«Αποχαιρετούμε σήμερα, με αισθήματα οδύνης, τον Δημήτρη Σιούφα στο στερνό του ταξίδι. Τα λόγια του αποχαιρετισμού είναι σίγουρα φτωχά, και η ατμόσφαιρα της λύπης πολύ βαριά για να επιτρέψουν ανώφελη μακρηγορία και λόγους τυπικούς.
Αφήνω, λοιπόν, τα συναισθήματά μου ελεύθερα να παρακάμψουν κάθε μορφή πρωτοκόλλου και περιορίζομαι στα εξής λίγα λόγια, από καρδιάς» ανέφερε στον επικήδειο λόγο του ο Προκόπης Παυλόπουλος.
«Αποχαιρετούμε τον Δημήτρη Σιούφα ως πραγματικό Άνθρωπο, ως Ευπατρίδη Πολιτικό και ως ειλικρινή Φίλο.
I. Πριν απ’ όλα, ο Δημήτρης Σιούφας έζησε ως πραγματικός Άνθρωπος στον αγώνα του για την επί Γής καταξίωσή του. Με ταπεινή καταγωγή, γόνος μίας φτωχής και έντιμης Οικογένειας που έκλεινε μέσα της, ως «πολύτιμο λίθο», την Ελλάδα, έζησε τα πρώτα του χρόνια στον Ελληνόπυργο της Καρδίτσας. Σπούδασε, εργάσθηκε, πολιτεύθηκε, ανήλθε στα ύψιστα αξιώματα, αλλά ούτε έχασε την Ανθρωπιά του ούτε ξέχασε. Τήρησε στο ακέραιο τις αρχές του, και πριν απ’ όλα υπερασπίσθηκε, με κάθε μέσο, την Ελλάδα, ενώ, παράλληλα, έμεινε πάντα Άνθρωπος. Δηλαδή πιστός θιασώτης του Ανθρωπισμού, της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης, ιδίως δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν ήταν μόνο η Φιλία που τον έδενε με τον Συνάνθρωπο. Ήταν η αγάπη, η ειλικρινής αγάπη, για τον Συνάνθρωπο. Η καρδιά του ήταν πάντα ένα «ανοιχτό βιβλίο», που ο καθένας μπορούσε να το διαβάσει, ακόμη δε περισσότερο να το δανεισθεί.
II. Ο Δημήτρης Σιούφας, με αυτά τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά, υπήρξε, επιπλέον, ένας Ευπατρίδης Πολιτικός, με όλη την σημασία των λέξεων. Διήνυσε, αξιοκρατικά, ένα υποδειγματικό Cursus Honorum, έχοντας προηγουμένως εργασθεί και καταξιωθεί, επαγγελματικώς και κοινωνικώς, γεγονός που τον καθιστά υπόδειγμα για κάθε νέο Πολιτικό. Το υπόδειγμα αυτό γίνεται ακόμη περισσότερο εμβληματικό, αν αναλογισθούμε ότι ο Δημήτρης Σιούφας έμεινε πιστός, ως το τέλος, στην Παράταξη που τον ανέδειξε και την οποία υπηρέτησε, στη Νέα Δημοκρατία.
Από απλό κομματικό στέλεχος, εξελέγη στην συνέχεια Βουλευτής και εκλεγόταν, συνεχώς, για πάνω από τριάντα χρόνια, στο συντριπτικώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ως εκπρόσωπος της ιδιαίτερης Πατρίδας του, της Καρδίτσας. Διετέλεσε πολλές φορές Υπουργός, και η σταδιοδρομία του κορυφώθηκε με την εκλογή του ως Προέδρου της Βουλής, το 2007. Και ήταν αυτό το ύψιστο Αξίωμα, εκείνο του Προέδρου της Βουλής, που του επέτρεψε ν’ αναδειχθεί σε κορυφαίο Κοινοβουλευτικό Άνδρα. Και τούτο διότι ως Πρόεδρος της Βουλής υπερασπίσθηκε, στο ακέραιο, την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, πρωτίστως ασκώντας τα καθήκοντά του με υποδειγματική τήρηση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Επί των ημερών του, η Βουλή των Ελλήνων τίμησε όλα τα χαρακτηριστικά της ως «Ναού της Δημοκρατίας».
Προς αυτήν την κατεύθυνση συνέτεινε και το γεγονός ότι ο Δημήτρης Σιούφας, ως Πρόεδρος της Βουλής, υπήρξε τόσον αμερόληπτος και συναινετικός, ώστε ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς έστω και ίχνη της κομματικής του ταυτότητας. Με απλές λέξεις, αποκλειστικός οδηγός της πορείας του Δημήτρη Σιούφα, ως Πολιτικού, υπήρξε το Εθνικό και το Δημόσιο Συμφέρον, μέσα στο πλαίσιο του Πολιτεύματός μας ως Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
III. Άφησα, όπως είναι ευνόητο, για το τέλος την τρίτη μεγάλη αρετή του Δημήτρη Σιούφα, εκείνη του Φίλου. Και ας μην ξεχνάμε ότι η Φιλία είναι το χαρακτηριστικό του Δημήτρη Σιούφα που συμπληρώνει τα δύο άλλα, αυτά του Ανθρώπου και του Ευπατρίδη Πολιτικού. Δεν διεκδικώ- δεν έχω αυτό το δικαίωμα- το μονοπώλιο της Φιλίας του».