Μου έβγαλαν το λάδι οι φίλοι, µου χάλασαν τη βραδιά, αλλά µε έπεισαν: δεν πληρώνω ποτέ ξανάπεραίωσηκαι έκτακτη εισφορά. Ανήκω στη µικρή παρέα των µεγάλων κορόιδων, των σταθερών και µόνιµων πελατών της Εφορίας. Μήνας µπαίνει µήνας βγαίνει, πληρώνω κανονικά φόρους στην πηγή καιστο τέλοςτου χρόνου δίνω ό,τι κατάφερα νααποταµιεύσω. Και µόλις επιχειρήσω να βγάλω το κεφάλι απότο νερό αρχίζουν οι πατηµασιές, χωρίς ανάσα. Από την έκτακτη εισφορά στην περαίωση και πάλι από την αρχή.
«Εχεις κάτι να κρύψεις καιφοβάσαι;». «Οχι». «Τότε γιατί πληρώνεις τα “χαράτσια”;», µου λέει µε θυµό ο παλιός συµµαθητής µου που είναι λογιστής. Τύποισαν εσένα, τους δίνουν πάντα στο πιάτο την εύκολη λύση.
Οσο συνεχίζουν τα ίδια κορόιδα να πληρώνουν αδιαµαρτύρητα ό,τι τους ζητούν, ποτέ καµία κυβέρνηση δεν θα αποφασίσει να βάλειχέρι στους φοροφυγάδες.
Ετσι λοιπόν, στην ταβέρνα, έµαθα ότι το κίνηµα «∆εν πληρώνω» δεν είναι πλέον µιαπαρέα πουκλείνει ταδιόδια για δυο – τρεις ώρες, αλλά µια µεγάλη πλειονότητα οργισµένων ιδιωτικών υπαλλήλων και σοβαρών µικρών επαγγελµατιών, οι οποίοι οργανώνονται στο ∆ιαδίκτυο και έχουν αποφασίσει να απαντούν στις προειδοποιήσεις της Εφορίας µε εξώδικα. Είναιπροφανές ότι η πόρτα του φρενοκοµείουµόλις άνοιξε. Εάν το υπουργείοΟικονοµικών φέρειγια ψήφιση όλα τα νέα µέτρα µε τα οποία µας απειλεί, όχι µόνο δεν θα εισπράξει αυτά που προσδοκά, αλλά θα οδηγήσει τους πολίτες σε επικίνδυνα µονοπάτια. Ο νοών νοείτω.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “