Η εικόνα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πάνω στο χλιδάτο σκάφος του εφοπλιστή Παναγόπουλου τον δείχνει να απολαμβάνει τη θέα, να έχει δίπλα του ένα τασάκι -μάλλον για πούρα- και ένα βιβλίο.
Τι θα ταίριαζε, άραγε, σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Η ολιγαρκής αφθονία του Σερζ Λατούς θα ήταν μια ιδέα, αλλά αυτό το διάβασε αργότερα. Πολιτικό βιβλίο δεν ταιριάζει ίσως, καθώς ο πρωθυπουργός, όπως μας ενημέρωσε η Κατερίνα Παναγοπούλου, ήθελε να ξεκουραστεί. Τι καλύτερη ιδέα από ένα μυθιστόρημα…
Οι προσεκτικοί παρατηρητές κατάφεραν να βρουν ποιο είναι το βιβλίο. Έχει τίτλο «Ανεξέλεγκτα στοιχεία» και το έχει γράψει ο Στεφάν Οσμόν. Και αν νομίζετε ότι η πολυτελής διαβίωση έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να ξεχάσει τις ρίζες του, είστε γελασμένοι. Το βιβλίο είναι ούλτρα αριστερό, όπως θα έλεγαν οι σύντροφοι, αφού οι αναφορές του είναι στην εποχή της ιταλικής τρομοκρατίας από τις αριστερές οργανώσεις, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Πρίμα Λίνεα.
Το βιβλίο
Η ιστορία ξεκινά μ’ ένα τηλεφώνημα που δέχεται ο ήρωας του βιβλίου από τη Φεντόρα, τον νεανικό του έρωτα: εκείνη έχει μόλις βγει από τις ιταλικές φυλακές, μετά την έκτιση της ποινής της για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση Prima Linea.
Και μετά αρχίζουν οι μνήμες: Παιδιά, οι δύο πρωταγωνιστές έζησαν σε ένα ελευθεριακό κοινόβιο, έπειτα πέρασαν στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα και εντάχθηκαν σε αριστερίστικες οργανώσεις, πρώτα στη Γαλλία κι ύστερα στην Ιταλία. Συμμετείχαν σε ληστείες και ένοπλες επιθέσεις. Εκείνη συνέχισε. Αυτός σταμάτησε, λίγο πριν πατήσει τη σκανδάλη.
Οπως γράφει η Αριάδνη Μοσχονά στα Marginalia: «Αυτό το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα είναι ένα πραγματικό πανόραμα της δεκαετίας του ’70, από τη σκοπιά ενός νεαρού Γάλλου αριστεριστή. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα είναι όλα εκεί, όχι ως καρτ-ποστάλ μα ως μια φυσική αλληλουχία: η κατάληψη της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού τον Μάη του ’68, τα οδοφράγματα και οι ατελείωτες συνελεύσεις, διασπάσεις, κόντρες και τα συντροφικά μαχαιρώματα των αναρίθμητων οργανώσεων της άκρας αριστεράς, οι αδυσώπητες συγκρούσεις με τα διαβόητα CRS αλλά και τους ακροδεξιούς, η ίδρυση του πανεπιστημίου της Βενσέν, που στέγασε τα πιο ανήσυχα πνεύματα, μια Ελληνίδα φοιτήτρια που ανησυχεί για την τύχη του αγαπημένου της εν μέσω της Δικτατορίας, η Επανάσταση των Γαρυφάλλων, η άνοδος και η πτώση της ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ, η απαγωγή του Άλντο Μόρο και το μούδιασμα που προκαλεί η εκτέλεσή του, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Prima Linea, νότες και κλίμα από την ανερχόμενη πανκ σκηνή, η θρυλική συναυλία Rock Against Racism του 1978 με τους Clash, η αναλγησία της Θατσερικής διακυβέρνησης, μια αναπάντεχη συνάντηση με τον Λουί Αλτουσέρ, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα στην καρδιά της σεξουαλικής επανάστασης, ένα ταξίδι με το InterRail από το Παρίσι ως τον αρκτικό κύκλο κι από εκεί ως την Πορτογαλία μέσα από την Φρανκική Ισπανία, λίγο μετά τη βάρβαρη εκτέλεση του Σαλβαδόρ Πουτζ Αντίκ, μα και μια επικίνδυνη αποστολή ως τη Βαρσοβία μέσα από την Ανατολική Γερμανία, μ’ έναν αποσυναρμολογημένο πολύγραφο κρυμμένο στις αποσκευές.»
Στ’ αλήθεια, ποιος μπορούσε να φανταστεί καλύτερο μυθιστόρημα για τον έρωτα δύο τρομοκρατών να απολαύσει κάποιος πάνω στο ξύλινο ντεκ του γιοτ;
πηγή: iefimerida