Τι τρέλα είναι αυτή; Ξανά-μανά τα ίδια. Με κάθε ευκαιρία ένα μέρος του πληθυσμού της χώρας μας -και δεν μιλάμε για λίγους- ουρλιάζουν στο διαδίκτυο και στις κοινωνικές τους συναναστροφές εναντίον των Ευρωπαίων και των Αμερικανών και αποθεώνουν τους Ρώσους. Η γοητεία, δε, που ασκεί ο απολυταρχικός ηγέτης Πούτιν στα μοναστήρια, σε παραχριστιανικές οργανώσεις, σε ακροδεξιούς και κάποιους παλιούς κομμουνιστές, που τον θεωρούν ακόμη αριστερό, είναι μεγάλη. Για έναν περίεργο λόγο το περίφημο ξανθό γένος συγκινεί όσους Έλληνες δεν έχουν διαβάσει ιστορία.
Γιατί αν γνώριζαν τα στοιχειώδη, θα ήξεραν ότι ποτέ δεν βοηθηθήκαμε επί της ουσίας από αυτή τη χώρα. Κατανοητό και σεβαστό το ομόθρησκον, αλλά μέχρι εκεί. Περιμέναμε τον Μόσχοβο για να διώξει τους Τούρκους, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Η Ελλάδα στο τέλος ελευθερώθηκε στο Ναβαρίνο, κυρίως από τους Αγγλους. Και η ένταξή μας στον δυτικό κόσμο έκλεισε οριστικά με τη συμφωνία της Γιάλτας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί οι νικητές του πολέμου δημιούργησαν τις ζώνες επιρροής και ο μυθικός Βρετανός πρωθυπουργός Τσόρτσιλ κράτησε την Ελλάδα στην επιρροή του, χωρίς να συναντήσει καμιά αντίσταση από τον Σοβιετικό ηγέτη Στάλιν. Και ενώ το θέμα είχε κριθεί, εμείς συνεχίζαμε να κάνουμε εμφύλιο και να σκοτωνόμαστε. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη κουβέντα που δεν είναι της ώρας.
Ευτυχώς που τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας και έτσι έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε μια υψηλής ποιότητας δημοκρατία με ένα πολύ καλό βιοτικό επίπεδο και να ανήκουμε στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, με όλα τα καλά που αυτό συνεπάγεται. Και αντί να είμαστε ευγνώμονες για την καλή μας τύχη που μας εξασφάλισαν η γεωγραφική μας θέση και ο αρχαίος πολιτισμός μας, πυροβολούμε τα πόδια μας, όπως κάναμε το καλοκαίρι του 2015 με εκείνο το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα. Ευτυχώς, μας έσωσε η κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα, που έκανε «ναι» το «όχι» και πρόδωσε τους φανατικούς συντρόφους του, αλλά κράτησε την Ελλάδα στη σωστή όχθη του ποταμού. Είναι σκληρή η αλήθεια όταν λέγεται και γράφεται, αλλά καλό είναι να την επισημαίνουμε για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Είναι αλήθεια ότι μας πλήγωσαν πολλές φορές οι δυτικοί. Οι Βρετανοί εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα όταν έφυγαν οι Γερμανοί και συμπεριφέρθηκαν ως κατακτητές. Οι Αμερικανοί στήριξαν την χούντα και επέτρεψαν ή έκαναν τα στραβά μάτια στον «Αττίλα» να καταλάβει την μισή Κύπρο. Αλλά και πρόσφατα, με τα μνημόνια, οι Γερμανοί μάς συμπεριφέρθηκαν με απίστευτη σκληρότητα. Το παραδέχτηκε και η καγκελάριος Μέρκελ κατά την αποχώρησή της από την ηγεσία.
