Πριν από 10 χρόνια πετούσαµε σε ροζ σύννεφα. Ηταν τόσος ο ενθουσιασµός και η ραστώνη, που κοιµηθήκαµε ευρωπαίοι πρίγκιπες του παραµυθιού για να ξυπνήσουµε, τον Μάιο του 2009 ,φτωχοί και πανικόβλητοι, σε µια χώρα διαλυµένη.
Το παραµύθι έλεγε ότι γίναµε Ευρωπαίοι κάτω από µεγάλη οµπρέλα των ισχυρών της Ευρώπης µε δυνατό νόµισµα στην τσέπη µας, που δεν απαξιώνεται και δεν υποτιµάται. Ποτέ δεν πήραµε στα σοβαρά εκείνους που έλεγαν ότι η παραµονή µας στο πιο αναπτυγµένο δυτικό τόξο επιτυγχάνεται µε αυστηρούς κανόνες και πολύ κόπο. οι πιο επιπόλαιοι – που ήταν πολλοί – γέµισαν τις τσέπες µε διακοποδάνεια, καβάλησαν τα τζιπ και έφυγαν για…Μύκονο και Αράχωβα.
Μετά πιστέψαµε ότι µε τους ολυµπιακούς αγώνες ,το ιστορικό Κέντρο θα γίνει επιτέλους κόσµηµα. Ετρεξαν οι επενδυτές, αγόρασαν οικοδοµικά τετράγωνα, χτίστηκαν πανάκριβες µοντέρνες κατασκευές σε Κεραµεικό, Μεταξουργείο και Γκάζι, ενώ οι διασηµότητες έτρεχαν ποια θα προλάβει το καλύτερο «λοφτ» µε φάτσα στην Ακρόπολη .
Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες. Τώρα µε τη θηλιά που βάζουν οι δανειστές στον λαιµό µας,για σχεδόν έναν αιώνα πρέπει να γίνουν γρήγορα αυτά που δεν έγιναν απο την ίδρυση του ελληνικού κράτους .Ο χρόνος είναι πυκνός και πλέον δεν χωρούν πισωγυρίσματα .Η κόπωση της κυβέρνησης ειναι φανερή και η ανοχή της κοινωνίας µηδενική. Εάν η χώρα τα καταφέρει απο τον Αύγουστο που βρεθεί αντιμετώπη με τις αγορές ,οι επόµενες γενιές θα µιλούν για «θαύµα ». Εάν πάλι όχι, οι ιστορικοί του µέλλοντος θα περιγράφουν αυτήν την δεκαετία ,ως την µαύρη περίοδο της ελληνικής χρεωκοπιας εντός ευρώ .