Η Τζέσμι Ναρζάρι από το Κοκρατζχάρ του Άσαμ έμεινε ορφανή τον περασμένο Μάιο, όταν η πανδημία θέριζε χιλιάδες ζωές στην Ινδία. Η 10χρονη έχασε και τους δύο γονείς της σε διάστημα δύο εβδομάδων και πήγε να ζήσει με τους θείους της και τα ξαδέρφια της, αφού πέρασε μόνη της δύο εβδομάδες στην καραντίνα. Ακόμη δεν έχει καταφέρει να συνέλθει από το ψυχικό τραύμα. Αλλά το σοκ τη δίδαξε να είναι προσεκτική: φορά συνέχεια μάσκα προστασίας, πλένει διαρκώς τα χέρια της, γιατί γνωρίζει -όπως λέει- ότι η COVID-19 “»είναι μια ασθένεια που σκοτώνει».
Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Η 10χρονη είναι ένα από τα δεκάδες χιλιάδες ορφανά παιδιά όλου του κόσμου που έχασαν τους γονείς τους εξαιτίας της πανδημίας. Γνωρίσαμε αρκετά από αυτά σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ του Associated Press, που έκανε τον γύρο του κόσμου την περασμένη εβδομάδα για να μας υπενθυμίσει ότι τα εκατομμύρια θύματα του κορωνοϊού σε όλο τον πλανήτη δεν είναι απλώς αριθμοί, αλλά έχουν ονοματεπώνυμο. Καθένας και καθεμία που έφυγαν από τη ζωή άφησαν πίσω τους πόνο και θλίψη.
Ούτε αυτές οι ιστορίες είναι ικανές, όμως, να πείσουν τους αρνητές στη χώρα μας, που συνεχίζουν να διαδηλώνουν με σταυρούς και εικονίσματα έξω από τη Βουλή, χωρίς να έχουμε καταλάβει εναντίον ποιου στρέφουν τη διαμαρτυρία τους. Και αν ήταν μόνο αυτοί οι έξαλλοι αρνητές, άντε, να πάει στην ευχή. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα μικρό ποσοστό. Μπορούμε να αποκτήσουμε την ανοσία και χωρίς αυτούς.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι φοβισμένοι, οι απαθείς και οι αδιάφοροι. Αυτοί που για έναν μυστήριο λόγο, ενώ έχουν κάνει στα παιδιά τους ένα σωρό εμβόλια για να τα δεχθούν στον παιδικό σταθμό χωρίς να έχουν διαβάσει ποτέ τις παρενέργειες, τώρα δήθεν φοβούνται, λέει, ότι θα μεταλλαχθεί το DNA τους αν εμβολιαστούν για την πανδημία που σκοτώνει.
Οι ίδιοι άνθρωποι έχασαν φίλους, συγγενείς και είδαν δικούς τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται στις εντατικές, ενώ όσοι κατάφεραν να βγουν ζωντανοί ακόμα δεν μπορούν να συνέλθουν. Δεν τους έπεισαν, δηλαδή, ούτε οι συμφορές των δικών τους ανθρώπων.
Μου είναι εύκολο να καταλάβω έναν 20χρονο που νιώθει άτρωτος όχι μόνο έναντι του κορωνοϊού, αλλά και όλων των ασθενειών. Έτσι, αποφεύγει τους γιατρούς, δεν κάνει εξετάσεις και προφανώς δεν εμβολιάζεται. Για όλους όσοι έχουμε παιδιά, είναι κατανοητή αυτή η συμπεριφορά, γιατί οι νέοι πιστεύουν ότι βρίσκονται πολύ μακριά από τις ασθένειες και πολύ περισσότερο μακριά από τον θάνατο.
Το μεγάλο και ακατανόητο πρόβλημα βρίσκεται στους πενηντάρηδες και στους εξηντάρηδες. Εκεί έχουμε μια κρίσιμη μάζα περίπου 800.000 ανεμβολίαστων, οι οποίοι θα καθορίσουν με τη στάση τους την τύχη και την πορεία της χώρας το φθινόπωρο. Αν επιμείνουν στην άρνηση και στον φόβο, το τέταρτο κύμα πανδημίας των ανεμβολίαστων είναι βέβαιο ότι θα σκάσει στην πόρτα μας με ορμή.
