του Γιάννη Λ. Πολίτη
Όταν η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου βγαίνει στο σφυρί, αυτό είναι μια λογική συνέπεια της χρεοκοπίας, θα έλεγαν με το γνωστό κυνισμό τους οι γιάπηδες των Βρυξελλών. Μετά το ξεπούλημα όμως, υπάρχει κι άλλο σκαλοπάτι, εκείνο του εξευτελισμού. Και σ’ αυτό ακριβώς πατάμε τώρα. Όταν πουλάς το καλύτερο φιλέτο της Αττικής μπροστά στη θάλασσα 80 ευρώ το τετραγωνικό, πρόκειται για δωρεά την οποία καμία εκλεγμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει πολιτικά και ηθικά. Μόλις 442 εκατομμύρια ευρώ δίνει ο ένας και μοναδικός όμιλος πουπαρέμεινε στο διαγωνισμό, ο οποίος μάλιστα ανήκει σε έλληνα επιχειρηματία – έναν από τους πολλούς που χρωστάνε στη χώρα και δεν τους χρωστάει. Και μην αρχίσει κάποιος αξιωματούχος τη ρητορική ότι δεν μπορούμε δήθεν να προκυρήξουμε νέο διαγωνισμό γιατί θα καθυστερήσει κι άλλο η ανάπτυξη και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτό το παραμύθι δεν έχει πλέον δράκο. Όποιος στ’ αλήθεια θέλει να κάνει επενδύσεις και να δώσει ανάσα στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, προσφέρει τουλάχιστον το ποσό με το οποίο έχει αποτιμηθεί ο μεγαλύτερος ελεύθερος αστικός χώρος ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Αρκετά δανειστήκαμε από το μέλλον των παιδιών μας. Εάν πρόκειται να χαρίσουμε το Ελληνικό γι’ αυτό το ευτελές τίμημα, καλύτερα να μην πουληθεί ποτέ. Ας παραμείνει μια χωματερή με αρουραίους, όπως είναι σήμερα, μέχρι να κατατεθεί μια σοβαρή πρόταση αγοράς και αξιοποίησής του.
