Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΥ ΣΤΟ «ΕΘΝΟΣ»
του Γιάννη Φώσκολου
«Δεν έχουμε μάθει ως κοινωνία να ζούμε με τον HIV. Μπορεί από πρόνοια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να μην πηγαίνουμε άσχημα, αλλά σε όλο το υπόλοιπο πάσχουμε».
Ο 35χρονος Αντώνης Π. διαγνώστηκε πριν από τέσσερα χρόνια ως φορέας του HIV. Πόσο δύσκολο είναι να ζει ως οροθετικός στην Ελλάδα;
«Τα φάρμακα και οι εξετάσεις μας είναι δωρεάν και κάποιοι δικαιούνται υψηλό προνοιακό επίδομα. Στην Αθήνα έχουμε αρκετές μονάδες λοιμώξεων». Κάπου εδώ σταματούν τα καλά νέα. «Δεδομένου ότι η οροθετικότητά μου είναι γνωστή σε συγκεκριμένο κύκλο, έχω βιώσει μόνο λεκτικές επιθέσεις. Είμαι όμως κοντά σε ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε πολύ ζόρικες θέσεις κι έχουν νιώσει τον ρατσισμό στο πετσί τους.
Για παράδειγμα, στο νοσοκομείο όπου παρακολουθούμαι χωρίς πρόβλημα, άλλος οροθετικός πήγε να εξεταστεί σε άλλη κλινική και γιατροί τον έσπρωξαν έξω από το ιατρείο φωνάζοντας φύγε, θα μας κολλήσεις… Γνωρίζω ανθρώπους που απολύθηκαν επειδή γνωστοποιήθηκε πως είναι οροθετικοί. Τέτοια υπόθεση έφτασε στον Αρειο Πάγο, που δικαιολόγησε την απόλυση… Για όσους ζουν στην επαρχία τα πράγματα είναι ακόμη πιο ζόρικα. Για όλη τη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν μόνο δύο μονάδες λοιμώξεων, στη Θεσσαλονίκη και την Ξάνθη. Πολλοί νησιώτες πρέπει να κάνουν ταξίδια αρκετές φορές τον χρόνο για να εξεταστούν και να πάρουν φάρμακα».
Η ζωή του άλλαξε
Μιλώντας στο «Εθνος» με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS λέει πως από τότε που διαγνώστηκε η ζωή του άλλαξε. «Απέρριψα οικογενειακές, φιλικές και άλλες σχέσεις που μου ήταν περιττές, συμβατικές ή υποχρεωτικές». Ζορίστηκε όταν έμεινε όχι απλώς αυτόνομος, αλλά και μόνος, ιδιαίτερα όταν έχασε μια σχέση στην οποία είχε επενδύσει.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Διαβάστε τη συνέχεια:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64101721