Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Είδαμε όλοι τις εικόνες το περασμένο Σαββατοκύριακο στα Ματογιάννια της Μυκόνου, την πιο κοσμική γωνιά της χώρας. Εκεί όπου τα καλοκαίρια μαζεύονται οι κοσμικοί και οι διάσημοι του πλανήτη να φωτογραφηθούν. Οι ξένοι δεν έχουν έρθει ακόμη φέτος, όμως εκατοντάδες νέοι από την Αθήνα συνωστίστηκαν χωρίς μάσκες.
Είχε προηγηθεί το πάρτι στο Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης. Τρεις χιλιάδες νέοι γλέντησαν με την ψυχή τους. Το θέμα της μουσικής, που ακόμα απαγορεύεται, καλύφθηκε με ελληνική ευρηματικότητα. Ο dj ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με τα μεγάφωνα στη διαπασών. Αυτή η μόδα έχει ξεκινήσει ημέρες τώρα από τα μπαρ της Αθήνας. Σταθμεύει ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος έξω από το μπαρ, βάζει τα μεγάφωνα στο καπό και αρχίζει το γλέντι.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Προφανώς όχι για να τιμωρηθούν τα παιδιά, προφανώς όχι για να κινητοποιηθεί ξανά η Αστυνομία και να διαλύσει τα γλέντια. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Το lockdown έχει τελειώσει και τα όποια περιοριστικά μέτρα έχουν απομείνει είναι αδύνατον να εφαρμοστούν στην πράξη. Οι νέοι ξεχύθηκαν στις πλατείες, στα μπαρ και στις παραλίες και είναι αδύνατον να μπει φρένο στις εξόδους τους. Αυτό που συμβαίνει τώρα στη Μύκονο από τις αρχές Ιουλίου θα το δούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα στη Νάουσα της Πάρου, εκεί όπου μαζεύονται χιλιάδες παιδιά και γλεντούν μέχρι το πρωί.
Όλα αυτά θα ήταν καλά κι ωραία αν είχαμε ξεμπερδέψει οριστικά με τον εφιάλτη της πανδημίας. Άλλα, όμως, λένε οι ειδικοί. Πριν καλά-καλά αρχίσουμε να απολαμβάνουμε μικροί και μεγάλοι την ελευθερία μας, προειδοποιούν ότι το τέταρτο κύμα είναι προ των πυλών και δεν αποκλείουν μετά το καλοκαίρι ο εφιάλτης να επιστρέψει. Είναι στη φύση του ανθρώπου να ξεχνά εύκολα. Αυτό που ζήσαμε επί 15 μήνες ήταν ένας πόλεμος. Χάσαμε συγγενείς, φίλους και αγαπημένα μας πρόσωπα, ενώ τις συνέπειες στην ψυχολογία, στην κοινωνική και στην οικονομική μας κατάσταση δεν τις έχουμε δει ακόμη σε όλη τους την κλίμακα.
Δεν κινδυνολογούν ούτε τρομοκρατούν τους πολίτες οι επιστήμονες όταν μιλούν για τέταρτο κύμα. Και πέρυσι το καλοκαίρι μιλούσαν για το δεύτερο κύμα του φθινοπώρου και ελάχιστοι τους πίστεψαν. Τότε, όμως, δεν είχαμε όπλα για να αποτρέψουμε τη συμφορά. Τώρα, τουλάχιστον ο δυτικός κόσμος, μέρος του οποίου είμαστε, έχει τα εμβόλια. Και, μάλιστα, σε λίγο θα μπορεί να επιλέξει ο καθένας μας με ποιο από αυτά θα εξασφαλίσει την ανοσία του.
Λέει η κυβέρνηση -και είναι αλήθεια- ότι πάνε καλά οι εμβολιασμοί στη χώρα. Και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι το τέλος Ιουλίου, καθώς 100.000 άνθρωποι προσέρχονται καθημερινά στα εμβολιαστικά κέντρα. Εάν, όμως, δει κανείς τα ποσοστά συμμετοχής ανά ηλικιακή ομάδα, θα διαπιστώσει ότι το περίφημο τείχος ανοσίας δεν είναι τόσο εύκολο να επιτευχθεί, αν οι αρνητές συνεχίσουν να γυρίζουν την πλάτη στο δώρο της επιστήμης.