Επειδή ανήκω σε αυτή τη γενιά, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσω πώς μπορεί να φοβάται κανείς τις παρενέργειες του εμβολίου που έχουν εκδηλωθεί σε απειροελάχιστους και να μη φοβάται τις συνέπειες του κορωνοϊού, σε περίπτωση που νοσήσουν και βρεθούν στην εντατική. Άκουσα πριν από ημέρες έναν βουλευτή της Αιτωλοακαρνανίας να λέει ότι σαράντα άτομα μπήκαν στην εντατική του Αγρινίου και πέθαναν και τα σαράντα. Μετά από αυτά είναι να φοβάσαι το εμβόλιο;
Φαίνεται ότι η καμπάνια και οι προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει αυτή την κρίσιμη μάζα πέφτουν στο κενό, λίγους επηρεάζουν μέχρι στιγμής. Πήγα την περασμένη Τρίτη το απόγευμα στο Νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς» προκειμένου να εμβολιαστεί ο 17χρονος γιος μου. Συνάντησα την ίδια τάξη, οργάνωση και ευγένεια του προσωπικού που είχα δει και στον δικό μου εμβολιασμό. Μόνο που αυτή τη φορά το κέντρο ήταν άδειο. Δεν υπήρχε ψυχή. Ήμασταν μόνοι μας. Πριν από ένα χρόνο λέγαμε πότε θα έρθει το εμβόλιο για να σωθούμε. Πριν από έξι μήνες διαμαρτυρόμασταν ότι η Ευρώπη «τα θαλάσσωσε» και ότι δεν κατάφερε να βρει εγκαίρως τις ποσότητες εμβολίων που χρειαζόμαστε.
Τώρα που λύθηκαν όλα αυτά και μπορεί ο καθένας μας, από 15 έως 100 ετών, να αποκτήσει ανοσία με όποιο εμβόλιο θέλει, όποια ώρα θέλει και όπου τον βολεύει, αμφισβητούμε το επίτευγμα των κορυφαίων επιστημόνων σε όλο τον κόσμο και «μασάμε» το παραμύθι της μεγάλης συνωμοσίας των φαρμακοβιομηχανιών να καταστρέψουν τον πλανήτη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μετάλλαξη «Δέλτα» έγινε βούτυρο στο ψωμί των αρνητών. Λανσάρουν το επιχείρημα ότι, αφού κολλάνε και οι εμβολιασμένοι, άρα τα εμβόλια είναι άχρηστα. Και αρνούνται να δουν τα στατιστικά στοιχεία που λένε ότι, ακόμη και αν κολλήσει κάποιος που έχει εμβολιαστεί, δεν νοσεί βαριά ή είναι ασυμπτωματικός. Γιατί δουλειά του εμβολίου είναι να σε προστατεύσει από τη βαριά νόσο και τον θάνατο. Αν περάσει τον κορωνοϊό κάποιος ως απλή ίωση, δεν χάλασε ο κόσμος. Τόσες ιώσεις περνάμε κάθε χρόνο.
Όσο για τους νέους, που όπως έχει μελετηθεί κινδυνεύουν λιγότερο να νοσήσουν σοβαρά, θα πρέπει να σκεφτούν ότι με την επιστροφή τους από τις διακοπές μπορεί να οδηγήσουν στο νοσοκομείο ανεμβολίαστους γονείς και παππούδες. Ας κάνουν έστω την πρώτη δόση πριν φύγουν για τα νησιά και εκεί που θα βρίσκονται τα ιατρικά κέντρα τους περιμένουν για τη δεύτερη δόση. Έτσι, από τον Σεπτέμβριο θα κερδίσουν ξανά την ελευθερία τους και θα προστατεύσουν τις οικογένειές τους.