Οι δικαστές του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ του αποκλεισμού του κόμματος Κασιδιάρη από τις εθνικές εκλογές.
Του Στέφανου Τζανάκη
Που βασίστηκαν; Στις νομοθετικές πρωτοβουλίες που είχε προτείνει πρώτο το ΠΑΣΟΚ, με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, από την επομένη των εκλογών του 2019.
Άργησε η ΝΔ να αντιληφθεί τους κινδύνους για το πολιτικό μας σύστημα που εγκυμονούσε μία πολιτική σχετικής ανοχής, την οποία για καιρό ακολούθησε; Άργησε – αλλά έστω και στο παρά πέντε, πήγε στη Βουλή και νομοθέτησε, δίνοντας τα νομικά όπλα στους ανώτατους δικαστές να κρίνουν όπως έκριναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε την δική του πρόταση, επικρίνοντας τις τροπολογίες που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – χωρίς να παραδεχθεί ότι υπήρχε και «άλλος τρόπος» μετά από το 9 -1 στον Άρειο Πάγο. Αντίθετα, έθεσε θέμα για το γεγονός ότι οι ανώτατοι δικαστές απέρριψαν – για τυπικούς λόγους – τις αιτήσεις συμμετοχής στις εκλογές κάποιων κομμάτων της ακραίας Δεξιάς.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ήταν ο πρωθυπουργός – και όχι οι αλληλοκαταγγελίες – που οδήγησε αυτά τα κόμματα εκτός εκλογών. Πώς το πέτυχε αυτό; Επηρέασε την κρίση των ανώτατων δικαστών; Μα, αν πιστεύουν κάτι τέτοιο στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να σηκώσουν και τις πέτρες – και όχι να μένουν σε κάποια τηλεοπτικά σχόλια. Μήπως το πέτυχε παρεμβαίνοντας στα ίδια τα κόμματα της ακραίας Δεξιάς και τα έπεισε να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου; Μήπως υποσχέθηκε κάτι στους κ.κ Μπογδάνο και Εμφιετζόγλου προκειμένου να βάλουν τον Ήλιο της Βεργίνας ως έμβλημα του κόμματος που είχαν συμπήξει; Ή μήπως ήταν οι χάκερς του Πιερρακάκη που εμπόδισαν τον κ. Νικολόπουλο να καταθέσει ηλεκτρονικά τους συνδυασμούς του;
Είναι προφανές ότι τίποτε από όλα αυτά δεν μπορούν να πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ – άλλωστε, αν ο κ. Μητσοτάκης είχε την δυνατότητα να συνεννοηθεί με όλους αυτούς, γιατί θα έπρεπε να φτάσουν οι άνθρωποι να κάνουν κόμματα ώστε να αλληλοαποκλειστούν από τις εκλογές; Δεν είναι πιο λογικό να πιστέψει κανείς ότι τα μίση και τα πάθη στην (ακρο)δεξιά πολυκατοικία τους οδήγησαν σε αυτή την διαλυτική κατάσταση; Μάλλον…
Επομένως, για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε τέτοιου είδους σχόλια; Ο λόγος είναι μάλλον απλός – η καθαρή, αγνή ψηφοθηρία. Όλα αυτά τα κόμματα – ενδεχομένως μαζί με εκείνο του Κυριάκου Βελόπουλου, που ζει μία υπαρξιακή κρίση τις τελευταίες ημέρες – συγκεντρώνουν πάνω από το 10% του εκλογικού σώματος σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Οι οπαδοί τους βλέπουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και θεωρούν ότι είναι η αιτία που δεν μπορούν να τα ψηφίσουν στις εκλογές – αλλά κάτι πρέπει να επιλέξουν, αν δεν θελήσουν να κάνουν αποχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «κλείνει το μάτι» σε όλους αυτούς «δείχνοντας» ως υπαίτιο για το μεταξύ τους ξεκατίνιασμα τον κ. Μητσοτάκη και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ. Επενδύει έτσι στο σενάριο μίας «τιμωρητικής» ψήφου, που θα μπορούσε να οδεύσει – και – προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν οι ψηφοφόροι αυτοί θεωρήσουν ότι μία τέτοια κίνηση «θα πιάει τόπο».
Υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας στις κινήσεις αυτές; Τυπικά, όχι – το όποιο πρόβλημα δεν έγκειται στην «ποιότητα» της ψήφου που παίρνει κάθε κόμμα. Μετά από την έξοδο από το παραβάν, όλες οι ψήφοι αξίζουν το ίδιο. Το πρόβλημα έγκειται στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται, από τη στιγμή που συγκεκριμένοι ψηφοφόροι τροφοδοτούνται με θεωρίες συνωμοσίας και οι ηγεσίες τους «θυματοποιούνται» – και μάλιστα από την Αριστερά.