Μετά από 68 ημέρες και ενώ η ζωή του πλέον διέτρεχε σοβαρότατο κίνδυνο, ο Γιάννης Μιχαηλίδης αναστέλλει την απεργία πείνας.
Στην ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Ανακοίνωση αναστολής -όχι τερματισμού- απεργίας πείνας
»Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω ότι διακόπτω αυτόν τον δύσκολο αγώνα, χωρίς να έχω κερδίσει κάτι ουσιαστικό. Ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε αυτός ο αγώνας και δεν σκοπεύω να τον αφήσω ανολοκλήρωτο. Η διακοπή είναι προσωρινή.
»Κάποιοι απ’ τους λόγους είναι οι προφανείς. Κάποιοι δεν είναι. Ζητώ συγγνώμη από όσους με στήριξαν που δεν μπορώ να μοιραστώ τους λόγους δημόσια αυτή τη στιγμή. Σε περίπτωση που χρειαστεί θα επανέλθω, θα εξηγήσω αναλυτικά δημοσίως τους λόγους που επέλεξα την προσωρινή διακοπή.
»Θα συνεχίσω να διεκδικώ αυτό που δικαιούμαι και ευελπιστώ να μη χρειαστεί να επανέλθω.
»Το σύστημα δικαιοσύνης έχει εξευτελιστεί. Μοναδική επιτυχία της απεργίας πείνας μέχρι στιγμής ότι ανέδειξε τις αντιφάσεις του. Όσον αφορά το ανάχωμα που επιχείρησα να βάλω, υπήρξαν οι τοποθετήσεις των νομικών, που μεταβάλλουν το κλίμα που έπαιζε, της λογικής “πέτα τους μέσα και πέτα τα κλειδιά”. Το προσωπικό μου αίτημα όμως παραμένει στον αέρα. Και η δέσμευσή μου ότι δεν θα σταματούσα, αυτή τη στιγμή φαντάζει προδομένη. Αυτό με βαραίνει φυσικά, και ας γνωρίζω ότι η πρόθεσή μου είναι -αν χρειαστεί- να συνεχίσω σε πιο γόνιμο χρόνο στο άμεσο μέλλον.
»Αλλά όπως είπα και πριν, αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να ειπωθούν όλα και ελπίζω να μην χρειαστεί να ειπωθούν.
»Κλείνοντας αυτή την ανακοίνωση, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους με στήριξαν με οποιοδήποτε τρόπο. Όσους πήραν θέση, όσους τοποθετήθηκαν, όσους υπερέβησαν τους κοινωνικούς τους ρόλους επειδή κυριάρχησε η ενσυναίσθηση. Αλλά κυρίως όσους πάλεψαν με νύχια και με δόντια να σπάσουν την επιβεβλημένη σιωπή, όσους ξυλοκοπήθηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, όσους ρίσκαραν και όσους πείνασαν στις φυλακές. Στους τελευταίους οφείλω τη ζωή μου. Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχαν οι προϋποθέσεις να αναστείλω.
»Αυτά προς το παρόν. Εξακολουθώ να προσβλέπω στην άμεση απελευθέρωσή μου.
Όλα συνεχίζονται…
Γ.Μ.»
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει εκτίσει τα 3/5 της 20ετούς ποινής που του έχει επιβληθεί και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση, ωστόσο το Δικαστικό Συμβούλιο Άμφισσας του έχει αρνηθεί εις διπλούν το αίτημα για υφ’ όρον απόλυση.
Άσκησε έφεση κατά της τελευταίας απόφασης του Δικαστικού Συμβουλίου Αμφισσας και την Πέμπτη 28 Ιουλίου, το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας απέρριψε εκ νέου το αίτημα του απεργού πείνας για υφ’ όρον απόλυση με το σκεπτικό ότι είναι επικίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων.
Στη… ζυγαριά των δικαστών μέτρησε η απόδραση του κρατούμενου το 2019 χρόνο κατά τον οποίο σύμφωνα πάντα με το δικαστικό βούλευμα τέλεσε σοβαρά αδικήματα μέχρι και τη σύλληψη του ξανά το 2020.
«Ουδόλως αναφέρεται στην μεγάλη και ιδιαίτερη επικίνδυνη δράση που ανέπτυξε, αμέσως σχεδόν, την απόδραση του, παρά μόνο ισχυρίζεται ότι ως καταζητούμενος, δεν είχε άλλο τρόπο να επιβιώσει, ωστόσο, αυτή η επιλογή του να αποδράσει και να προχωρήσει σε ένα νέο κύκλο βαριάς εγκληματικής δραστηριότητας, αδικαιολόγητης αναφορικά με το λόγο τον οποίο επικαλείται στο υπόμνημα του και στην έφεση του, καταδεικνύει σαφώς τόσο την σταθερή ροπή του προς το έγκλημα, με στοιχεία έντονης αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όσο και το ότι η πολυετής παραμονή του στο κατάστημα κράτησης από την 1/2/2013 έως και την 7/6/2019 δεν συνέβαλλε καθόλου στο σωφρονισμό του».
