Ήταν έξι μήνες πριν φύγει από τη ζωή ο Γιώργος Γεννηματάς, όταν τον επισκέφθηκα στο γραφείο του. Συνεργαζόμασταν στενά επί χρόνια, καθώς κάλυπτα το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ για το Mega εκείνης της εποχής. Είχε αρχίσει να παίρνει τον δρόμο χωρίς επιστροφή. Γνώριζε ότι θα φύγει σύντομα. Πριν τον αποχαιρετήσω, μου είπε: «Άκουσέ με καλά. Επειδή έχασες τον πατέρα σου νέο από την ίδια αρρώστια που έχω και εγώ και ταλαιπωρήθηκες στη ζωή, σου δίνω μια συμβουλή που είναι και ευχή και θέλω να με ακούσεις. Θα κάνεις εξετάσεις όσο πιο συχνά μπορείς, δεν θα καπνίζεις και θα προσέχεις τον εαυτό σου. Την ίδια συμβουλή θα δώσω και στις κόρες μου. Πίστεψέ με, είναι πολύ κακό πράγμα η κληρονομικότητα σε αυτή την ασθένεια».
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Πράγματι, η Φώφη δεν παράκουσε την σύμβουλή του. Έκανε συχνά εξετάσεις και ήταν πολύ προσεκτικός άνθρωπος. Ούτε ποτά, ούτε τσιγάρα, ούτε εντάσεις και ανεξέλεγκτες συμπεριφορές. Ήταν ένας μετρημένος άνθρωπος, που η κληρονομικότητα εκδικήθηκε με τον πιο άσχημο τρόπο. Αρρώστησε από σαράντα ετών και τελικά πέθανε σχεδόν στην ίδια ηλικία και με τους δύο γονείς της. Για πολλά χρόνια παιδεύτηκε, αλλά το πάλευε παλικαρίσια, με αξιοπρέπεια, χωρίς να κλαίγεται και να παραπονιέται, χωρίς να επιδιώκει να τη λυπούνται και χωρίς να προτάσσει την ασθένειά της στις πολλές και δύσκολες μάχες που έδωσε.
Όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις άνθρωπο να σου μιλήσει άσχημα για εκείνη, όχι μόνο τώρα που δεν είναι στη ζωή αλλά και τα χρόνια της παντοδυναμίας της. Ακόμη και οι πολέμιοί της στο κόμμα, όταν της ασκούσαν πολιτική κριτική, πάντα υπογράμμιζαν ότι είναι μια αξιοπρεπής και ειλικρινής πολιτικός. Χωρίς εμπάθειες και πισώπλατα μαχαιρώματα. Δεν κρατούσε, επίσης, κακίες όταν της ασκούσαν κριτική.
Και αυτό το λέω από προσωπική εμπειρία. Κάποτε την επέκρινα σε ένα τηλεοπτικό σχόλιο λέγοντας ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει κύκλους γύρω από την ουρά του και αδυνατεί να ξεπεράσει το 7%, γιατί δεν λέει τίποτα καινούργιο στους ψηφοφόρους του. Δύο μέρες μετά τη συνάντησα στα γενέθλια ενός στενού της συνεργάτη και καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι. Αισθάνθηκα άσχημα γιατί μόλις είχε δώσει ακόμη μια μάχη με την υγεία της, την οποία δεν γνώριζα.
Όχι μόνο δεν μου είπε λέξη για τις δημόσιες επικρίσεις μου, αλλά με αντιμετώπισε με αβρότητα και ζεστασιά, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Ήξερε καλά να ξεχωρίζει τα πολιτικά και τα επαγγελματικά από τις ανθρώπινες σχέσεις. Ίσως εκείνο το σχόλιό μου να ήταν άδικο, καθώς η Φώφη Γεννηματά παρέλαβε ένα ΠΑΣΟΚ βαθιά τραυματισμένο από τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων και όλα όσα συνέβησαν στη δημόσια σφαίρα εκείνη την περίοδο, με τις μαζικές μετακινήσεις ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, αλλά και προς τη Νέα Δημοκρατία.
Μπορεί να μην κατάφερε την περίοδο της ηγεσίας της να επαναφέρει το κόμμα σε διψήφια ποσοστά, αλλά το κράτησε ενωμένο, με σοβαρό και ξεκάθαρο πολιτικό λόγο σε όλες τις κομβικές στιγμές για τη χώρα. Δεν ήταν εύκολο πράγμα ούτε αυτονόητο η ενότητα αυτής της δύσκολης παράταξης, γιατί μπορεί να είχε και να έχει μέχρι τώρα λίγους ψηφοφόρους, έχει, όμως, πολλά στελέχη πρώτης γραμμής με δυνατότητες, ισχυρά «εγώ» και μεγάλες φιλοδοξίες. Ακροβάτησε συχνά για να κρατήσει τις ισορροπίες, ιδιαίτερα όταν έκανε το άνοιγμα με τη δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής.
Σε κάθε περίπτωση, η Φώφη Γεννηματά άφησε θετικό αποτύπωμα στην πολιτική ζωή του τόπου και ο ιστορικός του μέλλοντος θα της πιστώσει πολλά καλά.
Το πρώτο είναι ότι το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, όταν η χώρα κλονίστηκε συθέμελα με κίνδυνο να φύγει από την Ευρωζώνη, στάθηκε με υπευθυνότητα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, απέφυγε τον λαϊκισμό και σήκωσε ένα μεγάλο βάρος που δεν της αναλογούσε, προκειμένου να παραμείνει το τρένο στις ευρωπαϊκές ράγες.
Το δεύτερο είναι ότι, στον ενάμιση χρόνο της πανδημίας, η ίδια και το κόμμα της κατέθεσαν στον δημόσιο διάλογο υπεύθυνες και ρεαλιστικές προτάσεις και για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά και για την αντιμετώπιση της πανδημίας, χωρίς η ίδια να επιχειρήσει ούτε μια στιγμή να καρπωθεί κομματικά οφέλη από τη δίνη στην οποία είχε περιέλθει η χώρα.
Το τρίτο είναι ότι σε όλη την πολιτική της διαδρομή είχε πάντα μεγαλύτερα ποσοστά δημοφιλίας από εκείνα που είχε το κόμμα που εκπροσωπούσε, που σημαίνει ότι οι πολίτες αξιολογούσαν την ευπρεπή παρουσία της, τη σεμνότητά της και το ήθος της. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι με τον θάνατό της ανέβασε σε ένα ψηλό σκαλοπάτι τον πολιτικό μας πολιτισμό. Είναι σπάνιο να ειπωθούν τόσο καλά λόγια σχεδόν πανομοιότυπα από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Λόγια που συμμερίστηκε και η κοινωνία, γιατί εισέπραξε ότι τίποτα από αυτά που ακούστηκε δεν ήταν τυπικό. Συνηθίζουμε, όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή, να λέμε καλά λόγια. Όμως, για τη ζωή και την πολιτική διαδρομή της Φώφης όσα λέγονται ακουμπούν στην πραγματικότητα και έτσι αποκτούν περιεχόμενο.
Τίμησε τον ρόλο της γυναίκας στον δημόσιο βίο και έδωσε μαθήματα ψυχικής αντοχής και αξιοπρέπειας σε όσους δοκιμάζονται για χρόνια από τον καρκίνο. Όσοι ήταν κοντά της λένε ότι εγκατέλειψε το δημόσιο αξίωμα τις τελευταίες εβδομάδες, όταν βεβαιώθηκε ότι έχουν δρομολογηθεί με αξιόπιστο τρόπο οι διαδικασίες διαδοχής της.