Την επέκταση του αγκαθωτού σιδερένιου φράκτη από την Ορεστιάδα, σε όλο το μήκος του ποταμού σχεδιάζει η κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια να ανακόψει τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές που βρίσκουν πέρασμα στο συγκεκριμένο σημείο.
Δεδομένου ότι η πίεση στα χερσαία σύνορα της Θράκης έχει καταστεί δυσβάσταχτη, ο κυβερνητικός σχεδιασμός εστιάζει, σύμφωνα με πληροφορίες (Καθημερινή Σταύρος Τσίμας), σε δύο ζώνες αναχαίτισης των παράτυπων μεταναστευτικών ομάδων, μέσω Εβρου: τη μία στην όχθη του ποταμού και τη δεύτερη, πιο πίσω, επί της Εγνατίας Οδού, ώστε όσοι καταφέρουν να περάσουν, να μην μπορούν να προωθούνται στο εσωτερικό με προορισμό, κατ’ αρχάς, τη Θεσσαλονίκη.
Πάντα κατά τις ίδιες πηγές, η κυβέρνηση σχεδιάζει την κατασκευή, όπου η μορφολογία του εδάφους το επιτρέπει, αγκαθωτού τείχους στα πρότυπα του υφιστάμενου, μήκους 12 χιλιομέτρων στη Νέα Βύσσα. Μια τέτοια αγκαθωτή θωράκιση δεν θα είναι τεχνικά εύκολη, ούτε και οικονομικά προσιτή λύση. Ο Εβρος στο ελληνικό τμήμα του απλώνεται σε μήκος 230 χιλιομέτρων, και όταν τον χειμώνα πλημμυρίζει, φαινόμενο όχι σπάνιο, η όχθη μέχρι να υποχωρήσουν τα νερά σχεδόν εξαφανίζεται και οι υδάτινοι όγκοι με τις λάσπες και τα φερτά υλικά πιθανότατα θα μπορούσαν να παρασύρουν τον φράχτη.
Παρά τις δυσκολίες μιας τέτοιας επιλογής, ο αγκαθωτός φράχτης εξακολουθεί να θεωρείται ένα ισχυρότατο αποτρεπτικό μέσο, όπως έχει δείξει όχι μόνο το παράδειγμα της Ορεστιάδας, αλλά και αυτό της Βουλγαρίας που έχει κατασκευάσει ατσάλινο τείχος μήκους 250 χιλιομέτρων στα σύνορα με την Τουρκία, εξασφαλίζοντας το αδιαπέραστο της μεθορίου της.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί χρόνο και μπορεί να λειτουργήσει, εφόσον τελικά επιλεγεί, σε βάθος χρόνου, μια και δεν προβλέπεται ο Εβρος να απαλλαγεί σύντομα από τις μεταναστευτικές ροές. Ολα δείχνουν ότι η Τουρκία θα έχει επί χρόνια στο οπλοστάσιό της το προσφυγικό/μεταναστευτικό και βεβαίως η Ελλάδα είναι αυτή που πρώτη θα δέχεται τα «πυρά» από την απέναντι πλευρά, ανάλογα με τις σκοπιμότητες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και εκείνες της Άγκυρας με την Ευρώπη. Η πίεση, εν τω μεταξύ, στη Θράκη είναι μεγάλη και βαίνει διαρκώς κλιμακούμενη.
Πηγή: economico.gr