μπαίνει για μία ακόμη φορά στο στόχαστρο εταιρειών και κρατών. Η καταστροφή του για τους μεν σημαίνει θάνατο ή εξημέρωση και σκλαβιά, και για τους δε ένα δεδομένο βήμα για την αναπτυξιακή εκτίναξη του κεφαλαίου. Εμείς από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμενοι πως όπως η τεχνολογία και η πρόοδος δεν γνωρίζουν σύνορα, έτσι και οι πράξεις εναντίωσης σε αυτές δεν μπορούν παρά να είναι διεθνείς, αποφασίσαμε να μην μείνουμε αμέτοχοι.
Έτσι, στις, 21 Φεβρουαρίου επιτεθήκαμε με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε υποκατάστημα της ΕΥΑΘ στην περιοχή του Ιπποκρατίου, και σε υποκατάστημα της ΕΥΑΘ στην περιοχή του Ντεπώ πυρπολώντας δύο οχήματα της εταιρείας, ποσοστό των μετοχών της οποίας έχει στα χέρια της η πολυεθνική SUEZ η οποία συμμετέχει ενεργά στην υλοποίηση του σχεδίου IIRSA.
Ενώ, στις 6 Μαρτίου εισβάλλαμε στον αύλειο χώρο του κτιρίου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος στην νέα παραλία και τοποθετήσαμε τρεις εμπρηστικούς μηχανισμούς. Το ΤΕΕ με την χορήγηση αδειών σε πάσης φύσεως μηχανικούς και αναπτυξιακά έργα, με την προώθηση εγχώριων και διεθνών διαγωνισμών για εργολαβίες (εγκαταστάσεις ΝΑΤΟ, μεγάλα αναπτυξιακά έργα στην Λατινική αμερική) αποτελεί έναν από τους ενορχηστρωτές των αναπτυξιακών σχεδίων της κυριαρχίας. Πέρα όμως από τον πρακτικό, συμβάλλει και στον ιδεολογικό τομέα, με την διοργάνωση διεθνών εκπαιδευτικών σεμιναρίων και με τη δημοσίευση αφιερωμάτων-επαίνων για έργα όπως ο αγωγός TAP.
Τέλος, το βράδυ της 6ης Μαρτίου, τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό στην είσοδο του τμήματος Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού του Δήμου Θεσσαλονίκης στην Οδό Αγγελάκη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ
Ο κόσμος της εξουσίας μπορεί να έχει καταντήσει τη φύση ένα καμένο τοπίο, γεμάτο γκρίζες πόλεις, θάνατο και εκμετάλλευση, όμως ακόμα και μία σπιθαμή άναρχης και άγριας ζωής να παραμείνει ζωντανή, είναι δυνατόν να γκρεμίσει συθέμελα το σάπιο της οικοδόμημα. Και εκεί που θα αναζητήσουμε την ελευθερία είναι στην άρνηση κάθε έκφανσης αυτού του κόσμου. Από τη μαζική οργάνωση και τις εξουσιαστικές σχέσεις, μέχρι τους θεσμούς και την καταναλωτική διαδικασία, η δομή και το διάχυτο του εξουσιαστικού συμπλέγματος αποτελούν τις αφορμές και τους στόχους για τις επιθέσεις μας, που θα κρατήσουν τα μαχαίρια της επανάστασης ακονισμένα.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Όταν μιλάμε για αντίσταση στο τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα, προφανώς και αφήνουμε κατα μέρος τις αμυντικές λογικές των καταγγελιών και της ριζοσπαστικής αρθρογραφίας. Οργανωνόμαστε, κι αυτό για να πραγματώσουμε την επιθετική στάση. Αυτό σημαίνει πως δεν περιμένουμε κανένα μεγάλο σχεδιασμό ανάπτυξης από τους κυριάρχους για να αντιπαρατεθούμε μαζί τους, όπως δεν περιμέναμε κανένα νομοσχέδιο να ψηφιστεί, καμία συγκεκριμένη σύλληψη ή κατασταλτική κίνηση, κανέναν σύντροφο να φυλακιστεί για να χτυπήσουμε την πολιτική, αστυνομική και δικαστική πλέμπα. Η εξουσία υπάρχει στο εδώ και στο τώρα, σε κάθε σημείο και σε κάθε στιγμή που ΟΜΩΣ υπάρχουν και άνθρωποι που συνεχίζουν να γελούν και να ονειρεύονται. Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν το δύσβατο δρόμο της ενσάρκωσης των επαναστατικών συνειδήσεων σε πράξη.
