Ισόβια ποινή συν 25 χρόνια κάθειρξη επέβαλε το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης στον Χρήστο Παπάζογλου, συν διαρκή στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για τη φρικιαστική δολοφονία της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου στη Ξάνθη.
Ο Παπάζογλου είχε μεταφερθεί στο δικαστικό μέγαρο της Κομοτηνής για την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό από τις φυλακές των Γρεβενών όπου κρατούνταν με τις κατηγορίες του βιασμού, της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του εμπρησμού και της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή.
Στις 28-12-2012 είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο με το αποτρόπαιο έγκλημα. Ήταν γείτονας της της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου στη Ξάνθη, καθώς περίπου ένα μήνα πριν τη δολοφονία, είχε ανοίξει μανάβικο στην περιοχή. Ο καταδικασθείς βίασε την κοπέλα «επειδή του άρεσε», όπως είχε ομολογήσει μετά τη σύλληψή του, και στη συνέχεια την έκαψε για να καλύψει τα ίχνη του. Ο βιασμός είχε γίνει στον ακάλυπτο χώρο πίσω από την πολυκατοικία όπου διέμενε η οικογένειά της. Της είχε επιτεθεί μόλις εκείνη επέστρεφε από διασκέδαση και είχε βάλει τα κλειδιά στην εξώπορτα του σπιτιού της. Η κοπέλα είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και κακώσεις τόσο στο σώμα, όσο και στο κεφάλι πριν ο δράστης της βάλει φωτιά.
«Ούτε ο Ομέρ Βρυώνης…»
«Ούτε ο Ομέρ Βρυώνης δεν συμπεριφέρθηκε στον Αθανάσιο Διάκο όπως συμπεριφέρθηκες εσύ στη Ζωή», είπε απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο ο εισαγγελέας, θέλοντας να δώσει έμφαση στις μαρτυρικές στιγμές που έζησε η άτυχη κοπέλα στα χέρια του. Στο δικαστήριο ήταν παρόντες ο πατέρας και τα αδέλφια της κοπέλας. Η μητέρα της ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να παραστεί και να αντικρίσει τον φονιά του παιδιού της. Συντετριμμένος ο πατέρας της Ζωής πλησίασε τον Παπάζογλου, έσκυψε και του είπε: «Δεν αξίζεις όχι μόνο το βλέμμα μου, αλλά ούτε και το σάλιο μου».
Ο κατηγορούμενος κατά τη διάρκεια της απολογίας του ισχυρίστηκε πως εκείνο το βράδυ είχε βγει να διασκεδάσει και είχε πιει μόνος του ένα λίτρο τσίπουρο. Στην επιστροφή συνάντησε τη Ζωή, την πείραξε, εκείνη του ζήτησε να την αφήσει ήσυχη. Από εκεί και μετά, όπως είπε, δεν θυμάται τα όσα φρικτά ακολούθησαν.
«Παίρνοντας βενζίνη από ένα μηχανάκι, την περιέλουσα με βενζίνη και της έβαλα φωτιά. Ήταν το τραγικό μου λάθος», είχε πει τον Δεκέμβριο του 2012.
Σε όλη τη διάρκεια της δίκης ο κατηγορούμενος είχε σκυμμένο το κεφάλι. Λίγο πριν την τελική ετυμηγορία το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν μία συγγνώμη.
Ο εισαγγελέας του είπε: «Δεν μπορεί μία συγγνώμη να αποζημιώσει την οικογένεια της Ζωής και να φέρει πίσω τη Ζωή».
Το δικαστήριο διατήρησε στον κατηγορούμενο την αρχική ποινή των ισοβίων, ενώ δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό.