Η 7η Σεπτεμβρίου 1999 ήταν μία τραγική μέρα για την Αθήνα και την Ελλάδα. Η σεισμική δόνηση 5,9 ρίχτερ από το ρήγμα της Πάρνηθας άφησε πίσω της νεκρούς, μαυροφορεμένους και άστεγους.
Κάθε θάνατος, από τους 145 συνολικά, είχε πίσω του και μια ανθρώπινη ιστορία.
Μια από αυτές που συγκίνησε ιδιαίτερα, ήταν η- αυτονόητη (;)- αυτοθυσία ενός πατέρα. Ο Παναγιώτης Πολυκανδριώτης, 64 ετών, πρώην πυγμάχος του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, έξι φορές πρωταθλητής Ελλάδας και Βαλκανιονίκης.
Εκείνη την ημέρα έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του και νίκησε, αφήνοντας όμως την τελευταία του πνοή στην προσπάθειά του να σώσει τα τρία του παιδιά, τα οποία πήρε στην αγκαλιά του και προστάτευσε με το σώμα του σαν ασπίδα την ώρα που το σπίτι κατέρρεε πάνω του.
«Μου έσφιγγε το χέρι για να καταλάβω ότι είναι ζωντανός. Προσπαθούσα να δώσω θάρρος στη μητέρα και στα παιδιά. Τους έλεγα ‘σε λίγο τελειώνουμε’» είπε αργότερα ο πύραρχος Γιώργος Γιωργάκος.
Οι ώρες της τραγωδίας
Οι φωνές των παιδιών από τα χαλάσματα, του τετραώροφου στην Μεταμόρφωση και η άρνηση του μικρού Τζαννή να δεχτεί βοήθεια από γιατρούς αν δεν του έλεγαν για την κατάσταση του πατέρα του ήταν απλά η κορύφωση του δράματος.Ταυτόχρονα, ένας άλλος ηλικιωμένος που έχει παγιδευτεί επίσης στα συντρίμμια της πολυκατοικίας φωνάζει στους διασώστες να βγάλουν πρώτα τα παιδιά και συνεχώς ρωτάει για αυτά, θυσιάζοντας εν τέλει τη ζωή του, καθώς υποκύπτει λίγο αργότερα και ανασύρεται νεκρός.
Τα τρία παιδιά απεγκλωβίζονται 18 ώρες μετά από τα συντρίμμια: τα δύο κορίτσια είναι καλά, ενώ ο Τζαννής έχει υποστεί τραυματισμούς και χάνει το κάτω τμήμα του δεξιού του ποδιού.
Είναι όμως ζωντανά χάρη στον πατέρα τους, ο οποίος υπέστη έμφραγμα κατά τη διάρκεια της προσπάθειας απεγκλωβισμού τους και ξεψύχησε, αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι είχε φτάσει βοήθεια.
«Η μητέρα μου έλειπε στη δουλειά, ο πατέρας μου και οι αδερφές μου έβλεπαν τηλεόραση στο δωμάτιο των γονιών μου. Ώσπου, ξαφνικά αρχίζει το ισχυρό μπουμπουνητό κι εγώ τρέχω να τους βρω, φωνάζαμε όλοι μαζί έντρομοι. Την ώρα που έπεφτε το σπίτι μας, εγώ κοιτούσα τον πατέρα μου στα μάτια.
Ως παλαίμαχος πυγμάχος, ψηλός και γεροδεμένος όπως ήταν, επιχείρησε να μας αγκαλιάσει και τους τρεις μας, για να μη μας πλακώσουν τα ντουβάρια. Αυτός μας έσωσε, πρόλαβα να δω ότι ο τοίχος που ήταν να πέσει επάνω μας, έπεσε σ΄ αυτόν.
«Πονάω που δεν ξαναείπα την λέξη “πατέρας”»
Εννοείται, βέβαια, πως το πλέον επώδυνο ήταν πως έχασα τόσο μικρός τον πατέρα μου, η ιδέα ότι από δέκα χρονών δεν ξαναλέω τη λέξη «πατέρα», δήλωσε χρόνια αργότερα στα «Νέα» ο Τζαννής.
Ο μικρός έμεινε 4 μήνες στο νοσοκομείο και χρειάστηκε τεχνητά μέλη για να συνεχίσει να περπατάει, αλλά βγήκε νικητής, ενώ μετά από χρόνια σε λυόμενες κατοικίες, ο ίδιος, η μητέρα του και οι αδερφές του μετακόμισαν σε καινούργιο ιδιόκτητο σπίτι το 2003.
Ο Τζαννής Πολυκανδριώτης, ο οποίος το 2004 έγινε λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών Αγώνων, έχει σήμερα μια κορούλα 3 ετών.