Για μας, η επανάσταση δεν γνωρίζει από συγκεκριμένη μεθοδολογία δράσης, θα περάσει όμως πάνω από καμένα περιπολικά, λαμπαδιασμένους ματάδες, στάχτες καπιταλιστικών υποδομών, ανοιγμένα κεφάλια φασιστών. Θα περάσει πάνω από τα αποκαϊδια του εξουσιαστικού κόσμου.
Υπάρχει κάτι πιο ακριβό από τα νέα gadgets, και κάτι πιο πολυτελές από τα εμπορεύματα στις βιτρίνες των μεγαλουπόλεων: Είναι οι επιθυμίες μας.
Υπάρχει κάτι πιο ουσιώδες για να εφευρεθεί από τη βιώσιμη ανάπτυξη: Είναι η Ζωή, μέσα από την γνήσια επικοινωνία, την αναζήτηση συντρόφων, την επίθεση στην εξουσιαστική κοινωνία.
Όποιος τολμήσει να σηκώσει το βλέμμα του στον εύφλεκτο ορίζοντα της αναρχικής επανάστασης θα δει την ιστορική πρεμιέρα μιας νέας σειράς εχθροπραξιών στον ελλαδικό χώρο. Το οδυνηρό για την κυριαρχία μέλλον της αναρχικής εξέγερσης μόνο στο ελάχιστο προεικονίζεται μέσα στα κατεστραμμένα ακυρωτικά και κάμερες απ’ άκρη σ’ άκρη στην αθήνα, μέσα στα καμένα κρατικά αυτοκίνητα και κατεστραμμένα ΑΤΜ στη θεσσαλονίκη, μέσα από τα τσακίσματα φασίστών στο ωραιόκαστρο, στο ηράκλειο, στο αγρίνιο, μέσα από τα πεσίματα στις διμοιρίες στο κέντρο της αθήνας και τα ανοιγμένα κεφάλια μπάτσων στα γιάννενα, τα σπασμένα γραφεία της Χ.Α. στην βέροια, τα εμπρηστικά χτυπήματα σε σπίτια και γραφεία εξουσιαστών και σε καπιταλιστικές υποδομές, τις εκρηκτικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα…
Πάνω στα συντρίμμια του εξουσιαστικού πολιτισμού θα ανθίσει και θα εξαπλωθεί η ελευθερία.
Μέσα στα δεσμά του, να ανθίσει η δράση που θα τα συντρίψει, να εξαπλωθούν οι επαναστατικές ομάδες και οργανώσεις που θα θέσουν σε κίνηση το σχέδιο της καταστροφής και της δημιουργίας.
Γινόμαστε πιο άγριοι
Ξεθάβουμε τα τσεκούρια του πολέμου
Θα επανέλθουμε
Σύμπραξη Επαναστατικών Πυρήνων».
Ανάληψη ευθύνης για πάρκινγκ ΟΤΕ – Θεσσαλονίκη
«Οι μέρες που σύντροφοι πέσαν στα χέρια του εχθρού, βασανίστηκαν, απομονώθηκαν
Οι μέρες που επαναστάτες μάτωσαν και δώσαν τη ζωή τους για την ελευθερία
έχουν χαρακτεί βαθιά στις μνήμες μας
Οι δικές μας μέρες θα χαραχτούν βαθιές πληγές στο σώμα της εξουσιάς
Τα γκαζάκια στο πάρκινγκ του ΟΤΕ, τα ξημερώματα της Τρίτης, στην οδό Κ. Καραμανλή στη Θεσ/νίκη:
ελάχιστος φόρος τιμής στον επαναστάτη, μέλος του Ε.Α. Λάμπρο Φούντα».
ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους αναρχικούς που δικάζονται για την υπόθεση απαλλοτριώσεων στο Βελβεντό
Σχηματισμός Αναρχικής Αντεπίθεσης