Eίχε πεθάνει και στο παρελθόν, αλλά τότε είχε «αναστηθεί». Αυτήν την φορά ήταν οριστικό. Το περασμένο Σάββατο έγινε η κηδεία της γνωστής ως «Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω» στο ίδρυμα-γηροκομείο «Παναγία Φανερωμένη« στην Μάνδρα, κοντά στα Βίλια. Το «παρών» έδωσαν και αρκετοί ιερείς, εκτός από πιστούς ακολούθους της «αγίας», οι οποίοι τη λάτρευαν τυφλά.
Αμέσως μετά, σύμφωνα με το ethnos.gr,η πομπή που αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες με λευκά μαντίλια, κατευθύνθηκε\ κλαίγοντας και ψάλλοντας εκκλησιαστικούς ύμνους στο σημείο όπου βρίσκεται ο ολόλευκος μαρμάρινος τάφος που είχε φτιάξει η θανούσα από το 1985.
Ακριβώς δίπλα, άλλωστε, βρίσκεται και το οστεοφυλάκιο που κατασκευάστηκε για να τοποθετούνται εκεί τα οστά των πιστών της. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 η «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω» υπέστη αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια, με συνέπεια να μείνει παράλυτη και να χάσει την ικανότητα ομιλίας.
Άγρια εκμετάλλευση
Εκμεταλλεύτηκε από μικρή μια σπάνια δερματική νόσο από την οποία έπασχε (κνιδωτικός δερμογραφισμός) και ισχυρίσθηκε ότι η Παναγία επικοινωνούσε μαζί της μέσω μηνυμάτων που εμφανίζονταν στο σώμα της. Απέκτησε σταδιακά πλήθος πιστών, με τις εισφορές και δωρεές των οποίων δημιούργησε ένα γηροκομείο στη Μάνδρα Αττικής («Παναγία Φανερωμένη»). Για να δεχτεί οποιονδήποτε ηλικιωμένο ως τρόφιμο, του έπαιρνε τη σύνταξή του και άλλα περιουσιακά στοιχεία. Οι συνθήκες διαμονής και διαβίωσης στο ίδρυμα ήταν τραγικές και οι επιθεωρητές του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών κατήγγειλαν ότι «πότιζαν με υπνωτικά τους γέρους και τις γριές, που δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τα κρεβάτια τους. Ήταν ακίνητοι και σκελετωμένοι και περίμεναν τον θάνατο». Η κερδοφορία της επιχείρησής της επέτρεψε στην Αθανασία να αποκτήσει πολύ μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία.
Ο αφορισμός
Από το 1967 είχε αφοριστεί από την Εκκλησία της Ελλάδος με απόφαση της Ιεράς Συνόδου και αποκαταστάθηκε το 1980. Αρκετές φορές πέρασε από δικαστήρια λόγω των κατηγοριών που της απαγγέλθηκαν, αλλά ουδέποτε καταδικάσθηκε. Συνήγορος υπεράσπισής της σε όλες τις δίκες ήταν ο ποινικολόγος Γιάννης Παπαδογιαννάκης, ο οποίος διατέλεσε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου.
Παρ’ όλα αυτά, η φήμη της υπέστη συντριπτικό πλήγμα την δεκαετία του 1980, όταν με σειρά εκπομπών οι «Ρεπόρτερς» (Γιάννης Δημαράς, Γιώργος Λιάνης και Κώστας Χαρδαβέλλας) κατάφεραν να την παγιδεύσουν και να καταδείξουν τις απάτες της.
Πίσω στο 1948, ενώ φιλοξενούνταν στο σπίτι ενός θείου της στην Αμαλιάδα, διαδόθηκε ότι είχε αφήσει την τελευταία της πνοή. Όλοι έσπευσαν να τη δουν περιμένοντας ένα θαύμα. Αυτό στο οποίο ήλπιζαν όλοι, έγινε καθώς η 20χρονη τότε Αθανασία ζωντάνεψε ξαφνικά. Όταν «αναστήθηκε» είπε ότι είδε ένα όραμα.
Η Παναγία την είχε πάει στα Καλάβρυτα όπου παρακολούθησαν μαζί σκηνές σφαγής αιχμαλωτισμένων ανταρτών. Και η Παναγία της είπε για τους αντάρτες: «Βλέπεις παιδί μου; Αυτά παθαίνουν όσοι δεν πιστεύουν…». Οι αριστεροί τότε αποκάλεσαν για πρώτη φορά την Αθανασία «αγία της δεξιάς»….Όπως είχε πει ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας, πολλές φορές είχε βρεθεί στο δικαστήριο αλλά με κάποιο τρόπο κάθε φορά κατάφερνε να τη γλιτώσει. Μάλιστα, το 1959 οδηγήθηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο το οποίο την αθώωσε «λόγω βλακείας».