Οι αλλαγές, που μεταβάλλουν το συνήθη τρόπο με τον οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων σκέφτεται, διαβιώνει και λειτουργεί στην καθημερινότητά της, σπανίως γίνονται αποδεκτές από την αρχή.
Η καλόπιστη, εποικοδομητική, κριτική είναι το οξυγόνου του καλύτερου και είναι απαραίτητη, προκειμένου οι όποιες αλλαγές να πάρουν τη σωστή διάσταση, ώστε να βρουν τη θέση που τις αξίζει στη συνείδηση της κοινωνίας.
Όμως συχνά η δυσανεξία στο καινούργιο, όταν αυτό είναι σε θέση να αλλάξει τα ειωθότα, σε συνδυασμό με την ιδεοληψία απέναντι σε νεωτερισμούς μετατρέπει την κριτική σε τυφλή άρνηση, υπονομεύοντας τη δυναμική της βελτίωσης κάθε ευεργετικής αλλαγής.
Πολλές οι περιπτώσεις. Πρόσφατο παράδειγμα το τόλμημα του Δημάρχου Αθηναίων να αλλάξει τη λειτουργικότητα και την εικόνα της Αθήνας, με βάση όσα επί δεκαετίες συνιστούν οι συγκοινωνιολόγοι, περιβαλλοντολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες για την πόλη.
Δεν έγινε τέλεια η ζωή και η εικόνα της Αθήνας, μιας πόλης πολύπαθης από την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την δόμηση και την ανάπτυξή της, μέσα σε ένα ελάχιστο διάστημα. Ο «Μεγάλος Περίπατος», ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο, επιδέχεται διορθώσεων, τροποποιήσεων και βελτιώσεων. Λειτουργικών, ενδεχομένως και αισθητικών. Η εφαρμογή των μέτρων κατά τη δοκιμαστική περίοδο επέφερε προβλήματα, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τη συγκοινωνία στις κεντρικές κυκλοφοριακές αρτηρίες.
Όμως οι αλλαγές είναι χρήσιμες. Γιατί απλούστατα διέπονται από την κοινή λογική: Περισσότερο πράσινο και οξυγόνο στον οικιστικό ιστό. Φως και χρώμα στις γκρίζες και θαμπές λεωφόρους. Περισσότερο χώρο για ζωή στους κατοίκους και τους επισκέπτες, ώστε να είναι η πόλη πιο φιλόξενη και ελκυστική.
Και πάντως ας μην βιαζόμαστε. Όλες οι μεγάλες τομές διέπονται από τους βασικούς νόμους της εξέλιξης: 1ον κάθε αλλαγή έχει ένα βαθμό δυσκολίας σε κάποιον τομέα ή κάποιους τομείς της ζωής μας. Η ικανότητά μας να την ξεπεράσουμε εξαρτάται από την ευκολία με την εξελισσόμαστε ατομικά, ως κοινωνία, ως χώρα. 2ον Η αλλαγή είναι δυναμική διαδικασία, σε αμφίδρομη σχέση με τις ανάγκες μας. Αυτό σημαίνει ότι την αναθεωρούμε μέχρι να πετύχουμε τους στόχους μας. 3ον Αν οι αλλαγές είναι αναγκαίες και ωφέλιμες ή όχι αποδεικνύεται σε εύλογο βάθος χρόνου, ανεξάρτητα από το πόσοι και ποιοι μπορούν να το αντιληφθούν εξαρχής ή να το προδικάσουν.