Από την πασαρέλα των καλλιστείων, το 1992 ,στον κόσμο της τηλεόρασης και στην ομάδα του «Πρωινού Καφέ». Αμέσως μετά «το κορίτσι του καιρού» στον Ant1, που τότε χρησιμοποιούσε μοντέλα στην παρουσίαση.
Η Ευγενία Πασχαλίδη το 1992 κέρδισε τον τίτλο της «Μις Ελλάς». Αλλά «ερωτεύτηκε» την δημοσιογραφία.
Επί χρόνια εργάστηκε σε περιοδικά και ραδιόφωνα. Κατόπιν βρέθηκε στην ΕΡΤ, στον ενημερωτικό τομέα. Ως δημοσιογράφος παραγωγός για τα δελτία ειδήσεων, επί χρόνια πέρασε όλα της τα βράδια στους διαδρόμους του ραδιομεγάρου.
Οι κόποι της έπιασαν τόπο. Στην ΕΡΤ συνεχίζει ακόμα και σήμερα, αλλά πλέον «αναβαθμισμένη» σε επικεφαλής του Newsroom της διεύθυνσης Ειδήσεων.
Έχει αντιμετωπίσει κατά το δυνατόν την ασθένειά της και είναι μητέρα δύο αγοριών.
Το 2011, σε συνέντευξή της στην Ελένη Μενεγάκη, αποκάλυψε πως από 14 ετών παλεύει με μια χρόνια πάθηση που έθεσε ακόμα και την ζωή της σε κίνδυνο. «Πάλευα για να είμαι ζωντανή και τώρα θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους που πάσχουν», είπε στην ίδια εξομολόγησή της.
Εφ΄ορου ζωής
«Είχα πάρα πολλά προβλήματα και τα έχω αντιμετωπίσει όλα ένα ένα ξεχωριστά και τώρα θέλω να βοηθήσω» είχε πει όταν αποκάλυψε το πρόβλημα και τον αγώνα που δίνει εφόρου ζωής για να το ξεπεράσει. «Από μωρό πάλευα με μια γενικευμένη αυτοανοσία, απλώς το Νοέμβριο του 2006 προέκυψε η μυασθένεια gravis, νευρολογική νόσος την οποία είχε και ο Ωνάσης… Είχα δυσκολίες στην αναπνοή, μετά παρέλυσαν τα χέρια και τα πόδια μου, είχα βλεφαρόπτωση και τα μάτια μου ήταν μόνιμα σαν νυσταγμένα. Πέρασα μια ολόκληρη περιπέτεια μέχρι να διαγνωσθεί η ασθένεια… Η νευρολόγος το διέγνωσε από το πρόσωπό μου, βλέποντας μόνο τα κλινικά συμπτώματα. Μου είπε κατευθείαν πως θα στείλει την εξέταση στο Παστέρ μιας και μόνο εκεί γίνεται η διάγνωση της νόσου» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο περιοδικό Life & Style.
Στο χειρουργείο
Και συνέχισε: «Φοβήθηκα πάρα πολύ, αλλά ακόμα περισσότερο φοβήθηκα όταν μπήκα να κάνω τη θωρακοτομή –όπου κυριολεκτικά με άνοιξαν στα δυο- για να μου αφαιρέσουν έναν αδένα. (…) Ήταν αμφίβολο αν θα έβγαινα ζωντανή. Με ρώτησε λοιπόν (ο γιατρός) αν θα ήθελα να χαιρετήσω τους συγγενείς μου. Ξέροντας πως στατιστικά υπήρχε μεγάλη περίπτωση να μην πετύχει η επέμβαση και να χρειαστεί να διασωληνωθώ , να πάω στην εντατική ή ακόμα και να «φύγω», ένιωσα τον απόλυτο φόβο. Πραγματικά δεν έχω φοβηθεί περισσότερο στη ζωή μου» δήλωσε η Ευγενία Πασχαλίδη και συνέχισε αναφορικά με το πως αισθανόταν ψυχολογικά: «Είχα ένα τρομερό, απίστευτο φόβο ότι θα πεθάνω. Αισθανόμουν ότι δεν ήμουν έτοιμη ακόμα, απλώς δεν ήθελα να αποχωρήσω. Έχω πολλά λάθη να κάνω ακόμα, αυτό σκεφτόμουν. Ένιωθα επίσης τεράστια μοναξιά, ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Είναι απίστευτο αυτό το πράγμα που αισθάνεσαι μετά τη διάγνωση της νόσου».
Η γέννηση του γιου της
Όσο για την γέννηση του γιου της, Γιώργου, τόνισε: «Όταν μου είπε ο γιατρός πως πρέπει να τον πάρουν με χειρουργείο, ειδάλλως δεν θα ζήσει, δεν ήξερα τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Είχα την αισιοδοξία του αδαή. (…) Όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι συνέβη, ένιωθα ενοχές, γιατί εξαιτίας μου περνούσε τόσο μικρός αυτό το λούκι. “Δεν έχω να σας πω κάτι. Να θεωρήσετε ότι δεν έχετε παιδί και θα τα ξαναπούμε σε είκοσι μέρες, αν επιζήσει”. Αυτό μου είπε την πρώτη φορά που με επισκέφτηκε στο δωμάτιό μου ο διευθυντής της εντατικής του “Μητέρα”. Νόμιζα ότι τελείωνε ο κόσμος εκεί. Ήταν η μοναδική στιγμή που είπα: “Αν φύγει αυτό το παιδί, θέλω να τελειώσει η ζωή μου”. Δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψω».