Η τελευταία… παράσταση του θρυλικού «Σαμψών» δόθηκε σήμερα στον Αγιο Στέφανο Νέας Ιωνίας. Το παρατεταμένο θερμό χειροκρότημα των φίλων, συγγενών, γειτόνων αλλά και απλών ανθρώπων που τον γνώρισαν και τον θαύμασαν ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής για τον Πόντιο Γιάννη Κεσκιλίδη από την Κωνσταντινούπολη που έζησε «μια ζωή σαν παραμύθι» και δόξασε την Ελλάδα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Έφυγε από την ζωή τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου σε ηλικία 90 ετών. Κληρονόμοι του θρύλου και της βαριάς κληρονομιάς τα παιδιά του Χρήστος και Κατερίνα που τα μεγάλωσε στο «Παλάτι της οδού Τραπεζούντος». Δυο μικρά δωμάτια ήταν το βασίλειο του «Σαμψών» γεμάτα αγάπη, αρχές και αισιοδοξία. Αυτή είναι και η κληρονομιά που τους αφήνει.
«Aπό τη Θήβα στην Αλεξάνδρεια»
«Μην στεναχωριέστε όλα θα πάνε καλά», είπε στο ethnos.gr ο γιος του Χρήστος. Λίγο πριν την εξόδιο ακολουθία έγραψε έναν σύντομο χαιρετισμό. Τι να πρωτοθυμηθεί, τι να πρωτογράψει, πως να τον χαρακτηρίσει, πως να τον περιγράψει;
«Στέκομαι λοιπόν απέναντι του… απέναντι στον χτίστη νιώθοντας σαν τον κάτοικο του σπιτιού… και νιώθω ασφαλής σε αυτό… είναι χτισμένο με τον λαϊκό του λόγο και την ζωή του σαν παραμύθι… τον βλέπω… να τον αγκαλιάζουν στο πυροβολικό στη Θήβα όταν υπηρετούσε… να βουτάει στα νερά της Αλεξάνδρειας μαζί με άλλους παλαιστές… στο Θησείο να τεντώνει τα πόδια περιμένοντας την σπάθα να πέσει στην κοιλιά του…. στο Πλωμάρι να ανοίγει την σούστα με τα χέρια λες και αγκαλιάζει τον κόσμο που τον παρακολουθεί», είπε μεταξύ άλλων προκαλώντας ρίγη συγκίνησης σε όσους τον άκουγαν.
«Εσπαγε τις μαρμαρόπετρες στο κεφάλι»
Σε άλλο σημείο του αποχαιρετισμού ο Χρήστος Κεσκιλίδης, είπε:
«Το αίμα του ήταν αληθινό. Θυμάμαι τις εικόνες… να τραβάει φορτηγό με τα δόντια στο κατάμεστο στάδιο της Κωνσταντινούπολης… με το αθλητικό φανελάκι του με το λογότυπο «Νέος Σαμψών» δίπλα σε έναν καλοντυμένο ιμπρεσάριο με ύφος σοβαρό στην Λευκωσία… τη βαριοπούλα να κατεβαίνει αδυσώπητα πάνω στην τοποθετημένη στο κεφάλι του μαρμαρόπετρα έξω από το Δημαρχείο της Αθήνας… τα μάτια του σφαλισμένα… τα τρομαγμένα ή και αδιάφορα βλέμματα του κοινού.
Θαρρώ πως δεν θα του αρέσει αυτό το τελευταίο ταξίδι όμως όπως έλεγε και ο πατέρας:
“Μην στεναχωριέστε όλα θα πάνε καλά”
Συγκινημένος ο «Τρομάρας»
Μεταξύ όσων βρέθηκαν για το «ύστατο χαίρε» και ο θρυλικός Τρομάρας. Νεώτερος κατά δύο δεκαετίες αλλά εμπνευσμένος από τον τεράστιο Σαμψών. «Ηταν δάσκαλος και παράδειγμα. Ενας μεγάλος ήρωας», είπε συγκινημένος ο «Τρομάρας».
«Δεν έκανε τρικ, ήταν γνήσιος»
«Εγώ δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά αλλά σήμερα ένιωσα την ανάγκη να βρεθώ εδώ. Είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Τη δεκαετία του ΄60 κάθε Κυριακή πρωί έδινε παραστάσεις στην πλατεία Κλαυθμώνος και στο Μοναστηράκι. Εγώ εργαζόμουν στο κέντρο και πάντα άφηνα για λίγο την εργασία μου για να δω τις παραστάσεις του. Εσπαγε τις πάτρες στο κεφάλι του και μάτωνε. Ηταν φανερό ότι πονούσε. Δεν έκανε κόλπα και τρικ κύριε. Ηταν γνήσιος. Δεν υπήρχε δεύτερος. Για αυτό είμαι εδώ σήμερα», μας είπε ο κύριος Νίκος που μαζί με την σύζυγο του ακολούθησαν μέχρι το κοιμητήριο στον Κόκκινο Μύλο όπου έγινε και η ταφή.
«Συνέχεια με ματωμένο κεφάλι»
Εκεί βρέθηκε και η κυρία Αναστασία. Από τον μπαμπά της ο «Σαμψών» αγόρασε το μικρό σπιτάκι που στέγασε την οικογένεια του στη Νέα Ιωνία. «Ηταν Σαμψών σε όλα του. Πέρα από τους άθλους του μεγάλωσε την οικογένεια του με εντιμότητα, ακεραιότητα και αρχές. Κάθε μήνα έδινε την δόση του σπιτιού. Το εξόφλησε νωρίτερα με πολύ κόπο και θυσίες. Το κεφάλι του ήταν ματωμένο συνέχεια» είπε στο ethnos.gr η κυρία Αναστασία και η κυρία Μαρία επίσης γειτόνισσα πρόσθεσε: «Σπούδασε τα δύο παιδιά του. Κι εγώ μέσα στο σπίτι του μεγάλωσα. Ηταν για όλη την γειτονιά ο πατέρας και ο ήρωας μας. Στα δύσκολα όλοι σκεφτόμασταν τον Σαμψών. Είναι ένας ήρωας. Ενα πρότυπο που πρέπει να το προβάλετε για να μάθουν τα νέα παιδιά».