Στο σκεπτικό των δικαστών γίνεται λόγος για «προσχηματικά καλή» διαγωγή του κρατούμενου καθώς «μέχρι τότε είχε τιμωρηθεί με την απόφαση 3/21.1.2014 του πειθαρχικού συμβουλίου του καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού με την – διαγραφείσα σήμερα – ποινή του περιορισμού σε ειδικό κελί κράτησης για πέντε ημέρες και την ποινή των 35 βαθμών συνολικά για τις πράξεις της άσκησης βίας, της απείθειας και τον ύβρεων κατά μελών του προσωπικού».
Μάλιστα, περιγράφεται πως ο κρατούμενος κατηγορείται ότι φέρεται να είχε τελέσει την 24.2.2018 απλή συνέργεια σε στάση κρατουμένων στον Κορυδαλλό, αλλά όπως εξηγούν «ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι η ανακοίνωση στο Athens indymedia, που υπέγραψε μαζί με άλλους πέντε συγκατηγορούμενους του, σε συμπαράσταση του αναρχικού Ντίνου Γιαντζόγλου, μέλους της οργάνωσης «πυρήνες της φωτιάς», παρέχοντας ψυχική συνδρομή και ενίσχυση στην ειλημμένη απόφαση των κρατουμένων, που συνιστά την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος αυτού, δεν έγινε στις 24.2.2018, αλλά τέσσερις ημέρες μετά την στάση κρατουμένων, πλην όμως από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι ο παραπάνω ισχυρισμός του είναι βάσιμος και επομένως μπορεί κατηγορία αυτή να ληφθεί υπόψη στην παρούσα διαδικασία, ανεξάρτητα αν ο εκκαλών έχει βάσιμες προσδοκίες περί απαλλαγής του με βούλευμα» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Καταληκτικά αναφέρεται πως η καλή διαγωγή του κρατούμενου στο διάστημα από την αναφυλάκισή του μέχρι σήμερα «δεν κρίνονται ικανά να οδηγήσουν σε ασφαλές συμπέρασμα περί της ελλείψεως επικινδυνότητας του για την τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων, αν αφεθεί ελεύθερος, διότι το χρονικό σημείο της συμπλήρωσης των τυπικών προϋποθέσεων αποφυλακίσεως του πλησίαζε και η τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων από εκείνον θα ισοδυναμούσε με (παράλογη) έκφραση βουλήσεως της παραμονής του στην φυλακή. Η διαγωγή του λοιπόν κατά τον πρόσφατο χρόνο είναι προσχηματικά καλή και η απόλυτη αναγκαιότητα στην συνέχιση της κράτησης του για την αποτροπή τέλεσης άλλων αδικημάτων παραμένει. Ειδικότερα αυτή η κρίση – περί της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής του – δεν είναι αυθαίρετη, αλλά στηρίζεται σε σταθερή βάση, την οποία ο ίδιος ο κρατούμενος δημιουργούσε, δοκιμαζόμενους κατά το χρόνο της ελεύθερης διαβίωσης του, που παρανόμως ανέκτησε με την απόδραση του».
«Οι αντοχές του κράτους δικαίου κατέρρευσαν εκκωφαντικά» λένε οι δικηγόροι του
«Η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας αποτελεί για όλους μας δυσάρεστη έκπληξη. Οι αντοχές του κράτους δικαίου κατέρρευσαν εκκωφαντικά» δηλώνουν, μετά την απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας οι δικηγόροι του Γιώργος Κακαρνιάς και Θεόδωρος Μαντάς.
«Η ανθρωπιά και η ευαισθησία απέδρασαν από την ελληνική Δικαιοσύνη Το διακύβευμα της απόφασης αυτής, η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια, θα εξαντλήσουμε σε κάθε επίπεδο τη θεσμική λειτουργία της Δικαιοσύνης με την προσδοκία ότι θα πρυτανεύσει η αναγκαία λογική, αφού για εμάς το διακύβευμα είναι να μην χαθεί η ανθρώπινη ζωή. Οι επιλογές που θα κάνουμε υπαγορεύονται από την αναγκαιότητα αυτή» καταλήγουν οι συνήγοροι υπεράσπισής τους.