ΤΟ ΠΑΛΙΟ δίλημμα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ξανά εδώ. Αυτή τη φορά είναι πιο επείγον και επιτακτικό. Να στήσει κάλπες μέχρι τον Μάρτιο και να παραδώσει όλες τις «καυτές πατάτες» -και αυτή τη φορά είναι πολλές- στον Κυριάκο Μητσοτάκη; H να παραμείνει στο Μέγαρο Μαξίμου για όσο αντέξει, με την ελπίδα πως κάτι καλύτερο μπορεί να συμβεί, το οποίο τώρα όμως δεν φαίνεται από πουθενά. Δεν ψεύδονται τα στελέχη του όταν διαρρέουν εντελώς αντιφατικές πληροφορίες για τον χρόνο των εκλογών. Ο καθένας κάνει προβολή της επιθυμίας του.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ στην Κουμουνδούρου υπάρχουν δύο «σχολές». Η μία λέει ότι πρέπει να ξέρεις πότε φεύγεις από το παιχνίδι και να μην προκαλείς την τύχη σου μέχρι τέλους, όταν βλέπεις ότι δεν σε… πάει πλέον το χαρτί. Δεν έχουν άδικο. Είναι μεγάλος πειρασμός οι εκλογές το συντομότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα θα χάσει με ένα αξιοπρεπές διψήφιο νούμερο κοντά στο 20% λένε οι δημοσκόποι. Έτσι, θα επιστρέψει στην αξιωματική αντιπολίτευση, με αριστερή ρητορική, συσπειρώνοντας γύρω του μεγάλο μέρος των πάλαι ποτέ αντιμνημονιακών δυνάμεων. Μέσα στη σκληρή πόλωση των εκλογών, οι θιασώτες αυτής της άποψης αισιοδοξούν ότι θα διαλύσουν ακόμη περισσότερο το Κινημα Αλλαγης και θα εδραιωθούν στην κοινωνία ως το μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς. Με λόγο όμως πιο ριζοσπαστικό από τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης,που θα παραπέμπει στο κόμμα του Αντρέα Παπανδρέου της πρώτης περιόδου. Έτσι, δεν θα υποστεί η κυβέρνηση τη βάσανο να ψαλιδίσει ξανά τις συντάξεις και να περιορίσει ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές παροχές σε υγεία και παιδεία, που βρίσκονται κάτω από τα όρια των αντοχών τους για αξιοπρεπή λειτουργία.
ΥΠΑΡΧΕΙ και η δεύτερη «σχολή», των αισιόδοξων. Σε αυτήν συμμετέχουν κυρίως στελέχη της νεότερης γενιάς, υπουργοί, βουλευτές, σύμβουλοι του πρωθυπουργού και πολλών υπουργών που δεν θέλουν να χάσουν ούτε μια μέρα παραμονής στην εξουσία. Αυτοί πιστεύουν ότι τα δύσκολα πέρασαν. Οι σκληροί της Ευρώπης, επειδή έχουν πολλά δικά τους βάσανα δεν θα πιέσουν άλλο την Ελλάδα. Άσε που δεν υπάρχει πλέον στο προσκήνιο ο Σοιμπλε να ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια περί ψήφισης μέτρων ασφαλείας για μετά το 2019.
ΣΗΜΑΣΙΑ έχει, θα πείτε, τι σκέφτεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αφού στην ουσία κυβέρνηση και κόμμα είναι ένα και μόνο πρόσωπο: o ίδιος ο πρωθυπουργός, με απόλυτη εξουσία σε όλα. Μικρά και μεγάλα. Εκείνος παίρνει όλες τις αποφάσεις – συχνά κόντρα στη βούληση των συμβούλων του. Κορυφαίο παράδειγμα είναι η νύχτα του δημοψηφίσματος, όταν πολλοί, με πρώτο τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον συμβούλευαν -με σημαία το «μεγάλο όχι»- να προχωρήσει σε ρήξη με τους δανειστές. Εκείνος, μέσα σε λίγες ώρες, έκανε το «όχι» «ναι».
ΟΣΟΙ γνωρίζουν πολύ καλά τον πρωθυπουργό λένε ότι βρίσκεται σε μεγάλη αμφιθυμία αυτή την περίοδο. Δεν έχει αποφασίσει στα αλήθεια πού θα στοχεύσει τους προσεχείς μήνες . Η τακτική του, από όταν ακόμη ήταν αρχηγός ενός μικρού κόμματος, είναι πάντα ίδια. Επεξεργάζεται με την ίδια επιμέλεια ταυτόχρονα δύο σενάρια. Και έχει τις πόρτες ανοιχτές και στο ένα και στο άλλο. Εάν παρακολουθήσει κανείς τη ρητορική του θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Με όσα είπε στη Θεσσαλονίκη ,με την ίδια ευκολία μπορεί να πάει σε εκλογές και με την ίδια ευκολία επίσης μπορεί να κάνει έναν ακόμη επώδυνο συμβιβασμό για τις συντάξεις και να αποδεχτεί τους όρους των δανειστών.
ΕΑΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ την κάλπη, ο εχθρός έχει ήδη βρεθεί και στοχοποιηθεί. Είναι η «κακιά δεξιά» και το παρελθόν της .Εάν όμως επιλέξει να παραμείνει στην εξουσία και να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για βελτίωση του κλίματος και μείωση της τεράστιας ψαλίδας με τη Νέα Δημοκρατία, πάλι το επιχείρημα είναι έτοιμο. Θα πει οτι δεν κάνει θεσμικά παιχνίδια με την κάλπη ,δεν στήνει εκλογικές μπλόφες και θα εξαντλήσει την τετραετία γιατι δεν φοβάται την ετυμηγορία του λαού . Οι προθέσεις του πρωθυπουργού θα φανούν σύντομα , μέχρι τον Δεκέμβριο .Αν ενεργήσει μονομερώς και δεν κόψει τις συντάξεις χωρίς την σύμφωνη γνώμη τον δανειστών ,τότε ετοιμάζεται για ρήξη και εκλογές.