Ποιος είπε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ νοιάζεται για την τύχη της μεσαίας τάξης; Σκασίλα τους στην Κουμουνδούρου αν πλήρωσαν ακριβά το μάρμαρο της κρίσης οι λεγόμενοι παλιοί νοικοκυραίοι. Άλλοι καταστράφηκαν οριστικά και άλλοι δίνουν σε φόρους σχεδόν το 60% των εισοδημάτων. Και λοιπόν; Αυτοί δεν ήταν εκλογική τους πελατεία. Ούτε θα γίνουν ποτέ . Κάποιοι τους ψήφισαν το 2015 πιστεύοντας οτι θα γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ και μετά έγιναν κοψοχέρηδες. Τα στελέχη της Ν.Δ και του ΚΙΝΑΛ χρησιμοποιούν κάθε μέρα κάθε ώρα στον πολιτικό τους λόγο τον αφανισμό αυτής της κοινωνικής ομάδας. Και πιστεύουν πως έτσι κάνουν ζημιά στον Αλέξη Τσίπρα. Κάθε αλλο. Του δίνουν πόντους στο ακροατήριο που τον ενδιαφέρει. Συσπειρώνουν για λογαριασμό του εκείνους με τους οποίους θέλει να προχωρήσει την επόμενη μέρα των εκλογών .
Εξηγούμαι: μπορεί στη νέα εκδοχή της η «προεδρική φρουρά» του Μαξίμου να έχει στρίψει τόσο δεξιά που τρόμαξε και τους κανονικούς δεξιούς, αλλά στη διαλεκτική της, όπως και στην ίντριγκα, είναι Αριστερά με τα όλα της .
Το νέο σχέδιο είναι ξεκάθαρο και οι εμπνευστές του δεν το κρύβουν. Επιχειρούν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα των φτωχών και των αδυνάμων, ώστε, μετα τις προσεχείς εκλογές, να έχει εκλογική πελατεία σταθερή και αφοσιωμένη, τη νέα τάξη των ανήμπορων. Στο 25% με 28% τους λογαριάζουν. Παρακολουθήστε λέξη προς λέξη τις δηλώσεις των 53, που είναι ο σκληρός πυρήνας του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ και θα δείτε καθαρά το σχέδιο. Δεν αντιπολιτεύονται οι παλιοί κομματικοί τον Τσίπρα. Όπως φαίνεται, του ανοίγουν το δρόμο για την επόμενη μέρα .
Τα επίδοματα και οι μποναμάδες είναι μόνο η αρχη. Θα υπάρξουν μέτρα και ρυθμίσεις για μεγάλες και μικρές, αλλα ριζοσπαστικές κοινωνικές ομάδας που η Κουμουνδούρου επιχειρεί να αποτελέσουν την σταθερή ραχοκοκκαλιά, του υπό διαμόρφωση νέου πολιτικού χώρου. Τώρα πόσοι είναι αυτοί που θα ακολουθήσουν στον νέο ΣΥΡΙΖΑ; ΕΊναι μεγάλο ρίσκο να το υπολογίσει κανεΊς σήμερα. Το επιτελείο του πρωθυπουργού αυτό που ξέρει σίγουρα ειναι ποιοι θα ειναι απέναντι τους στην επόμενη αναμέτρηση. Κάποτε υπήρχαν οι πλούσιοι και οι φτωχοί και μια τεράστια μεσαία τάξη που καθόριζε το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτοί τώρα αφανίζονται. Οι “νεόπτωχοι’’ αυτοί, που μέχρι πριν 8 χρόνια πατούσαν γερά και ζούσαν με άνεση είναι οι ορκισμένοι εχθροί της σημερινής πλειοψηφίας. Όχι μόνο δεν θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά ζούνε για να δώσουν τη χαριστική βολή. Το έκαναν με το ΠΑΣΟΚ, το επανέλαβαν με τη ΝΔ, παρότι προέρχονταν απο τις πολιτικές δεξαμενές τους, πολύ περισσότερο θα το κάνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσιπρας όλους αυτούς δεν τους αναζητά.Ξέρει ότι είναι χαμένος κόπος να τους προσεγγίσει. Θέλει να εκφράσει αυτούς που είχαν παντα χαμηλά εισοδήματα και τώρα είναι και θα παραμείνουν για πολλά χρονια στο περιθώριο .
Στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που μπαινοβγαίνουν στα λαγούμια της χρεωκοπίας, οι τεχνικοί του χρήματος λένε ότι οι φτωχοί άνθρωποι είναι οι τελευταίοι που καταλαβαίνουν την κρίση και οι τελευταίοι που αντιλαμβάνονται την ανάκαμψη, όταν και όποτε έρχεται.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι μόνο στις… σφραγίδες χώρα του ευρώ. Αντίθετα, σε πολλά συγγενεύει με την Αργεντινή που επί 20 χρόνια δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι γιατι ανακυκλώνει τα παλιά μοντέλα οικονομίας. Όπως και εμείς. Τα χρόνια της κρίσης, ούτε η πρακτική ούτε η λειτουργία της Ελλάδας άλλαξε. Δεν βρέθηκε ακόμη ποιο θα είναι το περίφημο νέο αναπτυξιακό μοντέλο, δηλαδή τι θα παράγουμε και πώς θα το κάνουμε αυτό, ώστε να βγούμε οριστικά από τον φαύλο κύκλο της εποπτείας. Για να γυρίσει η χώρα, προϋπόθεση είναι να αποκτήσει δημόσια διοίκηση ευρωπαϊκής κοπής. Ανάπτυξη με μίζερο και τεμπέλικο κράτος δεν γίνεται. Ούτε λένε κάτι τα εξωφρενικά πλεονάσματα που τα πετύχαμε με το στραγγαλισμό των λίγων που πληρώνουν φόρους, Αναδιανέμουμε την φτώχεια μας .
Φοβάμαι λοιπόν ,πως οι οικονομικά αδύναμοι, όπως κατάλαβαν μετά το 2010 ότι μπήκαμε σε βαθιά κρίση, έτσι και τώρα-όσοι αντέξουν-θα καταλάβουν σε καμιά 20 χρόνια ότι η Ελλάδα βγήκε απο την μαύρη τρύπα .
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και εκείνοι οι λίγοι που και στην κρίση πήγαν απο το καλό στο καλύτερο. Υπάρχουν σε όλη την Δύση. Έτσι και στη χώρα μας . Είναι αυτοί που δεν πλήρωσαν το κόστος γιατι μπορούν να απολαύσουν «τα οφέλη της κοινωνίας» χωρίς να υπόκεινται στους περιορισμούς της .
Κανείς δεν γνωρίζει πόσα διαθέτουν και πού ειναι αποθηκευμένος ο πλούτος τους .Και όμως αυτός ο υπεράκτιος κόσμος έχει αντίκτυπο σε όλους μας. Από τις εθνικές οικονομίες λείπουν τα δισεκατομμύρια των φόρων για τη λειτουργία νοσοκομείων, για τη δημιουργία παιδικών σταθμών ή για την κοινωνική ασφάλεια και τις συντάξεις των ηλικιωμένων.
Διαπρεπείς οικονομολογοι λογαριάζουν οτι οι υπερ-πλούσιοι έχουν σταθμεύσει 7,9 τρισεκατομμύρια ευρώ στους φορολογικούς παραδείσους.
Είναι τα χρήματα που χάθηκαν απο την πραγματική οικονομία τα χρόνια της κρίσης. Και επειδή αυτά τα χρηματα δεν εντοπίζονται ποτέ, οι κυβερνήσεις ακολουθούν τον εύκολο δρόμο. Λεηλατούν φανερά αυτούς που έχουν στο χέρι όποτε θέλουν, για να βουλώνουν τρύπες,