Ζητώντας συγχώρεση και δηλώνοντας συντετριμμένος ξεκίνησε την απολογία του στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας ο Επαμεινώντας Κορκονέας, που αφαίρεσε τη ζωή του 15χρονου Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου το 2008.
Πέρασα δύσκολες στιγμές. Έχουν περάσει δέκα χρόνια. Τις ώρες εκείνες τις φέρνω στο μυαλό μου και συντρίβομαι. Ο θάνατος ενός παιδιού είναι φοβερό πράγμα.
Βλέποντας παιδιά στην τηλεόραση , μου έρχονται ωραία συναισθήματα. Πάντα μου έρχεται στο μυαλό το παιδί. Καταλαβαίνετε τι ανηφόρα είναι αυτή για μένα. Όσο και να το διώχνω έρχονται κάθε χρόνο οι μέρες εκείνες που η καρδιά μου γίνεται κομμάτια. Θα ήθελα πραγματικά στο μέλλον, να τα φέρει έτσι ο Θεός να μπορούσα να μιλήσω με τη μητέρα. Δεν ξέρω αν είναι εφικτό. Θέλω να της πω πράγματα που θα βγουν μέσα από την καρδιά μου» είπε κατά την έναρξη της απολογίας του.
Σε αντίθεση με την τωρινή του στάση, ο Κορκονέας, κατά την διάρκεια της δίκης του τον Δεκέμβριο του 2016, είχε δηλώσει αθώος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «Δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από κανέναν δεκαπεντάχρονο». Μάλιστα, μετά από αυτήν την δήλωση, είχαν δηλώσει παραίτηση, οι δύο συνήγορόι του, Αλέξης Κούγιας και Βάσω Πανταζή.
Η σημερινή απολογία του
Ο ειδικός φρουρός, σήμερα, ξεκίνησε την απολογία του περιγράφοντας τα παιδικά του χρόνια και τη ζωή του πριν την ένταξη του στους κόλπους της αστυνομίας, ενώ στη συνέχεια περιέγραψε τα χρόνια που δούλευε στο τμήμα των Εξαρχείων:
«Έκανα κύριες σκοπιές. Άρχισα τις περιπολίες μετά από κάποια χρόνια. Οι ειδικοί φρουροί στα πρώτα χρόνια κάνουν κυρίως σκοπιές. Στις περιπολίες κάνουμε περιπολία σε δρόμους των Εξαρχείων. Δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ σοβαρό περιστατικό. Διενέξεις μεταξύ πολιτών, συναγερμούς σε τράπεζες, σταθμεύσεις και τοξικομανείς. Μόνο μια φορά είχα αντιμετωπίσει περιστατικό με άνθρωπο που είχε πιστόλι, όχι επάνω του, στο αυτοκίνητο. Έφερε όπλο στο πατάκι του οδηγού. Το είδαμε στο τμήμα. Είχαν ναρκωτικά επάνω τους και τους πήγαμε στο τμήμα. Αντιστάθηκαν, τους πήγαμε εκεί και όταν κάναμε έλεγχο στο αυτοκίνητο βρήκαμε το όπλο».
