Φαντάζει δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την συνεχιζόμενη άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να διευκολύνει τους Έλληνες του εξωτερικού στην άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Ο νόμος των πολλαπλών δυσκολιών που είχε αναγκαστεί να ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οδήγησε μόνον κάποιες λίγες χιλιάδες συμπατριωτών μας στην κάλπη στις τελευταίες εκλογές – και το ερώτημα είναι: άραγε, αυτό θέλουν; Και γιατί;
Του Στέφανου Τζανάκη
Στην Ελλάδα ζούμε με μύθους – και ένας από αυτούς, για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, είναι ο Ελληνοαμερικάνος τρίτης και τέταρτης γενιάς, που δεν είναι γραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους, δεν έχει την ελληνική υπηκοότητα και ελάχιστα ή καθόλου δεν ασχολείται με τα ελληνικά πράγματα, έχει κατά τα άλλα μεγάλο καημό να επηρεάσει τους εκλογικούς συσχετισμούς στην χώρα.
Τα πράγματα, ωστόσο, είναι πολύ πιο απλά: οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα – είναι μόνον Αμερικανοί πολίτες, μπορούν να ψηφίσουν τον Τζο Μπάιντεν ή τον Ντόναλντ Τραμπ και όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή την Έφη Αχτσιόγλου, αύριο – μεθαύριο.
Το ζήτημα δεν αφορά τον Ελληνοαμερικάνο τρίτης ή τέταρτης γενιάς – παρότι η χώρα μας μόνον να κερδίσει θα είχε αν επιχειρούσε να κάνει μία καμπάνια ώστε να υπενθυμίσει στους ανθρώπους αυτούς την ελληνική τους καταγωγή, τις ελληνικές τους ρίζες.
Κατά τα άλλα, η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού αφορά τις χιλιάδες των συμπατριωτών μας που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν σε διάφορες περιόδους, αλλά εξακολουθούν να ενδιαφέρονται σε καθημερινή βάση για τα ελληνικά πράγματα – και να ενημερώνονται με λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στη χώρα μας.
Λίγες ημέρες έχουν περάσει από ένα reunion με κάποιους από τους συμμαθητές μου – οι απόφοιτοι του ΄81 του Πειραματικού Σχολείου του πανεπιστημίου Αθηνών – όπου μεταξύ άλλων συνάντησα έναν καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος διδάσκει πάνω από 10 χρόνια στο εξωτερικό. Πρώτα στη Βρετανία και τώρα πια στο Ντουμπάι. Αγνοούσα την επαγγελματική του ανέλιξη – εκείνος όμως με διαβεβαίωσε ότι με διαβάζει, όπως και πολλούς άλλους εγχώριους αρθρογράφους των ενημερωτικών sites ώστε να είναι ενημερωμένος για τα ελληνικά πράγματα.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ θέλουν να επιβάλουν περιορισμούς στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος σε τέτοιους ανθρώπους; Τι σημαίνει άραγε αυτό που ακούγεται από διάφορες πλευρές, ότι εκείνοι που λείπουν χρόνια από την Ελλάδα δεν πρέπει να έχουν λόγο στο πώς θα κυβερνηθεί η χώρα;
Τίποτε δεν σημαίνει – ειδικά σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει συγγενή ή φίλο στην ξενητειά. Το αντίθετο – η νομοθέτηση για την διευκόλυνση των ανθρώπων αυτών ώστε να μπορούν να ασκήσουν από το εξωτερικό το εκλογικό τους δικαίωμα πρέπει να είναι μόνον η αρχή για τον εκσυγχρονισμό του συνόλου της εκλογικής διαδικασίας στη χώρα μας: Για παράδειγμα, η επιστολική ψήφος – ακόμα και η Τουρκία την έχει κατοχυρώσει και με οκταπλάσιο εκλογικό σώμα, τα αποτελέσματα της κάλπης βγήκαν σε χρόνο ρεκόρ.
Άλλο παράδειγμα; Το ξεκαθάρισμα των εκλογικών καταλόγων και η διασύνδεσή τους με τα ληξιαρχεία – που θα μπορούσε να είναι η αρχή για να λυθεί και το ζήτημα της ψήφου εκείνων που είναι εγγεγραμμένοι στη Μεσσηνία, αλλά την ημέρα των εκλογών είναι υποχρεωμένοι να είναι στη Ρόδο ή στη Σαντορίνη για δουλειά. Αλλά για να γίνουν αυτά απαιτούνται συναινέσεις στα αυτονόητα – κάτι πολύ δύσκολο έως αδύνατο όταν το κάθε κόμμα βλέπει μέχρι εκεί που το βολεύει…