Στη ζυγαριά, όμως, της γεωπολιτικής βαραίνουν τα θετικά, τα πολλά και τα μεγάλα. Οι Αμερικανοί μαζί με τους Γάλλους κράτησαν τη χώρα στο ευρώ και έπαιξαν στο ακέραιο τον ρόλο του μεγάλου αδελφού και προστάτη. Και σήμερα, με το αζημίωτο πάντα, έχουν απλώσει την αμυντική τους ομπρέλα στο Αιγαίο, οχυρώνοντας την άμυνά μας απέναντι στον κακό γείτονα. Στην πανδημία ζήσαμε αξιοπρεπέστατα από τον ευρωπαϊκό κουμπαρά και τώρα στην ενεργειακή κρίση πάλι εκεί προσφεύγει ο Ελληνας πρωθυπουργός και ζητά να ανοίξουν τα ευρωπαϊκά ταμεία για να μη χρεωκοπήσουν τα ελληνικά νοικοκυριά.
Ναι, οι Ευρωπαίοι αργούν να πάρουν αποφάσεις και αργούν να κάνουν τα σωστά πράγματα εγκαίρως. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Σε κάθε κρίση προχωρούν δύο βήματα μπροστά και έπειτα κάνουν ένα βήμα πίσω. Ομως, κάθε φορά κάτι καλύτερο γίνεται προς την κατεύθυνση της Ενωμένης Ευρώπης. Και όταν τελειώσει όλο αυτό που συμβαίνει τώρα, κάτω από την απειλή της αποσταθεροποίησης της περιοχής, οι Ευρωπαίοι θα έρθουν πιο κοντά. Αργησαν να αντιδράσουν πράγματι. Αν, όμως, δει κανείς από απόσταση αυτό που συμβαίνει, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Τι να έκαναν, να απαντούσαν με τα όπλα; Αυτό θα ήταν η αρχή του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα οικονομικά μέτρα, οι κυρώσεις και οι αποκλεισμοί που επιβάλλουν, όμως, καθημερινά στη Ρωσία πολύ γρήγορα θα γονατίσουν το καθεστώς Πούτιν και τους ολιγάρχες που τον στηρίζουν. Στην πρώτη ματιά, για κάποιον που δεν ξέρει αυτά φαίνονται αερολογίες. Ομως, αυτό που θα συμβεί θα είναι σκληρό και άδικο για τους Ρώσους πολίτες, οι περισσότεροι από τους οποίους σύντομα θα γυρίσουν την πλάτη στον νέο «τσάρο» που παριστάνει τον δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη. Ηδη διανοούμενοι, καλλιτέχνες και σκεπτόμενοι άνθρωποι στη Μόσχα τάσσονται ανοιχτά εναντίον του πολέμου. Και αυτοί σύντομα θα πολλαπλασιαστούν. Μη φανταστείτε ότι η Ρωσία έχει καμιά σπουδαία οικονομία. Το ΑΕΠ της είναι το 1/3 της Ιταλίας, ενώ έχει τον τριπλάσιο πληθυσμό και πολλαπλάσια έκταση. Οσο για τον περίφημο αήττητο στρατό της, τα βρήκε σκούρα απέναντι σε μια αδύναμη και φτωχή χώρα, όπως η Ουκρανία.
Τα μεγάλα λάθη των Ευρωπαίων και των Αμερικανών δεν γίνονται τώρα. Εγιναν μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, όταν δεν ενέταξαν -τότε που μπορούσαν- τη Ρωσία στον δυτικό κόσμο, επειδή κυριάρχησε η άποψη των επενδυτών-«πλιατσικολόγων» που ήθελαν να μπουν στη Ρωσία για να τη μετατρέψουν δήθεν σε καπιταλιστική χώρα, αγοράζοντας τις υποδομές της για ένα κομμάτι ψωμί. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και δημιούργησε το δικό του σύστημα ολιγαρχών-«πλιατσικολόγων» με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι ζούμε τώρα. Και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της μετακομμουνιστικής περιόδου, οι φτωχοί άνθρωποι της Ρωσίας ήταν απόντες από αυτό το πάρτι. Και γι’ αυτούς αξίζει να κλάψουν όσοι συγκινούνται με το ξανθό γένος.