Η επίμαχη ημέρα
Στη συνέχεια προχώρησε σε μια λεπτό προς λεπτό περιγραφή της μοιραίας ημέρας. «Εκείνη την ημέρα ήμουν υπηρεσία 2-10 το βράδυ. Ήταν να κάνω υπηρεσία με άλλον, αλλά είχε χτυπήσει κι έκανα με τον Σαραλιώτη. Μέχρι τις 20.45 ήταν ομαλή η υπηρεσία. Ήταν Σάββατο όποτε είχε κόσμο αλλά δεν είχε κάτι το ασύνηθες. Εκείνη την ώρα βρισκόμασταν στην εφημερίδα «Απογευματινή» σταθμευμένη. Περνούσαμε συνήθως από τις σκοπιές μήπως χρειάζεται κάποιος κάτι. Εκεί πήραμε σήμα από το κέντρο άμεσης δράσης και έλεγε για παράνομη στάθμευση σε πεζοδρόμιο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Φύγαμε για να πάμε προς τα εκεί. Φύγαμε από τη Φειδίου, στρίψαμε στη Μπενάκη, περάσαμε Ακαδημίας και μετά Χαριλάου Τρικούπη. Πριν φτάσουμε στο ύψος της Ναυαρίνου δεχόμαστε επίθεση. Η πρώτη αίσθηση είναι χτύπημα από μπουκάλι καφέ χρώματος στη μεριά τη δική μου, που οδηγούσα. Ήρθε από αριστερά κι έσκασε στο παρμπρίζ. Ενστικτωδώς γυρίζω από αριστερά και βλέπω με την άκρη του ματιού μου κάποια άτομα. Ήταν 3-4 άτομα αλλά δεν κατάλαβα ηλικία γιατί ήταν πλάτη και απομακρύνονταν. Ήταν γρήγορο όλο αυτό. Έριξαν πέτρες ή κάτι τέτοιο στο πίσω μέρος του περιπολικού. Δεν σταματήσαμε γιατί είχε κίνηση» είπε στο δικαστήριο.
«Το κέντρο μας είπε να απομακρυνθούμε»
Η πρώτη «επίθεση» που δέχτηκαν με το περιπολικό, φαίνεται πως δεν θορύβησε τους ειδικούς φρουρούς που σταμάτησαν στιγμιαία να δουν προς τα που πηγαίνουν τα άτομα που τους επιτέθηκαν. «Όταν σταματήσαμε κατέβηκε ο Σαραλιώτης και μπήκε λίγο στη Ναυαρίνου μήπως δει τα άτομα. Δεν είδε κανέναν, μου είπε ότι έφυγαν προς τα κάτω. Μπήκε στο αμάξι και συνεχίσαμε. Πήγαμε στη διμοιρία που ήταν στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Σταματήσαμε εκεί απέναντι από τη σκοπιά. Είπε ο Σαραλιώτης από το αμάξι στου σκοπούς «έχετε το νου σας, δεχτήκαμε επίθεση». Τους ειδοποιήσαμε δηλαδή. Αυτά έγιναν ενστικτωδώς. Το πρωτο μέλημα μας ήταν να ειδοποιήσουμε τους συναδέλφους και μετά θα διαβιβάσαμε στο κέντρο. Το κάναμε όταν στρίψαμε λίγο πιο πάνω στη Βατάτζη. Εκεί προσπαθούσα να διαβίβασω εγώ. Στρίβοντας στη Βατάτζη, βγαίνουμε στη Ζωοδόχου πηγής και πήγαμε προς τα κάτω. Πήγαμε για να δούμε προς τα που πήγαιναν τα άτομα, τι σκοπούς έχουν. Το κέντρο μας λέει να απομακρυνθούμε».
