Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο λατρεμένος ηθοποιός, πέθανε σαν σήμερα, στις 28 Ιουνίου του 1985 στο «Ασκληπείο» της Βούλας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας αλλεπάλληλων εγκεφαλικών επεισοδίων.
Είχε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη κι ερμήνευσε μεγάλη γκάμα ρόλων στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο.
Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας – καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε – πότε γυναικάς και χιουμορίστας.
Γεννήθηκε στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου του 1913 στην οδό Πλουτάρχου 13, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας τη σχέση του με τον αριθμό 13. Ήταν γιος χρυσοχόου, και εργάστηκε κοντά στον πατέρα του, ενώ είχε περάσει δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα. Μεγάλη αγάπη του ήταν και το ποδόσφαιρο.
Το 1931 ταξίδεψε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου κι εκεί τυχαία βρέθηκε να παίζει ως κομπάρσος σε μια ταινία και στη συνέχεια σε μια θεατρική παράσταση, που σκηνοθετούσε ο σπουδαίος γάλλος θεατράνθρωπος Λουί Ζουβέ.
Μαγεμένος από τα φώτα της ράμπας, αποφάσισε να κάνει στροφή στη ζωή του και να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Παντρεύτηκε το 1945 την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και ένα χρόνο μετά απέκτησαν το μοναδικό του παιδί, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα.
Ενδεικτικά κάποιες απ’ τις ταινίες στις οποίες τον αγαπήσαμε είναι: «Ο Μπλοφατζής», «Διακοπές στην Αίγινα», «Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη» κ.ά. Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ».