Για όσα συνέβησαν από την Κυριακή μέχρι μισή ώρα πριν από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης η κοινωνία έχει αποφανθεί. Μιλά με σκληρό και απαξιωτικό τρόπο για τις ηγεσίες των κομμάτων, τους υπασπιστές και τους αυλικούς τους, οι οποίοι έκαναν τα χειρότερα προκειμένου να δυναμιτίσουν το νέο πείραμα και να μη χάσουν καρέκλες και ρόλους μιας ζωής.
Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Σωστή αλλά εύκολη. Υπάρχει και η δεύτερη. Οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας μέσα σε μία εβδομάδα αναγκάστηκαν κάτω από την πίεση της κατάρρευσης της χώρας να γκρεμίσουν ό,τι έχτιζαν οι παρατάξεις τους σχεδόν 60 χρόνια. Από τον εμφύλιο και μετά τα δύο μεγάλα κόμματα, με διαφορετικά ονόματα κάθε φορά, επιβιώνουν και εκλέγονται υβρίζοντας – συχνά χυδαία – το ένα το άλλο. Και αυτό συνέβαινε σε όλη την κοινωνική και πολιτική κλίμακα. Από τους ψηφοφόρους του πιο μικρού χωριού μέχρι τους κεντρικούς υπουργούς. Ολα αυτά δεν διαγράφονται σε μια νύχτα. Αυτό που συνέβη, λοιπόν, όπως και αν συνέβη και με όλες τις φαιδρότητες που μεσολάβησαν, είναι υπέρβαση και πρόβα για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας στο μέλλον.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” στις 12/11/11