Η δεύτερη συμπλοκή
Ο ειδικός φρουρός περιέγραψε την δεύτερη «συμπλοκή» στην περιοχή, όταν λίγα λεπτά αργότερα τράβηξε το όπλο και αφαίρεσε τη ζωή του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου. «Είχαμε σταματήσει με το περιπολικό στη Τζαβέλλα. Δεν είδα κόσμο. Βγήκε με το ένα πόδι ο Σαραλιώτης. Είχε ανοίξει την πόρτα, είχε βγει ο μισος και κοίταζε κρος τα κάτω. Εγώ προσπαθούσα να διαβιβασω στο κέντρο. Εκεί άρχισαν πέφτουν αντικείμενα στο περιπολικό. Ήταν πέτρες κυρίως νομίζω. Αυτά ερχόντουσαν από τη Τζαβέλλα αλλά κόσμο δεν έβλεπα. Μετά ακούσαμε βρισιές και φωνές. «Μπάτσοι, κωλομπατσοι» και τέτοια πράγματα. Κάποιες φωνές περίπου 30-40 μέτρα μακριά. Μπήκε ο Σαραλιώτης μέσα και φύγαμε προς τα πάνω. Εγώ διαβίβαζα στο κέντρο εκείνη τη στιγμή. Τους είπα «δεχόμαστε επίθεση». Μας ρωτήσε το κέντρο που είμαστε και από που δεχόμαστε επίθεση. Τους είπα ότι είμαστε Χαριλάου Τρικούπη και εκεί τελείωσε η συνομιλία. Στάθμευσαμε το περίπλοκο στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και βγήκαμε. Δεν είπα κάτι στους σκοπούς εκεί, νομίζω κάτι είπε ο Σαραλιώτης από απέναντι. Προηγήθηκα εγώ, του είπα «πάμε». Δεν είχε γίνει διάλογος πριν, δεν συνεννοηθήκαμε τι θα κάνουμε».
Πρόεδρος: Τι εννοούσατε όταν του είπατε πάμε; Δηλαδή που πάτε; Υπήρχε συνομιλία πριν;
Κατηγορούμενος: Εννοούσα ακολούθησε με, δεν υπήρχε συνεννόηση πριν.
Πρόεδρος: δε ρωτήσατε τι είπε στους φρουρούς;
Κατηγορούμενος: όχι, πήγα προς τη Ναυαρίνου και βρισκόταν 3-4 μέτρα πίσω μου.
Πρόεδρος: ήσασταν ψύχραιμος;
Κατηγορούμενος: είχαμε δεχτεί έπιθεση, σου ανεβάζει τους χτύπους της καρδιάς.
Πρόεδρος: με τι ψυχολογία γυρίσατε πίσω; Να κάνετε τι; Να κάνετε συλλήψεις; Να ρίξετε κρότου λάμψης; Με τι σκοπό γυρίσατε πίσω και μάλιστα πεζοί; Υπήρχε μια διμοιρία στην οποία δε ζητήσατε βοήθεια. Με τι σκεπτικό επιστρέψατε;
Κατηγορούμενος: με το σκεπτικό να δούμε τι γίνεται και τι σκοπούς έχουν.
Πρόεδρος: ωραία αν βλέπατε ότι είναι πολλά άτομα και σας επιτίθενται τι θα κάνατε; Φτάνετε στη Τζαβέλλα και σταματάτε.
Κατηγορούμενος: Ο Σαραλιώτης ήταν πιο πίσω. Δεν τον είχα στο οπτικό μου πεδίο. Ήταν 2-3 μέτρα πίσω μου. Στα πρώτα μέτρα της Τζαβέλλα δεν έβλεπα κόσμο. Ξαφνικά βγήκαν άτομα από το βάθος και άρχισαν και μας πετούσαν αντικείμενα. Κινήθηκαν προς το μέρος μας. Ήταν 20-30 μέτρα από εμάς.
«Φοβήθηκα»
«Φώναζαν “κωλομπατσοι” και τέτοια. Στιγμιαία κάποια φορά απάντησα. Φοβήθηκα. Είδα κάποια άτομα μπροστά κι πίσω κάποιες σκιές. Τα μπροστά ήταν 3-4 άτομα που προηγούνται. Από πίσω δε μπορώ να υπολογίσω ποσά άτομα. Μπορεί να ήταν 15 μπορεί και 30. Ακουγόταν βοή. Πετάνε μπουκάλια και μεταλλικά αντικείμενα προς εμάς. Νιώθω φόβο εκείνη τη στιγμή ότι απειλείται η σωματική μου ακεραιότητα. Ήταν γύρω από εμένα. Δεν είχα εικόνα του Βασίλη, ο οποίος πέταξε μια κρότου λάμψης εκείνη τη στιγμή. Όταν την πέταξε είχαν κάποια κίνηση φόβου, αλλά δεν οπισθοχώρησαν. Ήταν πιο επιθετικοί μετά. Δεν θυμάμαι να μου είπε κάτι ο Σαραλιώτης εκείνη τη στιγμή. Βλέπω στη συνέχεια κάποια άτομα από την Κωλλετη να κατεβαίνουν. Δεν θυμάμαι αν έκαναν κάτι, αλλά κινήθηκαν προς το μέρος μας. Ήταν περίπου δέκα άτομα. Ένιωσα εγκλωβισμένος. Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα. Ένιωσα φόβο για τη σωματική μου ακεραιότητα.
