ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ της Λατινικής Αμερικής, που μπαινοβγαίνουν στα λαγούμια της χρεωκοπίας, οι τεχνικοί του χρήματος λένε ότι οι πολύ φτωχοί άνθρωποι είναι οι τελευταίοι που καταλαβαίνουν την κρίση και οι τελευταίοι που αντιλαμβάνονται την ανάκαμψη, όταν και όποτε έρχεται.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα -αυτή την ώρα -είναι κατ’ ευφημισμόν χώρα του ευρώ. Αντίθετα, σε πολλά συγγενεύει με την Αργεντινή. Τη Βενεζουέλα, ευτυχώς, δεν την έφτασε ούτε στα χειρότερα της το Καλοκαίρι του 2015. Δεν θέλω να χαλάσω ούτε το success story του Μαξίμου ,ούτε τους πανηγυρισμούς του Πρωθυπουργού, ούτε το χαμόγελο ευτυχίας του Τσακαλώτου. Εκλογές έρχονται ψηφουλάκια μαζεύουν. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, τα 9 χρόνια της κρίσης, ούτε η πρακτική ούτε η λειτουργία της χώρας άλλαξε. Δεν βρέθηκε ακόμη ποιο θα είναι το περίφημο νέο αναπτυξιακό μοντέλο, δηλαδή τι θα παράγουμε και πώς θα το κάνουμε αυτό, ώστε να βγούμε οριστικά από τον φαύλο κύκλο της εποπτείας .Για να γυρίσει η χώρα, προϋπόθεση είναι να αποκτήσει δημόσια διοίκηση ευρωπαϊκής κοπής. Ανάπτυξη με μίζερο και τεμπέλικο κράτος δεν γίνεται. Οι περικοπές που ικανοποιούν τους δανειστές από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Ούτε τα εξωφρενικά πλεονάσματα που τα πετύχαμε με το στραγγαλισμό των λίγων που πληρώνουν φόρους . Τσακίσαμε την μεσαία τάξη και όλους όσοι κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα .
Φοβάμαι πως οι οικονομικά αδύναμοι, όπως κατάλαβαν μετά το 2010 ότι μπήκαμε σε βαθιά κρίση, έτσι και τώρα, όσοι αντέξουν θα καταλάβουν σε καμιά 20 χρόνια ότι η Ελλάδα πήρε την πάνω βόλτα. Και αυτό είναι η καλή εκδοχή.Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Πετράκης,προβλέπει ότι το 2039 η χώρα θα έχει το ίδιο ΑΕΠ που είχε το 2009. Αλλά και τότε δεν θα έχουμε όλοι τα ίδια κομμάτια της πίτας που είχαμε παλιά.