Είναι μία από τις ιστορίες που κουβαλούν οι χιλιάδες πρόσφυγες μαζί με τα υπάρχοντά τους, τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Είναι η ιστορία άλλης μιας οικογένειας που διέλυσαν οι τζιχαντιστές και που τώρα χωρίζουν τα κλειστά σύνορα. Ο Γιάσερ Μπασάρ ζούσε με την οικογένειά του σε ένα μικρό χωριό στο βόρειο Ιράκ, όπου ζουν Γεζίντι. Στις 15 Αυγούστου του 2014 ο ISIS ξεκλήρισε το Κότζο, και τού έκλεψε «ολόκληρη τη ζωή», όπως λέει χαρακτηριστικά.
«Μπήκαν στο χωριό μας και το αιματοκύλησαν. Σκότωσαν το ένα μου παιδί, που δεν είχε προλάβει καλά καλά να γίνει ενάμιση χρονών, απήγαγαν τη γυναίκα μου και τον μεγαλύτερο γιο μου. Απήγαγαν τους γονείς και τρία από τα αδέλφια μου, τους συγγενείς και τους γείτονές μου» λέει, με τρεμάμενη φωνή, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Οι περιγραφές του είναι ανατριχιαστικές: «Εκατοντάδες άτομα πέθαναν, μεταξύ αυτών 80 ηλικιωμένες γυναίκες που δεν θέλησαν να απαρνηθούν την “ταυτότητά” τους, όπως ζητούσαν επίμονα οι τζιχαντιστές. Όσοι ήταν παρόντες βίωσαν την απόλυτη φρίκη» και εξηγεί ότι «ήμουν στη Βαγδάτη για δουλειά και αυτό δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου».
Στην ιστορία του αναφέρει ότι «άφησαν ελεύθερους τους γονείς μου επειδή ήταν μεγάλοι σε ηλικία και δεν τούς ήταν …χρήσιμοι, καθώς κι ένα από τα αδέλφια μου, ενώ ύστερα από εννέα μήνες άφησαν ελεύθερο και τον γιο μου, που τώρα ζει στη Γερμανία μαζί με την αδελφή μου και τον σύζυγό της».
Τη δική του σύζυγο την κρατά ακόμη αιχμάλωτη ο ISIS και όταν αναφέρεται σ’ αυτή με δυσκολία συγκρατεί τα δάκρυά του. «Πριν από τρεις ημέρες πήρα ένα γράμμα από τη Χαλίντα» λέει και δείχνει στο κινητό του τη φωτογραφία με το γράμμα, που τού έστειλε με μήνυμα στο κινητό του ο «αγγελιοφόρος», ένας Γεζίντι που κατάφερε να ξεφύγει από το μένος των τζιχαντιστών.
«Μού γράφει η γυναίκα μου εδώ κι εννέα μήνες ζει σε μια υπόγεια φυλακή και πως η κατάσταση όλων όσοι είναι μαζί της είναι πολύ άσχημη. Ρωτά για μένα και για τον γιο μας, που τον έχει επιθυμήσει» αναφέρει χαρακτηριστικά με δάκρυα στα μάτια. Ο γιος του Γιάσερ και της Χαλίντα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα των εννέα μηνών που πέρασε στα χέρια των τζιχαντιστών και, όπως εξηγεί ο πατέρας του, αντιμετωπίζει προβλήματα στην ομιλία.
Ο Γιάσερ βρίσκεται στην Ειδομένη από τις 18 Φεβρουαρίου του 2016 και, όπως χαρακτηριστικά ανέφερει, το μόνο που ελπίζει είναι να βρεθεί πλάι στο παιδί του όσο το δυνατόν πιο σύντομα. «Αυτή τη στιγμή είναι η μόνη οικογένεια που έχω» σημειώνει με νόημα και προσθέτει ότι «οι Γεζίντι δεν έχουν καμιά τύχη στο Ιράκ. Είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Το μένος του Daesh (ISIS) εναντίον μας δεν έχει μέτρο σύγκρισης». Καταλήγοντας καλεί την Ευρώπη να αγκαλιάσει τους ανθρώπους της Ειδομένης κι όλους όσοι προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο.