ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΤΡΑΦΗΣ, έχει ζήσει 10 χρόνια στο Βερολίνο. Εκεί έκανε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του, αναδείχθηκε επιστημονικά και έγινε σπουδαίος στη δουλειά του. Η μεγαλύτερη δεξιότητά του, όμως, όπως ισχυρίζεται όταν θέλει να αποδομήσει τον εαυτό του, είναι ότι έχει σπουδάσει βαθιά τον τρόπο που σκέφτονται οι Γερμανοί. Κάθε φορά που τον συναντούσα, από την αρχή των μνημονίων, μου έλεγε πάντα τα ίδια. Οτι δηλαδή θα πονέσουμε, θα χαθούν περιουσίες, θα υποφέρει κόσμος, αλλά στο τέλος δεν θα μας ρίξουν απο τον γκρεμό. Από τη στιγμή που οι Γερμανοί δάνεισαν χρήματα -έλεγε- θα σώσουν την παρτίδα για να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Κάποια στιγμή, όταν αποφασίσουν ότι ήρθε η ώρα και αφού έχουμε γονατίσει πλήρως στις απαιτήσεις τους, θα δώσουν θετικό μήνυμα στις αγοράς φωνάζοντας: «Θαύμα-θαύμα, η Ελλάδα σώθηκε». Δεν θα έχει σημασία η αλήθεια. Εκείνοι θα προβάλουν τη δική τους αλήθεια στη διεθνή κοινότητα. Και θα το καταφέρουν.
Τον συνάντησα πάλι προχθές. «Είδες που έγιναν όπως σου τα είπα;», φώναξε απο μακριά γελώντας δυνατά.
«Δικαιώθηκες, καθηγητά μου», σχολίασα. Για να μου απαντήσει: «Δεν έκανα καμία δύσκολη πρόβλεψη, τους πανηγυρισμούς όμως δεν καταλαβαίνω. Εντάξει, ανακουφιστικό είναι που μας έβγαλαν απο τα μνημόνια, αλλά όλα τα αλλά που λέγονται είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση της Γερμανίας. Πρέπει να πει στους ψηφοφόρους της η Μέρκελ ότι το σχέδιό της πέτυχε. Δεν είναι για να γλεντάμε. Εχουμε δύσκολο και μακρύ δρόμο ακόμη, με πολλές πιέσεις και εξαναγκασμούς». Πράγματι, η παράσταση- συμπαραγωγή στο Ζάππειο των δύο κυβερνητικών εταίρων δεν ήταν πετυχημένη, γιατί ήταν υπερβολική. Ούτε το αστειάκι με τη γραβάτα έχει πλέον πλάκα. Είναι παλιό, 3 χρόνια πίσω.
Της περιόδου Ρέντσι και Σουλτς. Το επανέφερε ο Ζάεφ στις Πρέσπες, που επίσης είναι δυσνόητο για τους σκεπτόμενους (οι οποίοι ήθελαν λύση) Ελληνες και Σκοπιανούς για ποιο λόγο γιορτάζουν και εκείνοι και εμείς. Ποια συμφωνία γιορτάσαμε; Την επιθυμία-απαίτηση των ισχυρών της Δύσης ικανοποίησαν οι δύο χώρες.
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ είναι σπουδαίο όπλο και για την κατάκτηση της εξουσίας, και για τις δύσκολες ώρες στον αγώνα για τη διατήρησή της. Διαθέτει σπουδαία εργαλεία που κάνουν θαύματα. Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχθηκε άσος σε αυτή την τέχνη. Μόνο που τώρα έχουν πάθει βλάβη επικοινωνισμού στην κυβέρνηση. Εκλαμβάνουν και αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα ως επικοινωνιακά. Συνεχίζουν να ψάχνουν το σύνθημα, την καλή ατάκα και τον λαγό από το καπέλο.
Κάνουν κατάχρηση του όπλου που τους οδήγησε στην κορυφή. Η επικοινωνία αποτυγχάνει όταν καλείται να επιλύσει προβλήματα που δεν είναι δικά της. Της Ελλάδας, στη δύσκολη θέση που βρίσκεται, εξωτερικά και εσωτερικά, δεν της λείπουν τα επικοινωνιακά κόλπα. Αλλα χρειάζεται. Απλές και πρακτικές κινήσεις. Και εξηγήσεις στους πολίτες, με απλό και κατανοητό τρόπο. Και, κυρίως, δημόσιες εμφανίσεις με σεμνότητα και ταπεινότητα. Εάν οι ατάκες και η θεατρικότητα συνεχίσουν να υποκαθιστούν την ουσία, η επικοινωνία γυρίζει ανάποδα. Δεν αποτελεί διπλωματική νίκη για την Ελλάδα η συμφωνία με τα Σκοπιά, όπως προσπάθησε να το παρουσιάσει στο διάγγελμά του ο κ. Αλ. Τσίπρας. Δεν είναι διπλωματική νίκη ούτε για τους γείτονες, όπως προσπάθησε να το παρουσιάσει ο πρωθυπουργός της γείτονος.
Στις διεθνείς συμφωνίες δεν υπάρχουν νίκες και ήττες. Υπάρχουν επώδυνοι συμβιβασμοί. Τα Σκόπια έπρεπε να συμβιβαστούν για να επιβιώσουν. Για την Ελλάδα παραμένει ερωτηματικό, για πολλούς, γιατί έσπευσε να κλείσει άρον-άρον την υπόθεση με την κοινή γνώμη να διαφωνεί στη μεγάλη της πλειοψηφία.
Οσο για την έξοδο από τα μνημόνια μετά από 8 χρόνια, μάθαμε ότι δεν υπάρχει δεξιά και αριστερή πολιτική στη χρεοκοπία.
Οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονται, διαχειρίζονται τις ακραίες απαιτήσεις των δανειστών, για να κρατήσουν το κεφάλι μας οριακά έξω από το νερό.
ΜΑΘΑΜΕ ακόμη ότι το κράτος είναι περισσότερο διαλυμένο από όσο πιστεύουμε. Και το σημαντικότερο: μάθαμε πως όλα τα κόμματα έχουν ένα κομμάτι, το οποίο συναντάται με το βαθύ κράτος για το βόλεμα σε θέσεις-κλειδιά των ημετέρων. Αυτά δεν άλλαξαν τα «πέτρινα χρόνια» και θα αποτελέσουν πάλι σύντομα τροχοπέδη. Γι’ αυτό και οι δανειστές δεν χαλαρώνουν τα λουριά. Η εποπτεία θα είναι ασφυκτική και καθημερινή. Απλώς, οι ελεγκτές θα αλλάξουν όνομα.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, δεν μπορεί να γυρίσει εύκολα η σελίδα όταν οι εταιρείες, η μία μετά την άλλη, μεταφέρουν τη φορολογική τους έδρα στη Βουλγαρία ή στην Κύπρο. Οπως πάμε, στο τέλος θα μείνουν στην Ελλάδα μόνο όσοι τιμολογούν στο Δημόσιο και δεν μπορούν να πουλάνε προϊόντα και υπηρεσίες στο ελληνικό κράτος μέσω Βουλγαρίας. Και θα μείνουν αναγκαστικά οι ταβέρνες και οι καφετέριες, οι οποίες έχουνε λάβει εγκαίρως τα μέτρα τους με τον γνωστό ελληνικό τρόπο.
Στη χώρα μας δημιουργείται μία παράλληλη αγορά διακίνησης μαύρου χρήματος. Το 25% του ΑΕΠ αυτή την ώρα δεν περνά από τα ταμεία του κράτους. Σύντομα η παραοικονομία θα είναι μεγαλύτερη από την οικονομία. Πλέον δεν ντρέπεται κάνεις να μην κόβει απόδειξη. Οι ίδιοι οι πελάτες τούς προτρέπουν. Πάντως, η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να πιστωθεί την αποτελεσματικότητα. Αν ήξεραν οι δανειστές πόσο εύκολο θα ήταν να τελειώνουν οι μνημονιακές απαιτήσεις, θα είχαν στρώσει το χαλί από το 2010 να υποδεχθούν τον ΣΥΡΙΖΑ.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 01 Ιουλίου 2018.