Είναι πολλοί οι μεγάλοι άνθρωποι που φοβούνται, παρότι όλοι έχουν ένα γνωστό που έχασε τη ζωή του ή ταλαιπωρήθηκε από τη νόσο. Οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται άτρωτοι, παρότι καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης αναδεικνύουν περιπτώσεις νέων χωρίς υποκείμενα νοσήματα που κατέληξαν στις εντατικές. «Τι άλλο να κάνει η πολιτεία;», θα πείτε. Υπάρχει και η ατομική ευθύνη. Σωστά, αλλά στην περίοδο που διανύουμε, η προσωπική επιλογή κάποιου να μην εμβολιαστεί γίνεται ωρολογιακή βόμβα γι’ αυτούς με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Και κάθε μέρα που περνά οι επαφές πυκνώνουν.
Ο τουρισμός μπορεί να μην πάει όσο καλά περιμέναμε με ξένους τουρίστες, όμως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τα θέρετρα θα γεμίσουν με Έλληνες. Αυτό που λέω δεν είναι αυθαίρετη εκτίμηση, αλλά προκύπτει από τις κρατήσεις. Θα είναι ανεύθυνο, λοιπόν, να ξεκινήσει κάποιος για διακοπές χωρίς να έχει εμβολιαστεί έστω με την πρώτη δόση. Μια τέτοια συμπεριφορά θα είναι βαθιά αντικοινωνική. Στο κάτω-κάτω, όποιος δεν θέλει να αποκτήσει ανοσία ας μείνει κλεισμένος στο διαμέρισμά του κι ας απολαύσει το καλοκαίρι από το μπαλκόνι του. Δεν έχει δικαίωμα να περιφέρεται στις ταβέρνες, στα μπαρ και στις παραλίες και να μολύνει τους διπλανούς του.
Πλέον δεν μπορεί να δηλώνει κανείς άγνοια όταν οι 9 στους 10 που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία είναι ανεμβολίαστοι. Άρα, ξέρουμε ότι τα εμβόλια προστατεύουν. Και, στο κάτω-κάτω της γραφής, για πόσους μήνες ακόμη θα στερούν κρεβάτια νοσοκομείων άνθρωποι που νοσούν από κορωνοϊό από εκείνους που έχουν σοβαρά χρόνια νοσήματα, δηλαδή καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς και νεφροπαθείς; Πέραν της ατομικής ευθύνης, λοιπόν, η πολιτεία οφείλει να κάνει μία ακόμη γιγαντιαία προσπάθεια για να πείσει τους πολίτες που γυρίζουν την πλάτη στο εμβόλιο.
Και ο μόνος τρόπος για να το πετύχει είναι να καλέσει τους επιστήμονες να συστρατευθούν όλοι σε αυτόν τον αγώνα, ώστε με παρεμβάσεις, ιδιωτικές και δημόσιες, να πείσουν το σύνολο της κοινωνίας ότι πρέπει πάση θυσία να εμποδιστεί η επέλαση του τέταρτου κύματος. Οι οικογενειακοί γιατροί και οι φαρμακοποιοί της γειτονιάς είναι τα πρόσωπα-κλειδιά. Αυτοί μπορούν να πείσουν έναν προς έναν τους αρνητές. Γιατί, αν η χώρα οδηγηθεί σε ένα ακόμη lockdown, οι συνέπειες για όλους μας θα είναι δυσβάστακτες και πολυετείς. Θα είναι μεγάλο κρίμα να χάσουμε τον πόλεμο, ενώ διαθέτουμε όλα τα σύγχρονα όπλα και ξέρουμε τον τρόπο που κερδίζεται.