Οπισθοχώρησα στιγμιαία προς τη Ναυαρίνου. Στη συνέχεια ένιωσα την επίθεση να μεγαλώνει και να με πλησιάζει κι εκεί έκανα χρήση του όπλου. Τράβηξα το όπλο από τη θήκη και το πρόταξα μπροστά να το δουν να τους τρομάξω. Το είχα χαμηλά αλλά μπροστά για να το βλέπουν. Σήκωσα το όπλο στιγμιαία και πυροβόλησα δυο φορές στον αέρα. Φώναζα συνεχώς «κάντε πίσω ρε». Δεν είπα «θα πυροβολησω». Το σήκωσα προς τα πάνω με τα δυο χέρια κι εριξα προς τα πάνω για εκφοβισμό».
Πρόεδρος: είναι ο συνήθης τρόπος που χρησιμοποιείται στην αστυνομία το όπλο για εκφοβισμό;
Κατηγορούμενος: Ναι, είναι. Θεωρούσα εκείνη τη στιγμή ότι είναι το πιο ακίνδυνο για τον κόσμο. Το πιο ακίνδυνο σημείο πυροβολισμού.
Πρόεδρος: Οι μάρτυρες δεν είδαν την κίνηση προς τα πάνω….
Κατηγορούμενος: Εγώ προς τα πάνω έριξα. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο το έκανα. Ήμουν σε φόβο και σύγχυση. Θυμάμαι δυο φορές έριξα. Μετά κατέβασα το όπλο και το έβαλα στη θήκη.
Πρόεδρος: Σας είπε κάτι ο συνάδελφος σας;
Κατηγορούμενος: Μου είπε «πάμε». Κοιτάχτηκαμε και φύγαμε.
Πρόεδρος: Τι σημαίνει το πάμε;
Κατηγορούμενος: Να φύγουμε, να απομακρυνθούμε.
Πρόεδρος: Μήπως σας το είπε όταν έριξε την κρότου λάμψης;
Κατηγορούμενος: Δεν το θυμάμαι. Μπορεί και είπε αλλά είχε θόρυβο.
Πρόεδρος: Η απόφαση για το όπλο που είναι η εσχάτη λύση ήταν προσωπική σας απόφαση; Δεν ήταν σε γνώση ο Σαραλιώτης;
Κατηγορούμενος: Καθαρά προσωπική μου απόφαση. Δεν είχαμε συνεννοηθεί. Ήταν όλα γρήγορα.
Πρόεδρος: Κοιτάξατε αν ακούγονται φωνές;
Κατηγορούμενος: Είχε πλήρη ησυχία.
Πρόεδρος: Τίποτα δεν ακούστηκε; Ότι κάποιος τραυματίστηκε;
Κατηγορούμενος: Εγώ δεν είδα ούτε παιδί, ούτε κάποιος να πέφτει. Πυροβόλησα κι φύγαμε. Άκουσα στιγμιαία φωνές αλλά μετά σιωπή. Σκέφτηκα να φύγουμε από το σημείο για να μη κινδυνεύσουμε περισσότερο. Είχα την αίσθηση ότι εκτονώθηκε η κατάσταση.
