της Έλλης Τριανταφύλλου
Διαβάζω με προσήλωση τις συστάσεις των ειδικών για ψυχραιμία, αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, ούτε να ηρεμήσω, γιατί κάθε δύο-τρία δευτερόλεπτα, ένα τετραγωνάκι με την ένδειξη «έκτακτο» στρέφει τη ματιά μου στα δεξιά της οθόνης του υπολογιστή μου. «Συναγερμός στο Θριάσιο! Κι άλλος θάνατος στην Ιταλία. Δύο νέα κρούσματα στη Γενεύη. Επιβεβαιώνει η Ισπανία νέο κρούσμα στην Καταλωνία. Η ΔΟΕ σκέφτεται να ακυρώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Πέντε μέτρα και δέκα σενάρια σε περίπτωση πανδημίας»!!!
Ψυχραιμία! Αλλωστε ο ιός δεν έχει περάσει ακόμα τα εθνικά σύνορα. Προφανώς θα τα περάσει, όπως πιθανολογούν βασίμως οι επιστήμονες, αλλά, πάντως, ακόμα δεν έχει φτάσει στη χώρα. (Πρωί Τετάρτης). Και τότε γιατί τα ράφια στο σούπερ μάρκετ, στο οποίο πήγα χθες το απόγευμα για τα ψώνια της εβδομάδας, ήταν πρωτόγνωρα άδεια στις θέσεις για τα ζυμαρικά και τα αλεύρια;
Ψυχραιμία! Και στα σχολεία; Τι γίνεται στα σχολεία; Μαθητές στη γειτονιά επιστρέφουν από το Μιλάνο, όπου είχαν πάει συμμετέχοντας σε προγράμματα Εrasmus και οι καθηγητές, από κοινού με τους Συλλόγους Γονέων, μοιράζουν αντισηπτικά για τα χέρια. Αυτό τους επιτρέπεται να κάνουν, αυτό κάνουν.
Ψυχραιμία! Η έφηβη κόρη μου, τρέμει μη χάσει την καλοκαιρινή κατασκήνωση.
Κι εγώ; Η ενήλικη μάνα της; Κι εγώ τρέμω μη χάσει την καλοκαιρινή κατασκήνωση. Γιατί αν φτάσει να τη χάσει, θα έχει χαθεί στο μεταξύ κάθε βεβαιότητα. Ακόμα και οι πιο επίπλαστες. Ότι ζούμε, αν όχι καλά, πάντως, ανεκτά. Ότι δεν έχουμε πια πολλά από όσα είχαμε πριν την κρίση, αλλά η ζωή τραβάει το δρόμο της, με τα καλά της και τα κακά της. Με τα πάνω της και τα κάτω της. Οτι πειθαρχήσαμε στις ανατροπές που μας έφεραν τα μνημόνια, με κόπο, πόνο και απώλειες, αλλά ξαναβγάλαμε το κεφάλι έξω από το νερό.
Τώρα, μοιάζει σα να χει πιαστεί η ζωή σε ένα αόρατο δίχτυ. Σαν εκείνο, της αράχνης που μπλέκεται στο πρόσωπό σου και δεν βρίσκεις την άκρη για να το απομακρύνεις. Που δεν ξέρεις από πού ξεκινά και πού τελειώνει. Που σε τρομάζει, χωρίς να ξέρεις καν πόσο τρομακτικό μπορεί να αποδειχθεί.
Το καλό, λέει η κόρη μου, είναι ότι μπορεί να κλείσουν για κανα μήνα τα σχολεία!
Το κακό;
Ψυχραιμία…
Πηγή: economico.gr