Αν γύριζα πίσω το χρόνο δε θα το είχα αντιμετωπίσει έτσι. Δεν θα είχα πάει καθόλου. Γιατί να θέσω σε κίνδυνο ζωές παιδιών; Δεν πίστευα ότι θα γυρίσουμε πίσω και θα έχουν τη διάθεση να μας επιτεθούν πάλι. Δεν πίστευα ότι θα εμφανιστούν τόσα άτομα μπροστά μας.
Πρόεδρος: ποιος θα ήταν ο ορθός τρόπος για να αντιμετωπίσετε το περιστατικό;
Κατηγορούμενος: θα έπρεπε να ζητήσουμε τη βοήθεια της διμοιρίας ίσως, αλλά δεν περίμενα τέτοια επιθετικότητα και ότι θα επέμεναν να βγουν και τρίτη φορά απέναντι μας. Ήθελα να τσεκάρω την πορεία τους και τι σκοπούς έχουν.
«Μετά έμαθα ότι ήταν παιδί»
«Αφού φύγαμε από το σημείο δε μιλήσαμε με τη διμοιρία. Μπήκαμε στο περίπλοκο και πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων. Σταθμεύσαμε και μπήκαμε στο τμήμα. Ήταν και στα συνάδελφοι εκεί και ήξεραν ότι είχαμε δεχτεί επίθεση. Υπήρχε μια αναστάτωση. Μας ρωτούσαν τι έγινε. Πήγαμε στον αξιωματικό υπηρεσίας για να του πω ότι έκανα χρήση όπλου κατά την υπηρεσία μου. Μάθαμε από έναν αξιωματικό ότι υπάρχει τραυματισμός. Τα συναισθήματα μου εκείνη την ώρα δε μπορώ να τα περιγράψω, δεν ήξερα τι είχε γίνει. Μετά έμαθα ότι ο τραυματισμός έγινε θάνατος. Μετά έμαθα ότι ήταν παιδί» ανέφερε.
«Νιώθω ευθύνη για το πως αντιμετωπίζουν τους αστυνομικούς»
Όταν ερωτήθηκε από την πρόεδρο της έδρας αν θέλει κάτι να προσθέσει, εκείνος ζήτησε να γυρίσει ο χρόνος πίσω για να αλλάξει ακόμα και την είσοδο του στην αστυνομία, ενώ όπως είπε φέρει μεγάλο βάρος για το πως έχουν εξελιχθεί πια οι σχέσεις των πολιτών με τους αστυνομικούς.
«Θέλω να πω ότι αν γυρνούσα πίσω το χρόνο δεν θα είχα πάει ποτέ εκεί. Δεν ήξερα ότι θα μπορούσε να βγει τέτοια επιθετικότητα απέναντι μου. Δεν σκέφτηκα ότι θα οδηγηθούν τα πράγματα εκεί ώστε να κάνω χρήση όπλου. Τώρα αυτά τα λέμε κατόπιν εορτής. Λάθη έχω κάνει, αλάνθαστος δεν είμαι. Δεν επιδίωξα ποτέ να υπάρξει νεκρός. Με έχουν χαρακτηρίσει όπως με έχουν χαρακτηρίσει. Ελληνόπουλα βγαίνουν μπροστά από αστυνομικούς και γίνονται όσα γίνονται. Λέω στους πρώην συναδέλφους μου να μη παίρνουν σοβαρά τα περιστατικά αυτά. Δεν θέλω να υπάρχει αυτό το μίσος μεταξύ ελληνόπουλων που θα πρεπε να είναι μονιασμένα. Δεν θα έθετα τον εαυτό μου, ούτε τα παιδιά αυτά σε κίνδυνο, δεν θα ήμουν καν στην αστυνομία. Δεν ήθελα να κάνω κακό σε κανέναν. Δεν ήθελα να πάθει κανείς τίποτα. Στιγμιαία τράβηξα όπλο και ποτέ δεν το έστρεψα στον κόσμο».
πηγή: ethnos.gr